1 கொரிந்தியர் 9:25 “பந்தயத்திற்குப் போராடுகிற யாவரும் எல்லாவற்றிலேயும் இச்சையடக்கமாயிருப்பார்கள். அவர்கள் அழிவுள்ள கிரீடத்தைப் பெறும்படிக்கு அப்படிச் செய்கிறார்கள். நாமோ அழிவில்லாத கிரீடத்தைப் பெறும்படிக்கு அப்படிச் செய்கிறோம்.”

R2155 [cal.1 P4]: –

மூன்றாவது சேர்த்தலாகிய சுய கட்டுப்பாடு, நல்ல குணத்தில் மிக முக்கியமான கூறுகளில் ஒன்றாகும். “பட்டணத்தைப் பிடிக்கிறவனைப் பார்க்கிலும் தன் மனதை அடக்குகிறவன் உத்தமன்” என்பது ஞானமுள்ள மனுஷனின் ஆலோசனை. பல வெற்றிகரமான தளபதிகள் இன்னும் தன்னை வெல்லவும் கட்டுப்படுத்தவும் கற்றுக்கொள்ளவில்லை. சுய கட்டுப்பாடு என்பது நம் உணர்வுகள், எண்ணங்கள் சுவைகள், பசியார்வம், உழைப்பு, சந்தோஷம், துக்கம் மற்றும் நம்பிக்கை ஆகியவற்றுடன் தெடர்புடையது. இவைகளை வளர்ச்சி அடைய செய்வது, மிக உயர் தர குணங்களை வளர்ச்சி அடைய செய்வதே பொருள். விசுவாசத்தோடு கூடிய சுய கட்டுப்பாடு, மன உறுதி, பரத்தில் இருந்து வரும் ஞானம், தெய்வீக காரியங்களிலும், பூமிக்குரிய விஷயங்களின் தீர்ப்பு, நடத்தை, தற்காலிக விவகாரங்களை ஒழுங்குபடுத்துதல் போன்றவற்றிலும் அதிகரிக்கும் வைராக்கியத்தை குறிக்கிறது. “உங்கள் சாந்தகுணம் எல்லா மனுஷருக்கும் தெரிந்திருப்பதாக,”

R2119 [col.2 P2 to end]: –

நமக்கு முன்னுள்ள பாடத்தில், இதுபோன்ற ஒவ்வொரு கேள்விக்கும் சரியான ஆவிக்குரிய எடுத்துக்காட்டு இருப்பதை அப்போஸ்தலர் அறிவிக்கிறார். நம்முடைய அயலகத்தார்கள் தேவனுடைய கட்டளை என்று நம்பி, வாரத்தின் முதல் நாளில் ஆராதனையில் சந்தித்தால், நாமும் முழு சுதந்திரத்தோடே அதே நாளில் முழுமையாக கூடுகையை நடத்தலாம். இதை நாம் கடமையாகவோ, கட்டளையாகவோ அல்ல, மாறாக கிறிஸ்து நம்மை விடுதலையாக்கின சுதந்திரத்தை, முழுமையான மகிழ்ச்சியுடன் அனுபவிக்கவேண்டும். உண்மையில், ஒரு கடமையாகவோ, கட்டளையாகவோ அல்லாமல் சுதந்திரமாகவும், சிலாக்கியமாகவும் நாம் உணரும்போது, அந்த நாளை நாம் அதிக மகிழ்ச்சியாக அனுபவிக்க முடியும். ஆயினும் நாம் கொடுக்க வேண்டிய அற்பமான சுதந்திரங்களும் உள்ளது. உதாரணமாக நம்முடைய அயலவர், அவர் யூத சட்டத்தின் கீழ் இருப்பதாக நினைத்து, ஒரு ஆணி அடிப்பதையும் ஓய்வு நாளின் மீறுதல் என்று கருதலாம். நியாயப்பிரமாணத்தின் கீழ் அல்ல, கிருபையின் கீழ் இருக்கிறோம் என்பதை அறிந்த நாம், ஒரு ஆணி அடிப்பதில் எந்த பாவமும் இல்லை என்பதை உணர்கிறோம். ஆனால் அந்த விடியத்தில் நமது சுதந்திரத்தை சரியாக ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, அன்றைய அமைதியையும், சமாதானத்தையும் தக்கவைப்பதற்கு நாம் ஒத்துழைக்கவும் இணங்கவும் வேண்டும். உண்மையில், நம் நண்பர்களின் தவறுகள் பல விஷயங்களில் நமக்கு ஒரு ஆசீர்வாதமாகவும், கிருபையாகவும் உள்ளதை நாம் உணர்கிறோம். சுதந்திரமும் சிலாக்கியமும் தேவனுடைய சட்டமாக அல்ல என்ற இந்த விஷயத்தை நாம் புரிந்துகொள்வது போல, பலரும் புரிந்துகொண்டால், பெரும்பான்மையானவர்கள் எந்த நாளையும் விசேஷித்து கொள்ளமாட்டார்கள். விரைவில் அது மற்ற நாட்களைப் போல மதிக்கப்படலாம். ஆகவே, ஓய்வு மற்றும் அமைதிக்காக மற்றும் பரிசுத்தமானவைகளைப் பற்றிய தியானத்திற்காக ஒரு நாள் ஒதுக்கப்படுவதற்கான சட்டம் அமைத்த தேசத்தில் நாம் வாழ்வதில் மிக்க மகிழ்ச்சி அடைகிறோம். ஆனால் அந்த நாளைக் கடைப்பிடிப்பதற்கு எந்த காரணத்தையும் நாம் காணாவிட்டாலும் கூட, அதன் சட்டபூர்வமான மதச்சார்பற்ற நியமனத்தின் உண்மை, பூமிக்குரிய வேலைகளைத் தவிர்ப்பதற்கு போதுமான ஆதாரமாக இருக்கிறது. ஆனால் அதற்கு மாறாக, ஆவிக்குரிய விஷயங்களில் விசேஷ ஐக்கியத்திற்கு ஒரு நாள் இருப்பதற்கான ஞானத்தையும், ஆரம்பகால கிறிஸ்தவர்களால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட ஒரு நாள் மிகச் சரியானஒன்று என்பதையும் நாம் காண்கிறோம். ஒரு புதிய வாரத்தின் தொடக்க நாள் நமது புதிய ஓய்வு, புதிய நம்பிக்கைகள் மற்றும் புதிய ஜீயனை குறிக்கிறது – இவை அனைத்தும் நம் ஆண்டவரின் உயிர்த்தெழுதலில் இருந்து தோன்றியது.

“குறுகிய வழியில்” நடக்க விரும்புவோருக்கு அப்போஸ்தலரின் ஆலோசனையையும் முன்மாதிரியையும் நெருக்கமாக பின்பற்றுவதற்கு அறிவுறுத்துகிறோம். மேலும் அவர்கள் கிறிஸ்துவில் சுதந்திரமாக இருப்பதை உணர்ந்து, அனைவருக்கும் அவர்களை ஊழியக்காரர்களாக ஆக்கிக்கொண்டு, “கூடுமானால் எல்லா மனுஷருக்கும் விசேஷமாக விசுவாச வீட்டாருக்கும் நன்மை செய்ய நாடவேண்டும்.” அப்போஸ்தலர் எந்த கயநல நோக்கங்களுக்காக தனது சொந்த சுதந்திரத்தை இதற்காக நீக்கிவிடாமல், சுவிசேஷத்தின் மீதான அன்பு மற்றும் மற்றவர்களுக்கு அதன் குணப்படுத்தும் ஆசீர்வாதமான தைலத்தை வழங்குவதற்காகவே இப்படி செய்தார்.

இது அவரது சொந்த சிந்தையில் இருந்து வந்தது. கிறிஸ்துவின் ஆவி எங்கிருந்தாலும், அது பெறப்படுகிறது. அது அபிவிருத்தி செய்யப்பட்டால் அது விரைவில் அல்லது பிற்பாடு மற்றவர்களின் நலனில், குறிப்பாக ஆவிக்குரிய நலன்களி மற்றும் விவகாரங்களில் இந்த சுய வெறுப்பின் தன்மை வெளிப்படுத்தும், (1 கொரிந்தியர் 9:24-27) கிறிஸ்துலில் நமக்கு சுதந்திரம் வழங்கப்பட்டாலும், கிறிஸ்தவ போதனையின் சாராம்சம், அந்த சுதந்திரங்களின் பயன்பாட்டில், நம்மையே மறுப்பதல்ல என்பதை அப்போஸ்தலர் நமக்குக் காண்பிக்கிறார். முழு விருப்பத்தோடு நீதிக்காக செயல்படும் ஊழியக்காரர்களாக மாறுவதற்காகவே, பாவத்தின் அடிமைகளாகிய நாம், விடுவிக்கப்பட்டோம் – “மரண பரியந்தம்” சுபத்தை தியாகம் செய்தலோடு ஊழியம் செய்வதற்காக, யூதர்கள், மோசேயின் கீழ் உள்ள பணிவிடைக்காரர்களின் வீடு, கடமையான சட்டங்களால் ஊழியக்காரர்கள் பிணைக்கப்பட்டிருந்தனர், இதன் பொருளும், அர்த்தமும் அவர்களுக்கு விளக்கமாக சொல்லப்படவில்லை. ஆனால் கிறிஸ்து தலையாக இருக்கும் குமாரர்களின் வீடு, முழு பலத்தோடு தேவனை அன்பு கூர்ந்து, நம்மை நேசிப்பது போல பிறனையும் நேசிக்கவேண்டும் என்ற ஒரே பிரமாணத்தை தவிர, வேறு எல்லா சட்டத்திலிருந்தும் விடுவிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆனால் ஒரு புறத்தில் நமக்கு வழங்கப்பட்ட இந்த சுதந்திரம், மறுபுறம் மிக பெரிய சோதனையாக உள்ளது. அவருடைய ஊழியக்காரர்களாக, தேவனுக்காகவும், அவருடைய ஜனங்களுக்காகவும், இந்த உலகிற்காகவும், நாம் வைத்திருக்கும் அன்பை நிரூபிப்பதற்கு, நாம் எந்த அளவிற்கு நம்முடைய சுதந்திரத்தை கைவிட தயாராக இருக்கிறோம் என்ற பொறுப்பு நம்மேல் விடப்படுகிறது.
அப்போஸ்தலர் தனது காலத்தில் நடந்த ஒலிம்பிக் விளையாட்டுகளில், முக்கியமான பந்தயமாகிய ஓட்ட பந்தயத்தை, கொண்டு இதை விளக்குகிறார். ஓட்ட புந்தய வீரர்கள் ஓடுவதற்கு விடுதலை பெறுகிறார்கள், அதேபோல கிறிஸ்தவர்களாகிய நாமும் நியாயப்பிரமாணத்தில் இருந்து விடுவிக்கப்பட்டு, பந்தய பொருளை பெற்றுகொள்ள, ஓடும்படியாக சுதந்திரம் பெற்றுள்ளோம். ஆனால் சில அங்கீகரிக்கப்பட்ட நிபந்தனைகளுக்கு இணங்கி, “அதன்படி ஓடுபவர்” மட்டுமே ஜெயங்கொள்பவராக முடிசூட்டப்படுவார்

கிறிஸ்து இயேசுவில் பரம அழைப்பின் பந்தய பொருளைப் பெறுவதற்கான ஓட்ட பந்தயத்தில் ஓட அர்ப்பணித்த கிறிஸ்தவர்கள், இந்த பட்டியலில் இடம் பிடித்துள்ளனர். இது இயேசுவின் இரண்டாம் வருகையில், நிறுவப்படும் மகிமையான இராஜ்யத்தில் அவருடன் உடன் சுதந்திரவாளிகளாக ஆளுவதற்கான பரிசாகும். நம்முடைய ஓட்ட பந்தயம், எந்த இலக்கும் இல்லாமல், நம்பிக்கை இல்லாமல், வெறுமனே நம் கயத்தை மறுப்பதற்காக இல்லாமல், பாவங்களுக்கான பரிகாரமாக இல்லாமல், அல்லது நற்குணத்தை வளர்க்க வேண்டும் என்பதற்காக இல்லாமல், இந்த விடியத்தில், தேவனுடைய தயவினால், நம்முடைய கயத்தை வெறுப்பதற்கு ஒரு உன்னதமான மற்றும் ஒரு பெரிய அளவிலான ஊக்கத்தை ஏற்பாடு செய்திருக்கிறார். பந்தயத்தின் முடிவில் உண்டான பரிசு “நல்லது, உத்தமும் உண்மையுமுள்ள ஊழியக்காரனே”, மற்றும் உண்மையுள்ள சிறு மந்தைக்கு “ஜீவ கிரீடமும்”, இராஜ்யத்தின் மகிமையையும் பெறுவர். ஆகவே நாம்நிச்சயமற்று, சந்தேகத்துடன், பரிசு என்னவென்று தெரியாமல் ஓடவில்லை. ஏனென்றால் ஆண்டவர் தனது சொந்த வார்த்தைகளால் நாம் அறிவுறுத்தப்பட்டிருக்கிறோம்.

நாம் ஜெயங்கொள்பவர்களாகவும், ஆண்டவரின் அங்கீகாரத்தை பெறுவோம் என்று நம்பினால், நாம் எல்லாவற்றிலும் மிதமானவர்களாகவும், எல்லாவற்றிலும் சுயநலமற்றவர்களாகவும் இருக்கவேண்டும் என்று அப்போஸ்தலர் இந்த தொடர்பைச் சுட்டிக்காட்டுகிறார். இதை அவர் இருபத்தேழாம் வசனத்தில் வலியுறுத்துகிறார், பந்தயத்தின் ஆரம்பத்திலேயே நாம் முழுமையாக தேவனுக்கு அர்ப்பணிக்கவேண்டும் என்பது அவசியமில்லை, ஆனால் தொடர்ந்து வளமான மற்றும் நிறைவான புதிய மனமும், கிறிஸ்துவின் சிந்தையும் நமக்குள் உட்பட்டு கொண்டே இருக்கவேண்டும். மற்றபடி, பழைய விழுந்து போன இயல்புகள் எழும்பி, புதிய சிந்தைக்கும், கிறிஸ்துவின் சிந்தைக்கும் இடையூறு விளைவித்தால், நாம் மாம்சத்தின் விருப்பத்தை மீண்டும் நம்மை கட்டுப்படுத்த அனுமதித்தால், நாம் மிக இழிவான முறையில் பந்தயத்தில் இருந்து நிறுத்தப்பட்டு, “ஒதுக்கி வைக்கப்பட்டுவிட்டோம்” என்று எண்ணிகொள்ளலாம். ஏனெனில், மாம்சத்தின் சிந்தை மரணத்திற்கு வழிவகுக்கிறது, ஆனால் கிறிஸ்துவின் ஜீவியத்தில் உள்ள புதிய சிந்தையால் நாம் சத்திய வார்த்தையினால் ஜெநிப்பிக்கப்பட்டு, விசுவாசத்தின் மூலம் நித்திய ஜீவனுக்கும், நித்திய மகிமைக்கும் வழிநடத்தப்படுகிறோம்.