1 யோவான் 2:15.16 “உலகத்திலும் உலகத்திலுள்ளவைகளிலும் அன்புகூராதிருங்கள்; ஒருவன் உலகத்தில் அன்புகூர்ந்தால் அவனிடத்தில் பிதாவின் அன்பில்லை. ஏனெனில், மாம்சத்தின் இச்சையும், கண்களின் இச்சையும், ஜீவனத்தின் பெருமையுமாகிய உலகத்திலுள்ள வைகளெல்லாம் பிதாவினாலுண்டானவைகளல்ல, அவைகள் உலகத்தினாலுண்டானவைகள்”

R1955 – “உலகத்தில் அன்புக்கூராதிருங்கள்”

மனதில் மற்றொரு வசனத்தையும் சிந்தியாமல். அப்போஸ்தலனாகிய யோவானின் இந்த அறிவுரையை வாசிப்பது அரிது. முதல் காட்சியில் அதாவது, “தேவன் தம்முடைய ஒரு பேறான குமாரனை விசுவாசிக்கிறவன் எவனோ அவன் கெட்டுப்போகமாமல் நித்திய ஜீவனை அடையும் படிக்கு அவரைத் தந்தருளி, இவ்வளவாய் உலகத்தில் அன்பு கூர்ந்தார்.” இது முரண்பாடாக தோன்றலாம். இருப்பினும், சரியான புரிந்துக் கொண்டால், இந்த இரண்டுமே எதிர்மறையான வைகளாக இராமல், முழு இணக்கத்தோடு இருப்பவைகள். பாவிகளாக இருக்கையில், தேவன் இந்த உலகத்தை நேசித்ததினால், (ரோமர் 5:8) அவர்களை இரட்சிக்கவும், மீட்கவும். அவருடைய இருதயத்தில் உள்ள பொக்கிஷத்தை பலி செலுத்தினார். நமக்கு இந்த உலகின் மீது, அத்தகைய அன்பும், இரக்கக் குணமும், தேவனுடைய சித்தத்திற்கு இசைவில்லாததாக இருக்க முடியாது. உண்மையில், வார்த்தையின் நேரடியான போதனை இது. “வாய்ப்புகள் கிடைக்கும் போது. எல்லா மனுஷருக்கும் நன்மை செய்யுங்கள்”, “நான் உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்; உங்கள் சத்துருக்களைச் சிநேகியுங்கள்; உங்களைச் சபிக்கிறவர்களைச் ஆசீர்வதியுங்கள்; உங்களைப் பகைக்கிறவர்களுக்கு நன்மை செய்யுங்கள்; உங்களை நிந்திக்கிறவர்களுக்காகவும் உங்களைத் துன்பப்படுத்துகிறவர்களுக்காகவும் ஜெபம் பண்ணுங்கள். இப்படிச் செய்வதினால் நீங்கள் பரலோகத்திலிருக்கிற உங்கள் பிதாவுக்குப் புத்திரராயிருப்பீர்கள்; அவர் தீயோர் மேலும் நல்லோர் மேலும் தமது சூரியனை உதிக்கப்பண்ணி, நீதியுள்ளவர்கள் மேலும் அநீதியுள்ளவர்கள் மேலும் மழையைப் பெய்யப் பண்ணுகிறார். உங்களைச் சிநேகிக்கிறவர்களையே நீங்கள் சிநேகிப்பீர்களானால், உங்களுக்குப் பலன் என்ன? ஆயக்காரரும் அப்படியே செய்கிறார்கள் அல்லவா? உங்கள் சகோதரரை மாத்திரம் வாழ்த்துவீர்களானால், நீங்கள் விசேஷித்துச் செய்கிறது என்ன? ஆயக்காரரும் அப்படிச் செய்கிறார்கள் அல்லவா? ஆகையால், பரலோகத்திலிருக்கிற உங்கள் பிதா பூரண சற்குணராயிருக்கிறதுபோல, நீங்களும் பூரண சற்குணராயிருக்கக்கடவீர்கள்” (மத்தேயு 5:44-48) சூழல் தெளிவாக காட்டுகிறபடி, தேவன் இந்த உலகத்தை நேசிப்பது போல நாம் இந்த உலகத்தை நேசிப்பதை பற்றி அப்போஸ்தலர் சபைக்கு எச்சரிப்பை கொடுக்கவில்லை. இது ஒரு மிக சிறந்த உயர்த்தர அன்பாகும் – தூய்மையின் உயர்ந்த நிலையில் நிற்கும் அன்பு, தூய்மையற்றவர்களுடன் குறைந்தபட்சம் கூட கூட்டுறவு வைக்காததும். எனினும், விழுந்து போனவர்களுக்கு இறங்கி, அவர்களின் சீரழிவிலிருந்து அவர்களை காப்பாற்றுவதில் தீவிரமாக செயல்படும். இந்த தெய்வீக அன்பு, நாம் பிரதிபலிப்பதற்கு மிகவும் தகுதியானது. இது தனிப்பட்ட விரோதங்கள் மற்றும் பகைமைகளை வெறுமனே புறக்கணிக்கிறது. சுயநல கருத்துக்கள் மற்றும் பழிவாங்கும் உணர்வுகளை தாண்டி, சமாதானத்திற்கும். சீர்திருத்தத்திற்கும் இரட்சிப்புக்கும் வழிமுறைகளை சிந்திக்கிறது. ஆனால் யோவான் இங்கு குறிப்பிடுகிற உலகத்தின் அன்பு. சூழ்நிலை காட்டுகிறபடி இது கூட்டுறவான அன்பு. அதாவது அதன் ஆவியில் பங்கேற்பதை குறுப்பிடுகிறது அதன் நோக்கங்கள். குறிக்கோள்கள் மற்றும் நம்பிக்கைகள் மற்றும் அவற்றைத் தொடரும் வழிமுறைகள் ஆகியவற்றைக் குறிக்கிறது. ஒருவர் இந்த உலகத்தில் அன்புகூருகிறவரானால், பிதாவின் அன்பு அவரிடம் இல்லை என்பது நிச்சயம். ஏனெனில், “உலகத்திலும் உலகத்திலுள்ள வைகளிலும் அன்புகூராதிருங்கள்; ஒருவன் உலகத்தில் அன்புகூர்ந்தால் அவனிடத்தில் பிதாவின் அன்பில்லை. ஏனெனில், மாம்சத்தின் இச்சையும், கண்களின் இச்சையும், ஜீவனத்தின் பெருமையுமாகிய உலகத்திலுள்ளவைகளெல்லாம் (அதாவது இக்காலத்து தீமையான உலகத்தின் ஆவியின்படி பிதாவினாலுண்டானவைகளல்ல, அவைகள் உலகத்தினாலுண்டானவைகள்” (1 யோவ 2:15,16) உலகமும் அதின் இச்சையும் ஒழிந்துபோம். தேவனுடைய சித்ததின்படி செய்கிறவனோ என்றென்றைக்கும் நிலைத்திருப்பான். கடவுளின் பிள்ளைகள் என நாம் பெரிய தயவுக்காகவும் நன்மைக்காகவும் அழைக்கப்பட்டிருக்கிறோம். நம்முடைய பரலோக தந்தை தன் உயர் நிலை துறந்து கீழ் நிலைக்கு விருப்பத்துடன் வந்து, அவருடைய திட்டங்களையும், நோக்கங்களையும் நமக்கு வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார்.அவரது கூட்டுறவிற்கும். செயலுக்குமான ஒத்துழைப்புக்கும் நம்மை அழைத்திருக்கிறார். மேலும், இக்கால வாழ்க்கையில், நாம் எதிர்காலத்தை காணக்கூடிய பார்வை, இந்த உலகம் பார்க்கிறபடி இல்லாமல், ஒரு வித்தியாசமான ஒளியில் நாம் காணக்கூடியது மிக பெரியதும் விரிவானதுமாகும். இந்த உலகம் ஜீவனுக்குரிய ஒளியின்றி, இருளில் நடக்கிறது. இதன் விளைவாக இந்த பூமிக்குரிய பொருட்கள், அவர்களுக்கு அதிக மதிப்புள்ளதாக காணப்படுகிறது. ஆனால் நாமோ அவைகளை கசடாக கணக்கிட கற்றுக்கொண்டிருக்கிறோம். அவர்கள் ஓடி முயற்சித்து. விரையில் அவைகள் கடந்து செல்லும், தவறான பரிசுகளுக்காக போராடுகிறார்கள். இது துக்கத்தையும், உழைப்பையும் மட்டுமே அவர்களுக்கு கொண்டு வருகிறது. அப்போஸ்தலர் இந்த உலகின் பொக்கிஷங்களை மாம்சத்தின் இச்சை, கண்களின் இச்சை, ஜீவனத்தின் பெருமை என்று மிக சுருக்கமாக கூறுகிறார். மாம்சத்தின் இச்சை, அனைத்து ஆசைகளையும், பசியையும். உணர்ச்சிகளையும் உள்ளடக்குகிறது. இது வெறும் மிருகங்களுக்குள்ள உணர்வுகளே. ஆயிரத்திற்கும் அதிகமான இந்த உயர் நலன்களை பலி செலுத்த வேண்டும். முதல் தரமான உணவையும். பானங்களையும் விரும்பி, புசித்து குடிப்பதும், சந்தோஷமாக இருப்பதும் அவர்களின் மகிழ்ச்சி. கண்களின் இச்சையானது, ஆடைகள் மற்றும் வீட்டு காரியங்களில் ஆடம்பரத்தைக் கோருகிறது மேலும், பாராட்டப்படும் மற்றும் விரும்பப்படும் அனைத்திலும், சுய திருப்தியை சேகரிக்கிறது. அந்த ஜீவனத்தின் பெருமை. தன்னுடைய சுயநலமான அவமானத்தில் மகிமைப்படுகிறது. அதாவது. எளிமையானோர் மற்றும் உபத்திரவப்படுபவர்களின் தேவைகள், மற்றும் துக்கங்களை புறக்கணித்து, “ஆத்துமாவே, உனக்காக அநேக வருஷங்களுக்கு அநேகம் பொருள்கள் சேர்த்துவைக்கப்பட்டிருக்கிறது; நீ இளைப்பாறி, புசித்துக் குடித்து, பூரிப்பாயிரு என்று என் ஆத்துமாவோடே சொல்லுவேன் என்று தனக்குள்ளே சிந்தித்துச் சொல்லிக் கொண்டான்.” (லூக்கா 12:19) இது மேலும் தொடருகிறது. அது ஏழைகளையும், எளியோர்களையும் வெறுத்து ஒடுக்குகிறது. இதுதான் உலகத்தின் ஆவி. இது தேவனின் மற்றும் கிறிஸ்துவின் ஆவிக்கு எதிரானது. தேவனுடைய ஆவியினால் வழிநடத்தப்படுபவர்கள் முடிந்த அளவு அதை விட்டு விலகி இருக்கவேண்டும். அவர்களின் நடத்தை, அவர்களின் உடை, வீட்டு வாழ்க்கை மற்றும் வீட்டு நியமனங்கள் எல்லாம் வேறு விதங்களில் பேசப்பட வேண்டும். நாம் மேட்டிமையானவைகளை சிந்தியாமல், தாழ்மையுள்ளவர்களுக்கு இணங்குங்கள். சிறந்த ஆடை அல்லது தங்க மோதிரம் அணிந்த மனுஷனுக்கு எந்த முன்னுரிமையும் கொடுக்காமல், நம்முடைய ஆண்டவரை போல, நம் பரலோக பிதாவின் சித்தத்தைச் செய்வோரை உயர்வாக மதிக்க வேண்டும். – ரோமர் 12:16, யாக்கோபு 2:1-5. “தேவன் நம்மேல் வைத்திருக்கிற அன்பை நாம் அறிந்து விசுவாசித்திருக்கிறோம். தேவன் அன்பாகவே இருக்கிறார்; அன்பில் நிலைத்திருக்கிறவன் தேவனில் நிலைத்திருக்கிறான், தேவனும் அவனில் நிலைத்திருக்கிறார். நியாயத்தீர்ப்புநாளிலே நமக்குத் தைரியமுண்டாயிருக்கத்தக்கதாக அன்பு நம்மிடத்தில் பூரணப்படுகிறது; ஏனென்றால், அவர் இருக்கிறபிரகாரமாக நாமும் இவ்வுலகத்தில் இருக்கிறோம். அன்பிலே பயமில்லை; பூரண அன்பு பயத்தைப் புறம்பே தள்ளும்; பயமானது வேதனையுள்ளது, பயப்படுகிறவன் அன்பில் பூரணப்பட்டவன் அல்ல” 1 யோவான் 4:16-18 இவ்வுலகத்தின் கருத்துக்களுக்கு இசைவாக நடப்பதுடன், அதன் வழிகளுக்கு இசைவாகவும் நடப்பதே, இந்த உலத்தோடு கூட்டுறவில் இருப்பதாகும். இந்த அர்த்தத்தில் நாம் அதை நேசிக்கமாட்டோம். ஆனால் அதிலிருந்து விலகி. அதை எதிர்த்து நிற்கவேண்டும். இவ்வாறு. நமக்கு சுட்டிக்காட்டப்படும் வழி, குறைந்தபட்சம் சில விதங்களில், ஒரு கடினமான வழியாகவும், ஒரு தனிமையான வழியாகவும் இருக்கிறது. ஆனால் அதுவே, அமைதியானதும், நீடிய மகிழ்ச்சியைக் கொடுக்கக்கூடிய ஒரே வழியாகும். இச்சையினால் உண்டான இந்த உலகம் விரைவாக கடந்து செல்கிறது. அது வெறுமையானதும், திருப்தியற்றதும் இறுதியில் பேரழிவையும், பேராபத்துக்கும் வழிவகுக்கும். ஆனால், ஆண்டவரின் வழியில் பிரியமாக இருப்போர், அவரோடு ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஐக்கியத்தையும் கூட்டுறவையும் பெறுவார்கள் உலகம் புரிந்துக் கொள்ள முடியாத ஒரு மூலத்திலிருந்து அவர்களுடைய மகிழ்ச்சி வருகிறது. அவர்கள் ஒரு உயர்ந்த நிலையில் வாழ்கிறவர்கள், ஒரு தூய்மையான வளிமண்டலத்தை சுவாசிக்கிறவர்கள் உலகம் என்றுமே தரமுடியாத இனிமையான. பரிசுத்தமான நட்பை அனுபவிப்பவர்கள். ஆனால் கிறிஸ்துவுக்குள் எந்த மனுஷனாவது, இந்த உயர்ந்த சலுகைகளுக்கு பதிலாக, உலகம் வழங்கக்கூடிய சாதாரணமான காரியங்களைப் பெற்றுக்கொள்ள இறங்கினால். அவர் தன்னுடைய புரிந்துக்கொள்ளாத தன்மையை நிரூ பிப்பவராக இருப்பார். இவ்வாறு, பரலோக காரியங்களில் அவருடைய தகுதியற்ற தன்மையைக் காட்டுகிறது. பிதாவின் அன்பு அவரிடத்தில் இல்லை, மேலும் முடிவெடுக்கப்படும் தீர்ப்பு நாளைக் கண்டு அவர் அஞ்சலாம்.

F604 [P2] through F606 [P2] – புதிய சிருஷ்டியின் எதிரியாகிய உலகம்

இந்த பொல்லாத உலகத்துக்குரியவைகள் எல்லாம். கிட்டத்தட்ட நீதிக்கு உடன்படாததாக இருக்கின்றன. ஆகவே அவைகள் எல்லாம் ஏறத்தாழ புது சிருஷ்டிக்கும் அதன் நீதி நியமத்திற்கும் எதிர்மாறாக உள்ளன. பொதுவாக உலகின் நீதியைச் சுருக்கமாக கூறினால் – சுய நல நெறியாகும். உலகம் நீதியை அறிந்திருக்கிறது என்று உயர்வாக குறிப்பிட்ட அளவு உரிமை கொண்டாடினாலும் சுயநலம்தான் அங்கு காணப்படுகிறது. நாகரீகம் அடைந்துள்ள உலகத்தின் எல்லா சட்டங்களும் எல்லா கட்டுபாடுகளும் பொல்லாதது என்று நம்புகிறவர்கள் நாங்கள் அல்ல. அதற்கு மாறாக கிறிஸ்தவ உலகின் சட்டங்கள் எவ்வளவு உயர்வானதாக இருக்கிறது என்பதை பார்ப்பதில் நாம் அநேக வேளைகளில் ஆச்சரியப்பட்டுள்ளோம். எவ்வளவு சிறப்பானதாக உள்ளன. அவைகளில் பொரும்பாலானவைகள் பலவான்களிடத்திலிருந்து பெலவீனர்களின் நலன்களை காப்பதற்கும் எல்லாருக்கும் நீதியை செலுத்தவும் உண்டாக்கப்பட்டுள்ளன. ஆனாலும் முழு உலகத்தின் ஒவ்வொரு சிந்தனையோடும். வார்த்தையோடும், செயலோடும், சுயநலம் பின்னியிருக்கும் போது, அதன் நீதியின் மிக உயர்வான கருத்துக்கள் சில வேளைகளில் வளைக்கப்பட்டு, முறுக்கப்பட்டு பறிக்கப்பட்டுள்ளது. என்பது ஆச்சரியப்படத்தக்கதல்ல.

இதற்கு மாறாக இங்கிலாந்து, அமெரிக்கா மற்றும் ஏனைய நாடுகளில் உள்ள சட்டப் புத்தகங்களில் காணப்படுகிற உயர்வான சட்ட திட்டங்களுக்கு விழுந்து போன மனுக்குலம் எட்டும்படியான இடத்திற்கு வந்திருப்பது நமக்கு ஆச்சரியமாக உள்ளது. மோசேயின் மூலம் கொடுக்கப்பட்ட நியாயப்பிரமாணம், நம்முடைய ஆண்டவராலும், அப்போஸ்தலர்களாலும் உதாரணமாகக் காட்டப்பட்டது, விருத்திப்பண்ணப்பட்டது, கனப்படுத்தப்பட்டது, விளக்கப்பட்டது. உண்மையில் இதுவே, மனித சட்டங்களுக்கு ஆதாரமாக அமைந்திருக்கிறது. இருந்தாலும் மனிதனுடைய சுயநலம் மனிதனுடைய நீதியின் வரையறையோடு தொடர்ந்து போராடிக் கொண்டிருக்கிறது என்பதை எல்லாரும் ஏற்றுக் கொள்வார்கள். மேலும் அவைகளை முழுமையாகவோ அல்லது பகுதியாகவோ ஒதுக்கி வைக்கப்பார்க்கிறது. இது உலகில் அதிகமாக முன்னேறிக் கொண்டே வருகிறது. இது புது சிருஷ்டியின் முக்கியமான கஷ்டங்களிலும், யுத்தங்களிலும் ஒன்றாக இருக்கிறது. உலகமும் அதன் பெருமையின் ஆவி, சுயநலம் போன்றவைகளும் புதுசிருஷ்டியின் முக்கியமான சத்துருக்களில் ஒன்று என்பதை அறிந்துகொள்ள வேண்டும். மனுக்குலம் முழுவதும், “இந்த உலகத்தின் ஆவியின்” கீழ் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது.

இது ஒரு பெரிய நதியைப் போல ஒரு பொதுவான திசையில் நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. சில பகுதிகளில் வேகம் இருக்கிறது. மற்ற பகுதிகளில் அதிக மந்தமாக இருக்கிறது. ஆனாலும் எல்லாம் சுயநலம் என்கிற ஒரே திசையை பின்பற்றுகின்றன. புது சிருஷ்டி தன்னுடைய அர்ப்பணிப்பினால், அவனுடைய புதிய மனதின் ஆவியினால் ஒரு விரோதமான பாதையில் செல்ல கடமைப்பட்டுள்ளான். ஆகவே, தற்போதுள்ள பிரபலமான மனோபாவம், தத்துவங்கள், பரம்பரை பழக்க வழக்கங்கள் முதலானவைகளால் எதிர்க்கப்படுகிறான். விசித்திரமானவன் என்று குறிப்பிடப்படுகிறான். அவன் சந்திக்க வேண்டிய எதிர்ப்பு உண்டு, எதிர் திசையில் செல்படுபவர்களோடும், தன்னோடு தொடர்பு கொள்பவர்களோடும் விரோதம் காட்டவும் அவனுக்கு அவசியமாகிறது. மோதல் தவிர்க்க முடியாததாக இருக்கிறது. அது வெளிப்படையான சமாதானத்தையல்ல வெளிப்படையான முரண்பாட்டை அர்த்தப்படுத்துகிறது. ஆனாலும் இந்த வெளிப்படையான முரண்பாடு உள்ளான சமாதானத்தையும், மகிழ்ச்சியையும் குறிக்கிறது. ஏனெனில் திவ்விய ஆமோதிப்பு உணரப்படுகிறது. உலகத்தின் நோக்கங்களும், இலக்குகளும், முறைகளும் எப்பொழுதுமே இழிவானதும் அநீதியானதுமாக இருப்பதில்லை. ஆனால் அதன் உயர்வான குறிக்கோள்களும் நோக்கங்களும் பொதுவாக புது சிருஷ்டியின் குறிக்கோள்களுக்கும் நோக்கங்களும் எதிராக உள்ளன. ஏனெனில் உலகம் மனுஷீக ஞானத்தின் துடிப்பின் கீழ் இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. ஆனால் புது சிருஷ்டியோ பரத்திலிருந்து வருகிற ஞானத்தினால் இயக்கப்படுகிறான். உலக ஞானம் மதத்தின் மூலம் கெட்டவர்களை பயமுறுத்தி அடக்க உதவுகிறது. அது ஒழுக்கம் தயாளம், விசுவாசம், நம்பிக்கை. அன்பு என்பவைகளைக் குறித்து தன்னுடைய சொந்த கருத்துக்களை கொண்டுள்ளது. புது சிருஷ்டியின் வித்தியாசமான அணுகுமுறைகளை அது புரிந்து கொள்ள முடியாது. மேலும் புது சிருஷ்டியின் கருத்துக்களை, கடுமையானது. நியாயமற்றது போன்று எண்ணுவது பொருத்தமானது என்று நினைக்கிறது. காரணம் என்னவெனில் அது திவ்விய திட்டத்தைப் புரிந்துகொள்ளுகிறதில்லை. தற்கால வாழ்க்கை திவ்விய கருத்தின்படி எதிர்கால வாழ்க்கையோடு ஒப்பிடும்போது, முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது அல்ல என்பதை ஏற்றுக் கொள்ளுகிறதில்லை. உண்மையாகவே மனுக்குலம் உயர்த்தப்படுவதில் மனுஷீக முயற்சிகள் இயலாததை உலக ஞானம் ஏற்றுக் கொள்ளுவதுமில்லை. ஆண்டவர் தன்னகத்தில் வைத்திருக்கிற மாபெரும் உன்னதமான ஒழுங்குகளோடு ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும் போது இவ்விதமாக இருக்கிறது. அவருடைய தற்போதைய கிரியை முடிந்தவுடன், தெரிந்து கொள்ளப்பட்ட சபை, ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு, மெருகூட்டப்பட்டு, அங்கீகரிக்கப்பட்டு, மகிமைப்படுத்தப்படும். அதன் பிறகு தேவன் தன்னிடத்தில் வைத்திருக்கிற மாபெரும் உன்னதமான ஒழுங்கு, வெளிச்சத்திற்குள் முழுமையாக கொண்டு வரப்பட்டு, இராஜ்யத்தில் வெற்றிகரமாக செயல்படுத்தப்படும். ஆகவே உலகமும் அதன் ஒழுக்கமும். மற்றும் மதத்தில் பற்றுடையவர்களும் வெறுத்தாலும்கூட புது சிருஷ்டி ஆச்சரியப்படக்கூடாது. உலகத்தின் இந்த வெறுப்பும், எதிர்ப்பும், சில சமயங்களில் கோபமூட்டுவதாக இருந்தாலும் கூட. விசுவாசத்தையும் பொறுமையையும் சோதிப்பதாக இருந்தாலும் கூட சாந்தத்துடன் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட வேண்டும். ஏனெனில் உலகமானது இன்னும் நூறு சதவீதம் இந்த உலகத்தின் அதிபதியால்” குருடாக்கப்பட்டுள்ளது. என்பதை ஞாபக்தில் வைத்துக்கொள்ள வேண்டும்.

உலகமானது “மகா மேன்மையும் அருமையுமான வாக்குத்தத்தங்களையும். ஆவியின் ஆழமான காரியங்களையும். பார்க்கிறதில்லை. இந்த ஆவியின் வெளிச்சத்தில் தேவனுடைய கிருபையால் நாம் எல்லாவற்றையும் இழப்புகள், பரீட்சைகள் போன்றவைகளை குப்பையும் தூசியுமாக எண்ண முடிந்தவர்களாக இருக்கிறோம். அதனிமித்தம் வேதத்தில் நமக்கு வாக்குத்தத்தம்பண்ணப்பட்டுள்ள அற்புதமான காரியங்களை நாம் பெறமுடிந்தவர்களாக இருக்கிறோம். உலகத்தின் ஆவிக்கு விட்டுக் கொடுப்பது என்பது, சமாதானத்திற்காக அதன் உணர்வுகளை நம்மை ஆதிக்கம் பண்ண அனுமதிப்பதும், ஆண்டவரைப் பற்றியும். சத்தியத்தைப் பற்றியும் அவருக்கு ஊழியம் செய்யும்படியான சிலாக்கியத்தைக் குறித்தும் தாழ்வாக எண்ணுவதற்கு இடம் கொடுப்பதாகும். இதனால் வரும் விளைவு என்னவெனில், உலகத்தனத்திற்கு முழுமையாக சென்ற தினிமித்தம் எல்லாவற்றையும் இழக்காவிட்டாலும் குறைந்தபட்சமாக, பந்தயப்பொருளை இழந்து, “திரள்கூட்டத்தில்” பங்கு பெற்று வரப்போகிற மகிமைக்கு சம்பந்தப்பட்ட ஒரு தாழ்வான இடத்திற்கு மாபெறும் உபத்திரவத்தின் மூலம் வருவோம். அப்போஸ்தலருடைய உறுதியான கட்டளை என்னவெனில், “உலகத்திலும் உலகத்திலுள்ளவைகளிலும் அன்புகூறாதிருங்கள், ஒருவன் உலகத்தில் அன்பு கூர்ந்தால் அவனிடத்தில் பிதாவின் அன்பில்லை” (1 யோவான் 2:15) என்பதாகும். ஆகவே உலகத்தின் ஆவிக்கு இரக்கப்படுவதற்கு அல்லது விருப்பம் காட்டுவதற்கு ஏதுவான ஒவ்வொரு அறிகுறிக்கும் எதிராக நாம் ஜாக்கிரதையுள்ளவர்களாக இருக்க வேண்டும். இதனால் உலகத்தாராயிருக்கிற நம்முடைய நண்பர்களிடத்தில், அனுதாபம் இல்லாமல் இருக்கவேண்டும் என்பதல்ல, அவர்கள் நலன்கள் போன்றவற்றில் அஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும் என்பதல்ல. ஆனால் உலகத்தாரிடத்தில் நம்முடைய கடமைகளைச் செய்ய ஜாக்கிரதையுள்ளவர்களாக இருக்க வேண்டும். மரியாதை செலுத்தவேண்டியவர்களுக்கு மரியாதை செலுத்தவும், புகழ வேண்டியவர்களை புகழவும் வேண்டும். உதவி தேவைப்படுவர்களுக்கு உதவியையும், அன்பு தேவையுள்ளவர்களிடத்தில் அன்பையும், இரக்கம் தேவையுள்ளவர்களுக்கு இரக்கத்தையும் காட்ட வேண்டும். இருந்தாலும், இன்னும் சத்துருவின் செல்வாக்கின் கீழ் இருக்கிற நம்முடைய நண்பர்களுக்கும், அயலகத்தாருக்கும் வித்தியாசத்தை காட்ட வேண்டும். இந்த சத்துருவின் செல்வாக்கு, ஆவி மற்றும் அவனுடைய குணாதிசயம் அவர்களை நடத்துகிறது. அவர்களை வஞ்சிக்கிறது.

தற்போதுள்ள எந்த ஸ்தாபனத்தோடும் நாம் அனுதாபம் உள்ளவர்களாக இருக்கக் கூடாது. அவைகள் சுயநலத்தை சார்ந்தவைகளாகும். அவைகள் அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ திவ்விய கட்டளையாகிய பொன்னான கற்பனைக்கு எதிரானவைகளாக உள்ளன. உலகத்தில் காணப்படுகிற சுய நலம் என்கிற வழியில் நம்முடைய அலுவல்களை அதிகமாக நடத்துவது அவசியமாக இருக்கலாம். ஆனால் தொடர்ந்து கேள்வி கேட்பதை நிறுத்தாமல் செய்யவேண்டும். நம்முடைய இருதயங்கள் சுயநலக்கொள்கைகளுக்கு அனுதாபம் காட்டாத நிலையில் வைக்கப்பட வேண்டும். அப்படி செய்யும்போது நம்முடைய வாழ்க்கையின் எல்லா அலுவல்களிலும், கூடுமானவரை நாம் உலகத்தோடு கொண்டுள்ள காரியங்களிலும் பொன்னான கற்பனை முழுமையாக ஆளுகை செய்யும்படி விரும்புவோம்.