R2022 [col. 1:4 to end] சுத்திகரிப்புடன் உபவாசம் மற்றும் ஜெபம்.

நியாயப்பிரமாணத்தின் உடன்படிக்கையின் கீழ் இல்லாவிட்டாலும், முற்பிதாக்களுடன் தேவனுடைய பரிவர்த்தனைகள் மற்றும் கடந்த கால வழக்கமான எற்பாடுகளை நாம் தனியுரிமையுடன் திரும்பிப் பார்க்கையில், மதிப்புள்ள சில பாடங்களை நாம் பெறலாம். பஸ்காவை அனுசரிப்பவர்கள், (சுவிசேஷ யுகத்தில், நம்முடைய பஸ்காவாகிய கிறிஸ்துவோடு பங்கெடுப்பவர்களை அடையாளப்படுத்தும்) பொதுவாக தங்களை சுத்திகரித்து கொள்வதற்கு சகல விதமான பளிப்புகளை (பாவத்தின் அடையாளம்) தங்களிலிருந்தும் தங்களுடைய வீடுகளிலிருந்தும் வெளியேற்ற வேண்டும் என்ற உண்மையில் ஒரு பாடம் உள்ளது. யாத்திராகமம் 12:19,20; 13:7, யோவான் 11:55 ஐ பார்க்கவும்.

இஸ்ரயேலுக்கு நியாயம்பிரமாண உடன்படிக்கையை கொடுத்த அந்த பெரும் சந்தர்ப்பத்தில், கழுவுதல். சுத்திகரிப்பு போன்றவை கண்டிப்பாக கடைப்பிடிக்கப்பட்டது. (யாத்திராகமம் 19:15காண்க) மகா பெரிய மத்தியஸ்தராகிய கிறிஸ்துவின் கைகளினால் கிருபையின் புது உடன்படிக்கையை ஏற்படுத்துவதே இதன் நிஜமாகும். புது உடன்படிக்கையை ஏற்றுக்கொள்ளும் அனைவரும் இன்னும் அதிகமான அளவில் சுத்திகரிப்பின் தன்மை தெளிவாக இருக்கவேண்டும்.

தேவன் விசேஷவிதமாக பதில் அளிக்கும்படியாக, தானியேல் தீர்க்கதரிசி விசேஷித்த வேண்டுகோள்களை ஏறெடுத்தபோது, அவர் தன்னை தான் “வருத்திகொண்டு” அதாவது தேவன் பிரியப்படக்கூடிய விசேஷித்த இருதயம் மற்றும் மன நிலையை தனக்குள் கொண்டுவருவதற்கு, தனக்குள் சுயக்கட்டுபாட்டை பழக்கப்படுத்தினார். (தானியேல் 10:2,3) அவருடைய நடவடிக்கை அவருக்கு உதவியாகவும், தேவனுடைய பார்வையில் ஏற்றுக் கொள்ளத்தக்கதாகவும் இருந்ததாக கர்த்தருடைய தூதர் சாட்சியளித்தார்” அவன் என்னை நோக்கி: பிரியமான புருஷனாகிய தானியேலே, நான் இப்போது உன்னிடத்திற்கு அனுப்பப்பட்டு வந்தேன்; ஆதலால், நான் உனக்குச் சொல்லும் வார்த்தைகளின் பேரில் நீ கவனமாயிருந்து, கால் ஊன்றி நில் என்றான்; இந்த வார்த்தையை அவன் என்னிடத்தில் சொல்லுகையில் நடுக்கத்தோடே எழுந்து நின்றேன். அப்பொழுது அவன் என்னை நோக்கி: தானியேலே, பயப்படாதே; நீ அறிவை அடைகிறதற்கும், உன்னை உன்னுடைய தேவனுக்கு முன்பாகச் சிறுமைப்படுத்துகிறதற்கும், உன் மனதைச் செலுத்தின முதல்நாள் துவக்கி உன் வார்த்தைகள் கேட்கப்பட்டது; உன் வார்த்தைகளினிமித்தம் நான் வந்தேன்.” (வசனங்கள் 11.12.9:3,4-18,20,21 ஐயும் ஒப்பிட்டு பார்க்கவும்)

நியாயப்பிரமாண உடன்படிக்கையில், உபவாசம் கழுவுதல்கள் மற்றும் சுத்திகரிப்புகள் ஆகியவை உலகத்திற்கு மரித்தவர்களாகவம், சுயக்கட்டுப்பாட்டையும் அடையாளப்படுத்துகையில் எல்லா நேரங்களிலும் உண்மையான விசுவாசிகள் எந்த மனநிலையில் இருக்கவேண்டும் என்பதை நாம் உணரவேண்டும். ஆயினும். புதிய ஏற்பாட்டில் உபவாசத்தை கடைப்பிடித்ததற்கான நல்ல முன்மாதிரிகளும் காணப்படுகிறது. பின் வருவதைக் கவனியுங்கள்-
நம்முடைய கர்த்தர் அவருடைய வேலைக்கான தெய்வீக வழிநடத்துதலுக்காகவம், கட்டளைகளுக்காகவும், அவருடைய ஊழியத்தின் துவக்கத்தில் நாற்பது நாட்கள் உபவாசம் இருந்தார். அவர் இரகசியமாக எத்தனை முறை உபவாசித்தார் என்று நமக்கு தெரியவில்லை – மத்தேயு 4:2.

“நீங்கள் உபவாசிக்கும்போது, மாயக்காரரைப் போல முகவாடலாய் இராதேயுங்கள்; அவர்கள் உபவாசிக்கிறதை மனுஷர் காணும்பொருட்டாக, தங்கள் முகங்களை வாடப்பண்ணுகிறார்கள்; அவர்கள் தங்கள் பலனை அடைந்து தீர்ந்ததென்று, மெய்யாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன். நீயோ உபவாசிக்கும்போது, அந்த உபவாசம் மனுஷர்களுக்குக் காணப்படாமல், அந்தரங்கத்தில் இருக்கிற உன் பிதாவுக்கே காணப்படும்படியாக, உன் தலைக்கு எண்ணெய் பூசி, உன் முகத்தைக் கழுவு. அப்பொழுது, அந்தரங்கத்தில் பார்க்கிற உன் பிதா உனக்கு வெளியரங்கமாய்ப் பலனளிப்பார். மத்தேயு 6:16-18;

“அதற்கு இயேசு: மணவாளன் தங்களோடிருக்கையில் மணவாளனுடைய தோழர் துயரப்படுவார்களா? மணவாளன் அவர்களை விட்டு எடுபடும் நாட்கள் வரும், அப்பொழுது உபவாசிப்பார்கள்.” மத்தேயு 9:15.

அந்தியோகியாவில் உள்ள சபையில், ஊழியம் செய்த பல சகோதரர்கள், ஜெபம் செய்து கொண்டு, உபவாசித்து தேவனுக்கு பிரியமானதைச் செய்ய முயன்றார்கள். இப்படிப்பட்ட ஆர்வமுள்ளவர்களிடமிருந்து தான், தேவன் பவுலையும் பர்னபாவையும் விசேஷித்த வேலைக்காக தேர்ந்தெடுத்தார். நம்முடைய ஆண்டவரின் சேவையில் பயன்படுத்தப்படுவதற்கும், பயனுள்ள ஊழியம் செய்வதற்கும் விரும்பக்கூடிய அனைவருக்கும் எப்படிப்பட்ட ஒரு ஆலோசனை, அந்தியோகியாவில் உள்ள சபையில் இந்த விஷயத்தின் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்ததாக தோன்றுகிறது. ஏனெனில், அவர்களின் செலவில் ஆண்டவரின் பிரதிநிதிகளாக, அவர்களை அனுப்பும் போது, அவர்கள் உபவாசித்து, ஜெபித்து, ஊழியர்கள் மீது கை வைத்து, அனுப்பினார்கள். – அப்போஸ்தலர் 13:2,3.

அவரும் அவரது கூட்டாளிகளும் தேவனுடைய ஜனங்களுக்கு எவ்வாறு ஒப்புதல் அளித்தார்கள் என்பதைக் குறித்து, அவர் வாங்கின அடிகள், சிறைவாசங்கள் மற்றும் உபவாசங்களைப் பற்றி அப்போஸ்தலர் குறிப்பிடுகிறார். சில துறவிகள் மற்றும் கன்னியாஸ்திரீகள் தங்களை தாங்களே அடித்துகொண்டு, தனிமையாக இருப்பதை போல் அப்போஸ்தலர்களை நாம் எண்ணிவிடாமல் “இயேசு மற்றும் உயிர்த்தெழுதல்” பற்றிய நற்செய்தியை அறிவிப்பதினாலும், ஆண்டவர் மேல் விசுவாசம் வைத்த காரணத்தினாலும் அவிசுவாசிகளின் கைகளில் உபத்திரவப்படட்டார்கள் என்பதை அறிந்துகொள்ளவேண்டும். ஆகவே, அதேபோலவே, சத்தியத்திற்கு ஊழியம் செய்வதன் காரணமாக, அவருடைய சில உபவாசங்கள் கட்டாயத்தினால் இருக்கலாம். மற்றும் அவை அனைத்தும் தேவனுடைய பார்வையில் ஏற்றுக்கொள்ளத்தக்கவை என்பதில் சந்தேகமில்லை -2 கொரிந்தியர் 6:5; 11:27.
புகையிலை பயன்பாட்டை கைவிட வேண்டும் என்ற விருப்பத்தைப் பற்றி எங்களுக்கு எழுதியவர்களுக்கு… அல்லது அவர்களுக்குள் இருக்கும் எந்தவொரு பலவீனத்தையயும் வெளியேற்றுவதற்கு விரும்புபவர்களுக்கு, அவர்களின் இருதயங்ளை தொடர்ந்து சத்தியத்தால் கழுவவும், இடைவிடாமல் விழித்திருந்து ஜெபிப்பதோடு, கூட தேவனிடம் உங்கள் இருதயத்தின் அக்கறையின் அடையாளமாக சொல்லர்த்தமான ஜலத்தினால் குளித்து, அவ்வப்போது உபவாசிக்கலாம், இது உங்கள் ஜெபங்கள் வெறுமனே ஒரு தற்காலிக ஆடம்பரம் அல்ல, அது ஆழ்ந்த ஆர்வமுள்ள இருதயத்தின் ஆசை என்பதற்கு உங்களுக்கும் தேவனுக்கும் ஒரு சான்றாக இருக்கும்.

R3659 [col. 2:2-5] ஆவிக்குரிய இஸ்ரயேலரின் உபவாசங்கள் 

ஜெபம் மற்றும் உபவாசத்தில் ஆவிக்குரிய இஸ்ரயேலருக்கு இருக்கும் நன்மை கேள்விக்கு அப்பாற்பட்டது. நம்முடைய விஷயம் எஸ்ராவின் கீழ் இருந்த இஸ்ரயேலரைப் போல் அல்ல. ஆயினும் சில ஒற்றுமைகள் உள்ளன. பூமிக்குரிய விரோதிகளுக்கு எதிராக நமக்கு பூமிக்குரிய பாதுகாப்பிற்கோ அல்லது பூமிக்குரிய ஆசீர்வாதங்களுக்கோ நமக்கு உத்திரவாதம் கொடுக்கப்படுவதில்லை. எவ்வாறாயினும், ஆவிக்குரிய இஸ்ரயேலர்களைப் பொறுத்தவரை, நமக்கு இன்னும் உயர் வான உத்திரவாதம் உள்ளது. ஏனெனில், நம்முடைய மதிப்பீட்டில் புது சிருஷ்டிகளாக நம்முடைய விருப்பங்கள் ஒப்பிட முடியாத அளவுக்கு பூமிக்குரிய நலன்களை விட உயர்ந்தவைகளும் மகத்தானவைகள், நம்மை வீழ்த்தக்கூடிய காரியம் எதுவாக இருந்தாலும், நாம் அவரை நம்பினால் அவர் அதை நன்மைக்கு ஏதுவாக மேற்கொள்வதற்கு சாத்தியமுள்ளவர் என்பதற்கான உத்திரவாதம் நமக்கு உள்ளது. மாறாக நம்முடைய பாதுகாப்பிற்காக உலகைப் பார்க்கும் போது, ஆண்டவருடைய கிருபையுள்ள வாக்குத்தத்தங்களை நாம் புரிந்துகொள்ள தவறிவிடுவோம். ஆபத்தை உணர்ந்துகொள்வதும், பயத்தை உணரும் அனுபவம், உண்மையில் நமக்கு ஒரு உயர்ந்த ஆசீர்வாதத்தை இருப்பதை நிரூபிக்கக்கூடும். ஆனால் அவைகளை உபவாசம் மற்றும் ஜெபத்தினால் மட்டுமே நம்மை தேவனிடத்தில் கொண்டு சேர்க்கும்.

நாம் பார்த்தது போல், உபவாசம் சுய கட்டுபாட்டைக் குறிக்கிறது. உணவை முற்றிலுமாக தவிர்ப்பதன் மூலம் உடலை பலவீனப்படுத்துவது கருத்தல்ல, மாறாக மிகவும் சுவையான உணவுகள், மகிழ்ச்சி அளிக்கும் காரியங்கள் போன்றவற்றிலிருந்து விலகுவதன் மூலம் உடலை ஒழுங்குபடுத்துவதாகும். இதுபோன்ற உபவாசங்கள் ஒன்றைத் தவிர வேறு வழிகளில் நமக்கு லாபகரமானவை என்பதில் சந்தேகமில்லை. அவை அதிக அழுத்தத்திலிருந்து உடல் அமைப்பை விடுவிப்பது மட்டுமல்லாமல், பலருடைய மனதை தெளிவுபடுத்துவதோடு, அதை மேலும் ஆவிக்குரிய ரீதியில் தீவிரமாகவும் ஆக்குகின்றன. இதன் தத்துவத்தை நாம் விளக்க முடியுமா இல்லையா என்றாலும் நாம் அனைவரும் இதை ஒரு உண்மையாக அங்கீகரிக்கிறோம். அனைத்து விசுவாசிகளுக்கு குறிப்பாக தேவனுக்கும் அவருடைய சித்தத்திற்கும் தங்களை பயபக்தியோடு, அர்ப்பணிக்கப்பட்ட வாழ்க்கையை தொடங்கும் அனைவருக்கும். இயற்கையான உணர்ச்சிகளின் மனநிறைவை கட்டுபடுத்தவும். பொதுவாக இந்த உலகத்தையம் அதன் வசதிகளையும் ஆசீர்வாதங்களையும் துஷ்பிரயோகம் செய்யாமல் பயன்படுத்துவதற்கும், அதாவது கிறிஸ்துவுக்குள்ளான புது சிருஷ்டிகள் உயர்ந்த நலன்களைப் பெறுவதற்கேற்ப அவைகளை பயன்படுத்துவதற்கும், நியாயமாக மற்றும் சரியான வழிகளில் உபவாசிக்க நாம் பரிந்துரைக்கிறோம். அர்ப்பணிக்கப்பட்ட கிறிஸ்தவர்களுக்கு, இது ஒரு நாளின் சம்பவம் அல்ல. இதுவே வாழ்க்கையின் ஜீவியமாகும். அவர்களுடைய அன்றாட நாளே உபவாசத்தின் நாளாகும். பாவமாக மதிக்கப்படும் எந்த ஒரு விஷயத்திலும் தன் சுய கட்டுப்பாட்டை வெளிப்படுத்தவேண்டும். மேலும் தன்னுடைய அல்லது பிறருடைய ஆவிக்குரிய நன்மைக்கு பாதிப்பை ஏற்படுத்தும் எந்தவொரு விஜயத்தையும் செய்யாதபடிக்கு தன்னை கட்டுப்படுத்தவேண்டும்.

நம்முடைய உபவாசம் நம்முடைய ஞானஸ்நானத்தைப் போன்றது இதற்கு திட்டவட்டமான ஒரு துவக்கமும், முடிவும் உள்ளது. இது நம்முடைய ஞானஸ்நானத்தில் துவங்கி மரணபரியந்தம் தொடர்ந்து, மரணத்தில் முடிகிறது. இப்படியாக சுயத்தை கட்டுப்படுத்தினவர்களும், உபவாசித்தவர்களுமே, சுயத்தை பலியிட்டு, உலகை ஜெயித்தவர்கள். இவர்களுக்கே நம்முடைய தேவன் விசேஷித்த ஆவிக்குரிய உதவிகளையும், சமாதானத்தையும், மகிழ்ச்சியையும் மற்ற அனைத்து ஆவிக்குரிய கிருபைகளையும் கனிகளையும் தற்போது வாக்களித்துள்ளார். மேலும் காலபோக்கில், கனம், மகிமை அழியாமை ஆகிய அனைத்து சந்தோஷங்களிலும் பரிபூரணத்திலும், இராஜ்யத்தின் நிறைவான நிலையிலும், அவருடைய ஐக்கியத்தில் நித்தியமாக ஆசீர்வதிக்கப்படுவார்கள்.

ஆகவே, இதற்காக நாங்கள் உபவாசித்தோம், எங்கள் தேவனிடம் மன்றாடினோம்…” என்று எஸ்றா கூறுகிறார். நம்முடைய பணியின் தலைமையான மகா பிரதான ஆசாரியரின் வழி நடத்துதலில், புதிய எருசலேமுக்கு பயணிக்கும் ஆவிக்குரிய இஸ்ரயேலருக்கே இந்த வசனம் முழுமையாக பொருந்தும். பாதுகாப்பிற்காகவும், நெருக்கமான வழியில் செல்வதற்கும், பயணத்தின் முடிவில் வெற்றிக்காகவும், இவர்களின் உபவாசம் மற்றும் ஜெபங்கள், முன்னதாகவே கேட்கப்பட்டு, அனைத்தையும் முன்கூட்டியே கொடுத்துவிட்டதாக தேவ வசனம் நமக்கு உறுதியளிக்கிறது. கேட்பவர்களுக்கு பரிசுத்த ஆவியைக் கொடுத்து, சகலத்தையும் நன்மைக்கு ஏதுவாக நடத்தி, மகா பெரிய மேய்ப்பரின் வழிநடத்துதலின் கீழ் கொண்டுவந்து, இறுதியில் இராஜ்யத்திற்குள் கொண்டுவருவதே நம்முடைய தேவனுடைய மனமகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது. வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், “நம்மை அழைத்தவர் உண்மையுள்ளவர், அவர் அப்படியே செய்வார்.” (1 தெசலோனிக்கேயர் 5:24) – நாம் அவரிடம் கேட்டவைகளை விட அதிகமாகவும், எதிர்பார்த்திடாத அளவுக்கும், அவர் வாக்குத்தத்தம் செய்த அனைத்தையும் நிச்சயம் செய்வார். இந்த முழு விஷயமும் நம்மிடம் உள்ளது: நம்முடைய அர்ப்பணிப்பு நம்முடைய கர்த்தருடைய மீட்பின் மீதான நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் அமைந்திருந்தால், அது ஒரு முழுமையான மற்றும் நிறைவான அர்ப்பணிப்பாக இருக்கும். மேலும் நாம் அதில் நித்தமும் வாழ்ந்தால், அதன் முடிவகள் நாம் எதிர்பார்த்ததைவிட அதிகமாக இருக்கும்.