“உங்களில் ஒருவன் வியாதிப்பட்டால், அவன் சபையின் மூப்பர்களை வரவழைப்பானாக; அவர்கள் கர்த்தருடைய நாமத்தினாலே அவனுக்கு எண்ணெய்பூசி, அவனுக்காக ஜெபம்பண்ணக் கடவர்கள். அப்பொழுது விசுவாசமுள்ள ஜெபம் பிணியாளியை இரட்சிக்கும்; கர்த்தர் அவனை எழுப்புவார்; அவன் பாவஞ்செய்தவனானால் அது அவனுக்கு மன்னிக்கப்படும். நீங்கள் சொஸ்தமடையும்படிக்கு, உங்கள் குற்றங்களை ஒருவருக்கொருவர் அறிக்கையீட்டு. ஒருவருக்காக ஒருவர் ஜெபம்பண்ணுங்கள். நீதிமான் செய்யும் ஊக்கமான வேண்டுதல் மிகவும பெலனுள்ளதாயிருக்கிறது.”

நீங்கள் குணமடையும்படி உங்கள் தவறுகளை ஒருவருக்கொருவர் அறிக்கையிட்டு ஜெபியுங்கள். நீதிமானின் ஊக்கமான ஜெபங்களுக்கு பலனளிக்கப்படும்.

R2008 [col. 1:7] through R2009 [col. 2:1] (#42கேள்வி காண்க)

“உங்களில் ஒருவன் துன்பப்பட்டால் ஜெபம்பண்ணக்கடவன்.” என்று அப்போஸ்தலர் கூறுகிறார். (யாக்கோபு 5:13)

இந்த ஆலோசனை தேவனுடைய ஜனங்களின் மனம் மற்றும் உடல் ரீதியான, குறிப்பாக முதல் வகுப்பு அல்லது இரண்டாம் வகுப்பு போன்ற அனைத்து சோதனைகளுக்கும். துன்பங்களுக்கும் பொருந்தும். இது போன்று துன்பப்படுபவர்கள் எந்தவிதமான கஷ்டங்களையும் தேவனிடம் நேரடியாக எடுத்துச் செல்லக்கூடும். மேலும் உதவியாக அவருடைய தயவும். இரக்கமும் கிருபையும் பெற்று கொள்ளும் உறுதியையும் பெற்றிருக்கலாம். பின்வரும் வசனங்களில் (14.15) உள்ளதைப் போல. இவர்களின் பாவங்களுக்காக மூப்பர்கள் ஜெபிக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. அங்கு முன்றாம் வகுப்பினருடைய துன்பங்களி குறிப்பிடப்படுகின்றது. பாவங் ககுக்காக தேவனிடமிருந்து வரும் கண்டித்தலின் விளைவாக நோய்கள் ஏற்படுகின்றன ஆனால் நாம் மகிழ்ச்சியடைவதற்கு முன்பு விவரிக்கப்பட்ட வகுப்பின் வியாதிகளல்ல. “உங்களில் ஒருவன் வியாதிப்பட்டால், அவன் சபையின் மூப்பர்களை வரவழைப்பானாக. அவர்கள் கர்த்தருடைய நாமத்தினாலே அவனுக்கு எண் ணெய் படிசி. அவனுக்காக ஜெபம பண்ணக்கடவர்கள்” என்று யாக்கோபு கூறுகிறார். “அப்பொழுது விசுவாசமுள்ள ஜெபம் பிணியாளியை இரட்சிக்கும். கர்த்தர் அவனை எழுப்புவார். அவன் பாவஞ் செய்தவனானால் அது அவனுக்கு மன்னிக்கப்படும். நீங்கள் சொஸ்தமடையும்படிக்கு உங்கள் குற்றங்களை ஒருவருக்கொருவர் அறிக்கையிட்டு. ஒருவருக்காக ஒருவர் ஜெபம்பண்ணுங்கள்.” நாம் புரிந்து கொண்டபடி தகுந்த தண்டனையிலிருந்து விடுவிப்பதை காட்டிலும். பாவத்தின் தண்டனையாக கொடுக்கப்பட்ட வியாதியிலிருந்து விடுவிப்பதற்கு பாவங்களுக்கான மன்னிப்பை வேண்டக்கூடியதே ஜெபமாகும். ஆனால் வியாதி. பாவத்திற்கான ஒரு தீர்ப்பாகவோ அல்லது ஒழுங்காகவோ இருந்தால். பாவத்தை அறிக்கையிட்டு, உண்மையில் மனந்திரும்பும் போது தேவன் தண்டனையை நீக்கிவிட்டு மன்றாடின மகனை துன்பத்திலிருந்து ஓரளவு அல்லது முழுமையாக குணப்படுத்துவார் என்று நாம் எதிர்பார்க்கவேண்டும். மத்தேயு9:2-6, யோவான் 5:14. 1யோவான் 5:16 ஒப்பிட்டு பார்க்கவும். ஆனால் இந்த காரியம் பல்வேறு சிறிய வலிகள் மற்றும் எரிச்சல்களைக் குறிக்கவில்லை என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ளவேண்டும். இது பொதுவாக மற்றவர்களிடம் தேவையான பொறுமை மற்றும் அனுதாபத்தை வளர்ப்பதன் நல்ல நோக்கத்திற்காகவே உள்ளது. வியாதிப்பட்டவர்கள் மேல் எண்ணை பூசி, ஜெபிப்பதற்கு முதலில் சபையின் முப்பர்களை அழைக்கும் போதே நமக்கு இது தெரியும், ஏனெனில், சிறிய பிரச்சனைகளுக்கு நாம் இப்படிப்பட்ட தீவிர நடவடிக்கைகள் எடுப்பது முற்றிலும் தகாததாக இருக்கும். மேலும் 14ம் வசனத்தில் வியாதி என்ற வார்த்தைக்கு பயன்படுத்தப்பட்ட கிரேக்க வார்த்தையின் பொருள். “உதவியற்ற அல்லது பலவீனமான” என்பதை நாம் அறிந்திருக்கிறோம்.

நம்முடைய தற்போதைய நிலைப்பாட்டில் இந்த சுவிசேஷ யுகத்தில் ஆரோக்கியத்திற்காக வேண்டுமென்றே ஜெபம் செய்வது முறையற்றதாக இருக்கும் என்பதை நாம் அறிவோம். மேலும் யுகத்தின் ஆரம்ப காலம், குணப்படுத்தும் வரத்தின் மூலமே. நிகழ்த்தப்பட்டது என்று நாம் கண்டுள்ளோம். அதன் பொருளை அதாவது வேலையை நிறைவேற்றியபின் அப்போஸ்தலர்களின் மரணத்தோடு அந்த வரம் நின்றுவிட்டது. பரிசுத்தவான்களின் தரப்பில், வியாதிகள் தொடர்புடைய ஜெபங்கள், பாவ மன்னிப்புக்காக வழங்கப்பட்டவை இதன் விளைவாக சொஸ்தமடைந்தார்கள். ஆனால் ஆயிர வருட ஆட்சி விடிந்து கொண்டிருக்கும்போதே, சுவிசேஷ யுகம் முடிந்து கொண்டே இருக்கிறது. ஆகவே நாம் பார்க்கிறபடி, குணப்படுத்துதல் மற்றும் பொதுவான மறுசீரமைப்பு ஆகியவை வெளிப்படும் என்று நாம் எதிர்ப்பார்க்க வேண்டும். வெளிச்சத்தில் பரிசோதிக்கப்படும் வேதாகம போதனைகள் மற்றும் ஆயிர வருட விடியலில் நம்முடைய தற்போதைய இடத்தைப் பற்றி நாம் விசாரிக்க வழிவகுக்கும்.

இப்போது நாம் யாருக்காக ஜெபிக்கலாம்

தங்கள் எஜமானனை விட பெரியவர்கள் அல்லாத பரிசுத்தவான்கள் தங்கள் சொந்த ஆரோக்கியத்திற்காக இப்போது ஜெபிக்க முடியாது என்று நாம் பதில் அளிக்கிறோம். அவர்கள் அர்ப்பணித்த மறுசீரமைப்பு சலுகைகளை, திரும்ப கேட்க முடியாது. அல்லது சோர்வுகள், வியாதிகள், கலைப்புகள் அல்லது அடிகள் அற்புதமாக அகற்றப்பட வேண்டும் என்றால். அவர்களின் பலிகள் ரத்து செய்யும்படி அவர்கள் கேட்டு கொள்ள வேண்டியதாக இருக்கும். ஆனால் அவர்கள் செய்த பாவங்களுக்கான தண்டனைகளாக அவர்களுடைய துன்பங்களை அவர்கள் உணரும்போது. தங்கள் பாவங்களை ஒருவருக்கொருவர் அறிக்கையிட்டு. மன்னிப்புக்காக தேவனிடம் ஜெபிப்பதற்கு இன்னும் சுதந்திரமாக உணர முடியும். இதன் விளைவாக அவர்கள் குணமடையக்கூடும்.

கிறிஸ்துவுக்குள்ளும் அவருடைய வார்த்தைகளுக்குள்ளும் நிலைத்திருக்கும் பரிசுத்தவான்கள். தங்களை விட மற்றவர்களுக்காக ஜெபிக்கலாம். குறிப்பாக நாம் இப்போது மறுசீரமைப்பின் காலம் தொடக்கத்தில் இருக்கிறோம் என்ற உண்மையைப் பார்க்கும்போது. அதாவது சுய உயர்வு தங்களுடைய நோக்கம் அல்ல என்று அவர்கள் உறுதியாக நம்புகிற சந்தர்ப்பங்களில், நோயுற்றவர்களை விடுவிப்பதற்கான அவர்களின் விருப்பம் சுயநலமற்றது என்றும் விடுவிக்கப்பட்ட ஆரோக்கியம் நல்ல கிரியைகளுக்கும். தேவனுடைய மகிமைக்கும் அர்ப்பணிக்கப்படுவதற்கே என்று நம்புவதற்கு காரணமாக இருக்கிறது. இது போன்ற சந்தர்ப்பங்களிலும் கூட இராஜரீகமான ஆசாரியத்துவதிற்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட சிறு மந்தை பாதிக்கப்படுதலில் இருந்து விடுவிக்கப்பட விண்ணப்பங்களை ஏறெடுப்பது பொருத்தமாகாது. ஆயினும், இதுபோன்ற சந்தர்ப்பங்களில் கூட. நம்முடைய விசுவாசம் அவசியம் உறுதியாக இருக்கவேண்டும். ஏனென்றால் சரியான நோக்கங்களுடன் கேட்கிறோம் என்ற நம்பிக்கை இருக்கவேண்டும். மேலும் தேவன் மகிழ்ச்சியாக மறுசீரமைப்பின் ஆசீர்வாதங்களைத் தொடங்கும் சமயத்திலும், நம்முடைய ஆண்டவரைப் போல. நாமும் “தேவனே என்னுடைய சித்தத்தின் படி அல்ல, உம்முடைய சித்தத்தின் படியே ஆகக்கடவது” என்று ஜெபிக்கவேண்டும்.

இருப்பினும், பொதுவான குணப்படுத்துதல் மற்றும் முழுமையான மறுசீரமைப்பின் வேலைகளை எதிர்பார்க்கும் நேரம் இன்னும் வரவில்லை. முழு ஆசாரியத்துவமும் பலி செலுத்தி முடித்துவிட்டபின். தங்களுடைய தலையாகிய பிரதான ஆசாரியராகிய இயேசுவோடு இணைந்து, ஆலயம் மற்றும் ஆசரிப்புக் கூடாரத்தின் மகா பரிசுத்த ஸ்தலத்திற்கு அடையாளமாக இருக்கும் பரலோக பரிபூரணத்திற்கும் மகிமைக்குள்ளும் பிரவேசிக்கும் வரையில் இவைகள் நடைப் பெறாது.

நான் சிறுகவும், நீர் பெருகவும் வேண்டும்

மேலோட்டமாக பார்க்கையில், யுகத்தின் ஆரம்பத்தில் பரிசுத்தவான்கள் வரங்களை பயன்படுத்தியது போல, ஆயிர வருட ஆட்சியிலும் சுகம் பெறுதல் பரிசுத்தவான்களின் ஜெபங்களுக்கான பதில்கள் வெளிப்படுதல் போன்றவைகள் எதிர்ப்பார்க்கப்படலாம். ஆனால் அவ்வாறு இல்லை. ஏனெனில், அவ்வாறு நடந்தால் பரிசுத்தவான்களை மிகப் பெரிய முக்கியத்துவத்திற்குக் கொண்டுவரும் என்று நாம் நம்புகிறோம். அதேசமயம், முதல் வருகையின் போது யோவான் ஸ்நானகன் போலவே, நாம் இங்கு குறைய வேண்டும். அதே நேரத்தில் சபையாக வெற்றி அடைந்தோர் திரைக்கு அம்பால் பெருகவேண்டும் என்று எதிர்ப்பார்க்கப்படுகிறது. மகிமை அடைந்த சபையுடனான நமது தற்போதைய உறவு- மகிமையின் ஆட்சியின் நெருங்கிய தன்மையை சுட்டிக்காட்டுகிறது. மேலும் முதல் வருகையின் போது யோவான் ஸ்நானகன் பணிக்கு நெருக்காக நம்முடைய பணி உள்ளது. “பரலோக இராஜ்யம் சமீமாய் இருக்கிறது. நீங்கள் அறியாத ஒருவர் உங்கள் நடுவில் இருக்கிறார்.” என்று யோவான் அறிவித்தார். “அவர் பெருகவும். நான் சிறுகவும் வேண்டும்”. நம்முடைய செய்தியும் இதுவே. பூமியில் உள்ள சபை குறையும் போது. பரலோகத்தில் மகிமை அடைந்த சபை. வரக்கூடிய உபத்திரவ காலத்தில் அதனுடைய வல்லமையிலும் தாக்கத்திலும் பெருகும். அதே நேரத்தில் ஏரோது யோவானை சிறையில் அடைத்தது போலவே யோவான் வகுப்பினர் கட்டுப்பாடுகளுக்குள் உட்படுத்தப்படுவார்கள் என்பதில் சந்தேம் இல்லை.

இவ்வாறு நாம் எதிர்ப்பார்க்க வேண்டியவற்றுக்கு இணங்க. குணப்படுத்தும் பல்வேறு முறைகள் சில வெற்றிகளைச் சந்திக்கின்ற. உண்மையில் நோய்வாய்ப்பட்டவர்கள் அல்லது நண்பர்கள் எந்தவொரு சிகிச்சையும் முயற்சிக்கப்படாமல், அல்லது சிந்திக்கப்படாமல் குணப்படுத்துதல்களைக் கேள்விப்பட்டிருக்கிறோம். ஒரு சிறுமி நோய்வாய்ப்பட்டிருந்தாள். அவள் மரிப்பதை எதிர்பார்த்திருந்த அவளுடைய நண்பர்கள் அவளுடைய படுக்கையை சுற்றி கூடினார்கள். ஆனால் அவள் உடனே குணமடைந்து, எழுந்து எப்போதும் போல எழுந்தாள். அவள் தரக்கூடிய ஒரே விளக்கம் என்னவென்றால். அவளுக்கு ஒரு கனவு வந்ததாகவும். அதில் ஒரு மனுஷன் தன் தலையில் கை வைத்தவுடன் மின்சாரம் அவளது முதுகு தண்டுவடத்தை கடந்த செல்வது போன்ற ஒரு அதிர்ச்சியை அவள் உணர்ந்தாள் என்பதே. இந்த இளம் பெண் ஒரு கிறிஸ்தவர் என்று கூட சொல்லவில்லை.

பல்வேறு வழிகளில் ஆண்டவர் படிப்படியாக உலகை மறுசீரமைப்பிற்குத் தயார் செய்வார். இதனால் புதிய விஷயங்கள் வரும்போது தேவன் மேல் விசுவாசம் வைக்க இடமளிக்கும். பெருமையுள்ளவர்கள் மற்றும் விஞ்ஞானிகள் இயற்கையான காரணங்களை விளக்கம் அளிப்பாார்கள். மற்றவர்கள் இதன் மூலம் மறுசீரமைப்பின் ஆரம்பம் காரியங்களை அங்கீகரிப்பதற்கு வழிவகுக்கும். ஜெயிக்கக்கூடியவர்கள், தவறுகளை எதிர்த்து உண்மையைத் தூண்டக்கூடிய மாபெரும் வேலையை செய்யவேண்டியதால். அவர்கள் நோயுற்றவர்களுக்காக ஜெபிப்பதில் அதிக ஈடுபாடு கொண்டிருந்தால். அது ஆன்மீக வியாதிப்பட்டிருக்கும் குருடர்களையும். முடவர்களையும் குணமாக்கும் அவர்களின் உண்மையான மற்றும் முக்கியமான பணியிலிருந்து அவர்களை விலக்கிவிடும். பரிசுத்தவான்களை காட்டிலும் மற்றவர்களிடமிருந்தும் அவர்கள் வழியாகவும் இந்த மறுசீரமைப்பின் வெளிப்பாடுகளை நாம் எதிர்பார்க்க வேண்டிய சிறந்த காரணங்களை நாம் காண்கிறோம்.

அர்ப்பணித்தவர்கள் மருந்துகளை பயன்படுத்த வேண்டுமா?

இந்த கேள்வி இயல்பாகவே ஆலோசிக்கிறது. நாம் மருந்துகளை பயன்படுத்த கட்டளையிடப்படவும் இல்லை. தடை விதிக்கப்படவும் இல்லை. நம்முடைய அர்ப்பணிப்பில் கிறிஸ்துவின் மூலமாக எல்லா விசுவாசிகளும். வழங்கப்பட்ட ஆவிக்குரிய நன்மைகளுக்கு பதிலாக மாம்சத்திற்குரிய நன்மைகளை கைவிட்டோம். எனவே அனைத்து மறுசீரமைப்பின் ஆசீர்வாதங்களும். சலுகைகளும் கேட்பதற்கு தடைசெய்யப்பட்டுள்ளது. தேவன் தமது சொந்த ஞானத்தில், சில சமயங்களில் அவருடைய “புது சிருஷ்டிகளுக்கு” விசேஷித்த இரக்கம் மற்றும் தேவைப்படும் போது பூமிக்குரிய சில நன்மைகளை அவர்கள் கேட்காமலே வழங்குகிறார். (மத்தேயு 26:53,54 அப்போஸ்தலர் 12:6-11; 14:19,20; பிலிப்பியர் 2:27 காண்க)
ஆயினும், (கிறிஸ்துவின் மீட்பு மற்றும் மறுசீரமைப்பு வேலையைத் தவிர்த்து) தண்டிக்கப்பட்ட மனுஷர். உணவு மற்றும் மருந்துகளினால் தங்கள் வியாதிகளுக்கு நிவாரணத்தையம் வாழ்வாதாரத்திற்காக இயற்கையான வழிகளை தங்களால் முடிந்தவரை, அவர்களின் கண்டனம் செய்யப்பட்ட சரீரத்திற்கு மரிக்கும் வரை பயன்படுத்தக்கூடிய சிலாக்கியத்தை பெற்றிருக்கிறார்கள் என்பதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். பரிசுத்தவான்கள் பெற்ற இந்த அனைத்து சலுகைகளையும் கிறிஸ்துவின் மூலம் பரலோக நன்மைகளுக்காக பரிமாறிக்கொண்ட பிறகும் இந்த பூமிக்குரிய நன்மைகளை தக்க வைத்துக் கொள்கிறார்கள்.

அப்படியானால் முழுமையாக அர்ப்பணிக்கப்பட்ட தங்களுடைய உடன்படிக்கை, அவிசுவாசிகளை விட பரிசுத்தவான்கள் தங்கள் நிவாரணத்திற்காக இயற்கையான வழிகளைப் பயன்படுத்துவதைத் தடுக்கிறது. நம்முடைய தீர்ப்பு சமயோஜித சூழ்நிலைக்கு ஏற்ப அவ்வாறு செய்ய நமக்கு சுதந்திரம் அளிக்கிறது. நம்முடைய கர்த்தர் மருந்துகளைப் பயன்படுத்தினார் என்று நமக்கு தெரியவில்லை என்றாலும், அவர் பரிபூரணர் என்பதையும் அவர் மற்றவர்களிடமிருந்தே வேதனைகளையும் வலிகளையும் எடுத்து கொண்டார் என்பதையும் நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். இருப்பினும். தெய்வீக வல்லமையைக் கேட்காமல், இயற்கையான வழிகளைப் பயன் படுத்துவதற்கான கொள்கையை அவர் நிச்சயமாக விளக்கினார். அற்புதமான புத்துணர்வுக்காக ஜெபிப்பதற்கு பதிலாக சோர்வடையும் போது ஓய்வெடுத்தார். பசியும் தாகமும் இருக்கும்போது. பலத்திற்காகவும், உற்சாகத்திற்காகவும் ஜெபிக்காமல், புசித்து குடித்தார். ஆகவே, அப்போஸ்தலர்களிடமும் அவர்களுடைய தனிப்பட்ட விவகாரங்களின் வரலாற்றின் மிகச் சிறிய துணிக்கைகளில் இருந்தும். நமக்கு தெரிந்தவரை வேதத்தில் எங்கும் இப்படிப்பட்ட காரியங்கள் வழங்கப்படவில்லை. பவுல் தனது சோர்வுகள், வேதனைகள் மற்றும் பசி தாகங்கள், குளிர் மற்றும் நிர்வாணம் ஆகியவற்றைப் பற்றி நமக்கு கூறுகிறார். (2கொரிந்தியர் 11:27,30) மேலும், அவர் தனது விசுவாசத்தின் அடையாளங்களினால் தேவனை மகிமைப்படுத்தினார் என்று கூறுகிறார். ஆனால் அவைகளை தெய்வீக வல்லமையினால் நீக்குவதற்காக ஜெபிப்பதைப் பற்றி ஒரு வார்த்தை கூட குறிப்பிடவில்லை. அல்லது அத்தகைய ஜெபத்திற்கு தேவனுடைய இரக்கத்தின் அடையாளமான ஒரு பதிலை அவர் பதிவு செய்யவும் இல்லை. இதற்கு மாறாக, உடல் ரீதியான மறுசீரமைப்பிற்காக (அவரது பார்வையை மீட்டெடுப்பதற்காக) ஜெபம் செய்ததை அவர் குறிப்பிடுகிறார். ஆனால் இயற்கையான மனிதர்களின்பூமிக்குரிய இரக்கங்களை அல்ல. அதற்கு மேலான ஆவிக்குரிய கிருபை போதுமானது என்றும், இந்த பலவினம் அவருக்கு சிறந்தது என்று கூறி. தேவன் அவர் கோரிக்கையை மறுத்துவிட்டார் என்று அவர் கூறுகிறார்.-2கொரிந்தியர் 12:9.

சில நேரங்களில் பவுலுக்கு தேவைப்படும் நேரங்களில் என்ன செய்தார்? உணவளிக்கவும் ஆடை அணியவும் அவர் ஜெபித்தாரா இல்லை. அவர் தம்முடைய ஊழியராக இருக்கும் வரை. நன்மையான. அவசியமான எதுவும் அவருக்கு குறையாது என்று தேவன் வாக்களித்ததை அவர் நன்கு அறிந்திருந்தார். அவர் தனது பைகளில் பணத்தை உருவாக்கும்படியோ அல்லது அன்பான இருதயம் உள்ள ஒருவரை அனுப்பவோ தேவனிடம் கேட்கவில்லை. அவர் படிக்கும்போதோ அல்லது ஜெபிக்கும்போதோ, அவர் சாப்பிடுவற்காக கூடை நிறைய உணவுகளை கேட்கும் அளவுக்கு அவர் வேலை செய்வதற்கு சோம்பேறியாகவும் இருக்கவில்லை! அது பவுலின் தன்மை அல்ல. இல்லையென்றால் அவர் தேவனுடைய சத்தியத்தை சுமப்பதற்கு “தெரிந்தெடுக்கப்பட்ட பாத்திரமாக” இருந்திருக்க முடியாது. பவுல் பசியாக இருந்தபோது. அவர் வெளியே சென்று பிச்சை எடுக்கவில்லை அல்லது தேவையானவற்றிற்காக வீட்டுக்குள்ளேயே ஜெபிக்காமல், அவர் கைகளினால் வேலை செய்தார் – கூடாரம் தயாரித்தல். வாய்ப்புகள் வழங்கப்பட்டபடி பொதுவிலும், தனிப்பட்ட முறையிலும் கற்பித்தல். அவர் ஊழியம் செய்த விசுவாசிகள் அவருக்கு கொடுக்கும் ஆதரவு மற்றும் சத்தியத்தை பரப்புதலுக்கான சிலாக்கியத்தையும் கவனக்குறைவாக இழக்கிறார்கள் என்பதையும் மேலும் இம்மைக்குரிய உழைப்புக்கு அர்ப்பணித்த அந்த மணிநேரங்களில் அவர் வழங்கியிருக்கக்கூடிய மதிப்புமிக்க அறிவுறுத்தலையும் இழந்து போகிறார்கள் என்பதை அவர் அறிந்திருந்தும். அந்த விசுவாசிகளிடம் கூட அவர் உதவி கேட்க விரும்பவில்லை.

வயிற்று பிரச்சனைக்கும், அடிக்கடி வரும் பலவீனங்களுக்கும், கொஞ்சம் திராட்சை ரசத்தை (மதுபானமாக அல்ல. ஒரு மருந்தாக எடுத்து கொள்ளும்படிக்கு பவுல் தீமோத்தேயுவுக்கு கொடுத்த அறிவுறுத்தலை நாம் நினைவில் கொள்கிறோம். பவுலின் சொந்த நடவடிக்கையும், நம்முடைய ஆண்டவருக்கும் இது சரியான இணக்கத்துடன் காணப்படுகிறது. ஆகவே நிச்சயமாக நம்முடைய பிதாவின் சித்தத்தைப் பொருத்தவரையில் இதுவே பாதுகாப்பான வழிகாட்டியாகும்.

F637 [2] through F638 [1] – விசுவாசமுள்ள ஜெபம் பிணியாளியை இரட்சிக்கும்.

புது சிருஷ்டியின் தெய்வீக நோக்கமானது. நோய்களை குணப்படுத்துவதற்கு தெய்வீக வல்லமையையே சார்ந்திருக்க வேண்டும் என்பதற்கான ஆதாரங்களை நாம் இந்த பத்தியிலும், மாற்கு 16: 17,18 யிலும் காணகிறோம்.

மாற்கில் உள்ள பத்தியை நாம் எளிதில் அப்புறப்படுத்தலாம்: இது பழமையான கிரேக்க பிரதிகளில் காணப்படுவதில்லை. எனவே இதை இடையில் சேர்த்திருக்கலாம் என்று கருதலாம். அதாவது ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் ஏதோ ஒரு வருடத்தில் சேர்த்திருக்கலாம். யாக்கோபின் கூற்றைப்பொறுத்தவரை: பதினாறாவது வசனத்தில், குறிப்பிடப்படும் நோய் பாவங்களுக்கான தண்டனையாக அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது – இது ஒரு சிறிய நோய் அல்ல. மாறாக தீவிரமான ஒன்றாகும். சபையின் மூப்பர்கள் அனைவரையும் ஒன்றாக அழைக்கும் அளவுக்கு தீவிரமானதாக இருக்கிறது. நோய்வாய்ப்பட்ட பாவிக்கு தேவனோடிருக்கும் ஐக்கியம் துண்டிக்கப்பட்டதை உணரும் அளவக்கு பாவம் வாசற்படியில் நெருங்கியிருப்பதை, குறிப்பிடுவதாக தோன்றுகிறது. அத்தகைய குழ்நிலைகளில் பாவங்கள் ஒப்புக்கொள்ளப்பட்டு, மன்னிப்பை வேண்டி ஜெபிக்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. மேலும் 15ம் வசனம் வாசிக்கிறபடி: “பின்பு, அவர் அவர்களை நோக்கி: நீங்கள் உலகமெங்கும் போய், சர்வ சிருஷ்டிக்கும் சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கியுங்கள்.” மாற்கு 16:15.