E211 [1] through E216

“அவர் தேவனுடைய வலதுகரத்தினாலே உயாத்தப்பட்டு, பிதா அருளிய வாக்குத்தத்தத்தின்படி பரிசுத்த ஆவியைப்பெற்று. நீங்கள் இப்பொழுது காண்கிறதும் கேட்கிறதுமாகிய இதைப் பொழிந்தருளினார்.” (அப்போஸ்தலர் 2:33) என்று பரிசுத்த ஆவியின் உற்சாகமான தாக்கத்தில், பேசிய அப்போஸ்தலனாகிய பேதுரு. காரியத்தை விவரித்தார். அது சபையில் ஏற்றுகொள்குதலைக்க குறிப்பிடுவதாலும், மேலும் பரிசுத்த ஆவி இல்லாமல் நம்முடைய ஆண்டவரின் பலி மற்றும் நம்முடைய நீதிமானாக்கப்படுதலுக்கு எந்த விதமான ஆதாரம் இல்லாததினாலும், பரிசுத்த ஆவியின் அபிஷேகத்திற்கு நாம் அதிகமான அழுத்தம் கொடுக்க முடியாது.

எவ்வாறாயினும், பரிசுத்த ஆவியின் அபிஷேகத்தை அடிக்கடி எதிர்பார்க்கப்பட வேண்டும் என்றும் அது தேடப்படவேண்டும் என்று மிகவும் ஆர்வமுள்ள பல கிறிஸ்தவர்களிடையே நிலவும் பொதுவான ஆனால் தவறான மற்றும் முற்றிலும் வேதப்பூர்வமற்ற கருத்தை நாம் மிகவும் உறுதியாக எதிர்க்கவேண்டும். அத்தகைய எதிர்பார்ப்பு தேவனுடைய வார்த்தையில் நமக்குக் கொடுக்கப்பட்டுள்ள எந்தவொரு வாக்குறுதியும் உத்திரவாதம் இல்லாதது மட்டுமல்லாமல், தெய்விக ஏற்பாட்டுடன் முற்றிலும் மாறுபடுகிறது. பரிசுத்த ஆவியின் மூன்று அபிஷேகங்களை மட்டுமே வேதம் குறிப்பிடுகிறது என்பதை கவனத்தில் கொள்ளவேண்டும். இவை ஒவ்வொன்றின் அவசியமும். மூன்று பகுதிகள் பிரிவுகளாக ஒரே ஞானஸ்நானத்தில் வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. (1) நம்முடைய ஆண்டவராம் இயேசுவின் ஞானஸ்நானம் (2) பெந்தெகோஸ்தே நாளில் ஞானஸ்நானம். (3) முதல் புறஜாதி “குமாரனாக” ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட கொர்நேலியுவின் ஞானஸ்நானம். இந்த வரிசையில் ஆவியின் அபிஷேகங்களை ஆராய்வோம்.

(1) நம்முடைய ஆண்டவர் தெய்விக சுபாவத்திற்கு ஜெநிப்பிக்கப்படுவதற்கும், உரிமை சொத்தாகப் பெறுவதற்கும். தெய்வீக முகவராகவும், தெய்வீக வல்லமையில் பங்குகாளியாகவும் இருப்பதற்கு பரிசுத்த ஆவியின் அபிஷேகம் அவருக்கு தேவைப்படுவதோடு. தேவனால் அபிஷேகம் செய்யப்பட்டவர் என்று மற்றவர்கள் தெரிந்துகொள்ள அனுமதிக்கும் வகையில் இதுபோன்ற வெளிப்புற வெளிப்பாடு அல்லது அங்கீகாரம் இருக்க வேண்டும் என்பது சரியானதாகவும் இருந்தது. ஒரு புறா இறங்கி அவர் மீது வந்ததே அந்த வெளிப்பாடு. இந்த தெய்வீக இரக்கத்தின் வெளிப்பாட்டை, அந்த நேரத்தில் இஸ்ரயேலில் சீர்திருத்த வேலையைச் செய்துகொண்டிருந்தவரும், ஒரு தீர்க்கதரிசி என்றும் தேவனுடைய ஊழியக்காரர் என்று அங்கீகரிக்கப்பட்ட யோவான் ஸ்நானகன் மட்டுமே நம்முடைய ஆண்டவர் மீது வந்த பரிசுத்த ஆவியை கண்டு, அந்த உண்மைக்கு சாட்சி கொடுத்தார். இவரை தவிர பொது ஜனங்களுக்கு இந்த புரிந்துகொள்ளுதல் கொடுக்கப்படவில்லை. அவருடைய அறிக்கை நானும் இவரை அறியாதிருந்தேன்; ஆனாலும் ஜலத்தினால் ஞானஸ்நானங் கொடுக்கும்படி என்னை அனுப்பினவர்: ஆவியானவர் இறங்கி யார் மேல் தங்குவதை நீ காண்பாயோ, அவரே பரிசுத்த ஆவியினால் ஞானஸ்நானங்கொடுக்கிறவர் என்று எனக்குச் சொல்லியிருந்தார். “(யோவான் 1:33)

(2) “அவர் பரிசுத்த ஆவியினாலும் உங்களுக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுப்பார்” என்று யோவான் இங்கே விளக்குவது போல. பெந்தெகொஸ்தே நாளில் சபையின் அபிஷேகம் கிறிஸ்துவால் செய்யப்பட்டது. நாம் பார்த்தபடி, கிறிஸ்து தம்முடைய பரிசுத்த ஆவியை பொழிந்தருளினார் என்பதை பேதுரு உறுதிப்படுத்துகிறார். அவரே இந்த உலகை மீட்டு. அனைத்தையும் தனது விலைமதிப்பற்ற இரத்தத்தால் விலைக்கு வாங்கியதால் அவர் மட்டுமே இந்த அபிஷேகத்தை கொடுக்கமுடியும். எனவே எந்த மனுஷனும் இவரை இன்றி பிதாவிடம் செல்லமுடியாது. ஏனெனில் பிதா தாமே ஒருவருக்கும் நியாயத்தீர்ப்பு செய்யாமல், நியாயத்தீர்ப்பு செய்யும் அதிகாரத்தை குமாரனுக்கு தந்தருளினார். மேலும் குமாரன் உயர்த்தப்பட்டதினால், தன் வழியாக பிதாவிடம் வருபவர்களை பிதாவோடு முழுமையாக ஒப்புரவாக்குவதற்கு அவர் பிதாவின் பிரதிநிதியாக செயல்படுகிறார். நம்முடைய ஆண்டவராகிய இயேசுவின் மீது பரிசுத்த ஆவியின் அபிஷேகம் சாட்சி கொடுத்தது மிக அவசியமாக இருந்தது போலவே சபைக்கும் இந்த அபிஷேகம் மிக அவசியம் என்பதை நாம் எற்கனவே கண்டிருக்கிறோம்.

அந்த இடத்தை நிரப்பின “விரைவான காற்றும், “அவர்கள் ஒவ்வொருவர் மேலும் அமர்ந்த “அக்கினி நாவுகளும்” (அநேகமாக பதினோரு அப்போஸ்தலர்கள் அவர்கள் கர்த்தருடைய விசேஷத்த பிரதிநிதிகளாகவும், பரிசுத்த ஆவியின் வாயாகவும் நியமிக்கப்பட்டவர்கள். வசனம் 14 காண்க ) பரிசுத்த ஆவி அல்ல மாறாக. அவர்களின் புலன்களுக்கு மட்டுமே உணரக்கூடிய கண்ணுக்குத் தெரியாத வெளிப்பாடாகும். இதேபோல் யோவான் கண்ட புறா பரிசுத்த ஆவி அல்ல. அதுவும் அவருடைய புலன்களுக்கான வெளிப்பாடாகும். பரிசுத்த ஆவியின் தூண்டுதலினால், சாட்சி கொடுப்பதற்கு நியமிக்கப்பட்ட அப்போஸ்தலர்களின் வேலையை அக்கினி நாவுகள் துல்லியமாக அடையாளப்படுத்துகிறது போல சமாதானத்திற்கும். பரிசுத்தத்திற்கும் அடையாளமாக இருக்கும் புறா, இயேசுவில் நிரப்பட்டிருக்கும் யேகோவா தேவனுடைய முழுமையான அன்பின் ஆவியை துல்லியமாக அடையாளப்படுத்துகிறது. அப்போஸ்தலர் 2:32; 3:15; 5:32; 10:39,41; 3:31.

(3) முதல் புறஜாதியாராக மனந்திரும்பிய கொர்நேலியுவை ஏற்றுக்கொள்வது தொடர்பான தெய்வீக வல்லமையின் சிறப்பான வெளிப்பாடு அவசியமாக இருந்தது. ஏனெனில், இதுவரை புறஜாதியார் புறக்கணிக்கப்பட்டவர்களும், ஊழியர்களாக இருந்தபோதும் தேவனால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதவர்களாக இருந்தார்கள். இதன் விளைவாக. சில குறிப்பான தெய்வீக கிருபையின் வெளிப்பாட்டை வழங்கப்படாவிட்டால். யூத விசுவாசிகளுக்கு புறஜாதியாரை தேவனுடைய ஜனங்களாக உயர் பதவியில் ஏற்றுக்கொள்வது இயலாத காரியமாக இருந்தது.

ஏற்கனவே பார்த்தபடி, பெந்தெகொஸ்தேவுக்கு மூன்றரை ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, யூதர்களின் சிறப்பு இரக்கத்தின் “எழுபது வாரங்கள்” முடியும் வரை எந்த புறஜாதியாரும் ஏற்றுக்கொள்ளப்படுவது தெய்விக திட்டத்தில் இல்லை. ஆகவே, புறஜாதியினரிடமிருந்து மனந்திருப்பியவர்கள். யூதர்களிடமிருந்து மனந்திரும்பியவர்களோடு உடன் பங்காளிகளாக இருக்க வேண்டும் என்ற உண்மையை பெந்தெகொஸ்தே நாளில் பரிசுத்த ஆவியின் அபிஷேகத்தில் சுட்டிக்காட்டப்பட முடியவில்லை. மேலும் அப்போஸ்தலர்கள் மற்றும் பிற யூதர்களின் ஆழமான வேருன்றிய தப்பெண்ணங்களின் பார்வையில், பெந்தெகொஸ்தே நாளில் கொடுக்கப்பட்ட அதே ஆதாரங்களால் கொட்நெலியவை ஏற்றுக்கொள்வதையயும் அப்போஸ்தலரின் உணர்வுகளுக்கு வெளிப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்பது மிகவும் பொருத்தமானதாக இருந்தது. அதற்காக கொர்நெலியுவின் மேல் அக்கினி நாவுகள் அமர வேண்டும் என்று நினைத்து கொள்வது அவசியம் இல்லை. யூத மதத்திலிருந்து மனந்திரும்பியவர்கள் பொதுவாக, பெந்தெகொஸ்தே நாளின் சில “வரங்களை” அவர்கள் பெற்றிருக்கலாம்.

புறஜாதியார் கர்த்தரிடம் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டார்கள் என்பதை நாம் வேறு எப்படி அறிந்துகொள்ள முடியும் ? ஆவியின் அபிஷேகம் மற்றும் பெந்தெகொஸ்தே நாளின் ஆசீர்வாதங்கள் ஆபிரகாமின் மாம்ச சந்ததியினராக இருந்த விசுவாசிகள் மீது மட்டுமே வந்திருந்தால், புறஜாதியாராக இருந்த கர்த்தருடைய ஜனங்களின் நிலைப்பாட்டை பொறுத்தவரை. சுவிசேஷ யுகம் முழுவதும் நம்மை சந்தேகத்தில் ஆழ்த்தியிருக்கலாம். ஆனால் கொர்நேலியுவின் மீது வந்த பரிசுத்த ஆவியின் அபிஷேகத்தினால், கிறிஸ்துவின் வழியாக தேவன் ஏற்று கொள்வதை பொறுத்தவரையில், யூதர்களுக்கும் புறஜாதியினருக்கும். அடிமைக்கும் சுயாதீனனுக்கும். ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் இடையில் எந்த வித்தியாசமும் இல்லை என்ற உண்மையை தேவன் முழுமையாக வெளிப்படுத்தினார். ஒருவரும் தங்கள் சொந்த அநீதியினால், ஏற்றுக்கொள்ளப்பட மாட்டார்கள் ஆகவே. தேவனால் நேசிக்கப்பட்டவர் மூலமாக பிதாவினிடத்தில் வருபவர்கள் மட்டுமே ஏற்றுகொள்ளப்படுவர். 1 கொரிந்தியர் 12:13

பரிசுத்த ஆவியின் இந்த முன்று அபிஷேகங்களைத் தவிர, வேத வசனங்களில் இந்த விஷயத்தைப் பற்றி வேறு எந்த குறிப்பும் இல்லை. இதன் விளைவாக. பரிசுத்த ஆவியின் மற்றொரு அபிஷேகத்திற்காக மீண்டும் மீண்டும் ஜெபிக்க வேண்டும் என்றும் அதை எதிர்பார்க்கவேண்டும் என்றும் தேவனுடைய ஜனங்களில் பலரின் சிந்தனை, முற்றிலும் தேவையற்றது. இத்தகைய அபிஷேகம் முற்றிலும் தேவையற்றது. ஏனென்றால் பெந்தெகொஸ்தே நாளின் ஒரு அபிஷேகம், கூடுதலாக கொர்நேலியு பெற்ற அபிஷேகமும் எல்லா தேவைகளையும் பூர்த்தி செய்தது. அந்த அபிஷேகம் வெறுமனே ஆசீர்வாதத்தை அனுபவித்த தனிநபர்கள் மீது மட்டுமல்ல. முழுமையாக கிறிஸ்துவின் சரீரமாகிய சபையின் மீது வரும் அபிஷேகத்தை அடையாளப்படுத்தியது. சபைக்கான இந்த பிரதிநிதித்துவப் பணி இரண்டு பகுதிகளாக செய்யப்பட்டது – பெந்தெகொஸ்தே நாளில் முதல் யூத விசுவாசகள் மீதும் கொர்நேலியுவின் வீட்டில் இருந்த முதல் புறஜாதியார் விசுவாசிகள் மீதும். இது ஆண்டவர் சிலுவையில் அறையப்படுவதற்கு முன், “பரலோகராஜ்யத்தின் திறவுகோல்களை நான் உனக்குத் தருவேன்; பூலோகத்திலே நீ கட்டுகிறது எதுவோ அது பரலோகத்திலும் கட்டப்பட்டிருக்கும், பூலோகத்திலே நீ கட்டவிழ்ப்பது எதுவோ அது பரலோகத்திலும் கட்டவிழ்க்கப்பட்டிருக்கும் என்றார்.” (மத்தேயு 16:19) என்று ஆண்டவர் பேதுருவிடம் கூறியதுடன் இணக்கமாக உள்ளது. திறவுகோல் ஒரு கதவை திறப்பதையும். பன்மையில் சொல்லப்பட்ட திறவுகோல்கள், ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட கதவுகள் திறக்கப்பட வேண்டும் என்பதைக் குறிக்கிறது. உண்மையில் இரண்டு கதவுகளும். இரண்டு திறவகோல்களும் இருந்தன. கர்த்தர் முன்னறிவித்தபடி, அப்போஸ்தலனாகிய பேதுரு இரண்டு திறவுகோல்களையும் பயன்படுத்தி. முன்பு யூதர்களுக்கும். பின்பு புறஜாதியினருக்கும் வாய்ப்பை திறந்தார். முதல் திறவுகோலை பெந்தெகொஸ்தே நாளில் பயன்படுத்தினார். அங்கு அவரே முதல், தலைமை பேச்சாளராக. ஆவியின் புதிய யுகத்தை மூவாயிரம் பேருக்கு அறிமுகப்படுத்தினார். ஒரே நேரத்தில் அனைவரும் அதை நம்பி அந்த வாசலுக்குள் பிரவேசித்தார்கள். (அப்போஸ்தலர் 2:37-41) மறுபடியும், புறஜாதியாருக்கு நற்செய்தி பிரசங்கிக்க வேண்டிய நேரம் வந்தபோது, கர்த்தர். அவருடைய விருப்பத்திற்கு ஏற்ப பேதுருவை இந்த வேலைக்காக அனுப்பினார். கொர்நேலியுவிடம் பேதுருவை அழைக்கும்படி சொன்னார். பேதுருவிடம் கொர்நேலியுவின் வீட்டாருக்கு நற்செய்தியின் வார்த்தைகளை பேசும்படி கூறினார். இந்த சந்தர்ப்பத்தில் பேதுரு இரண்டாவது திறவுகோலை பயன்படுத்தி, புறஜாதியாருக்கு முன்பாக சுவிசேஷத்தின் கதவைத் திறந்தார். கொர்நேலியுவின் மீதும், புறஜாதியினரிடையே அங்கு இருந்த மற்ற அர்ப்பணிக்கப்பட்ட விசுவாசிகள் மீதும் பரிசுத்த ஆவியின் அபிஷேகத்தின் அற்புதமான வெளிப்பாட்டால். தேவன் சாட்சியளித்தார்.

பரிசுத்த ஆவியின் அபிஷேகத்தை பொறுத்தவரை, சரியான சிந்தனை என்னவென்றால், பொழிதல், அபிஷேகம் எதுவாக இருந்தாலும், ஒரு முழுமையானதான “ஸ்நானம்” அல்லது முழுகுதல் சரியாக நியமிக்கப்படுதலாகும். (சரீர அங்கத்தினர் ஒவ்வொருவரையும் உள்ளடக்கியது) மேலும் இதே அபிஷேகம் அல்லது ஸ்நானம் சபையின் மீது முழு யுகத்திலும் தொடர்கிறது அன்றிலிருந்து இப்போது வரை, அபிஷேகம் செய்யப்பட்ட “சரீரத்திற்குள்” வரும் ஒவ்வொருவரையும் மறைத்து. ஊடுருவி. பரிசுத்தப்படுத்தி. ஆசீர்வதித்து, அபிஷேகிக்கிறது. கடைசி உறுப்பினர் முழுமையாக அபிஷேகிக்கப்படும் வரை இது தொடரும். அப்போஸ்தலர் யோவான் இந்த ஸ்நானத்தை அபிஷேகம் என்று கூறுகிறார். “நீங்கள் அவராலே பெற்ற அபிஷேகம் உங்களில் நிலைத்திருக்கிறது அந்த அபிஷேகம் சகலத்தையுங்குறித்து உங்களுக்குப் போதிக்கிறது…” (1யோவான் 2:27. சங்கீதம் 133:2) நீங்கள் பெற்ற அநேக அபிஷேகங்கள் என்று அவர் சொல்லாமல், பெற்ற அபிஷேகம். அதாவது தெய்விக ஏற்பாட்டுடன் மிகவும் இணக்கமாக இருக்கும் ஒரே அபிஷேகம் என்கிறார்.

“… சரீரம் ஒன்று. அதற்கு அவயவங்கள் அநேகம். …அந்தப்பிரகாரமாகக் கிறிஸ்துவும் இருக்கிறார்….. நீங்கள் கிறிஸ்துவின் சரீரமாயும், தனித்தனியே அவயவங்களாயுமிருக்கிறீர்கள்.” (1கொரிந்தியர் 12:12,27) இவ்வாறு தெய்வீக நிலைப்பாட்டில் பார்க்கும்போது. முழு சபையும் ஒன்றாக ஒட்டுமொத்தமாக அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த சிந்தனைக்கு இணக்கமாக, கர்த்தர் நம்மை தனித்தனியாக எண்ணினாலும் மற்றும் பல விஷயங்களில் தனியாக நம்மைக் கையாண்டாலும், பிதாவுக்கு முன் நம்முடைய நிலைப்பாடு. தனியான அங்கங்களாக இல்லாமல், கிறிஸ்துவாகிய தலை மற்றும் சரீரமாக ஒரே சரீரத்தின் அவயவங்களாக உள்ளது என்று தேவப்பூர்வமாக விளக்கம் அளிக்கப்படுகிறது. ஆகவே நாம் விசுவாசிகளான பின். கிறிஸ்துவின் சரீரத்தில் இணைவதே. அதாவது சரீரத்திற்குள் ஞானஸ்நானம் பெறுவதே. நம்முடைய அடுத்த கட்ட நடவடிக்கை என்று நமக்கு அறிவிக்கப்படுகிறது. பொதுவாக ஞானஸ்நானம் என்ற விஷயத்தைப் பற்றி நாம் இங்கு விவாதிக்க வேண்டாம்.

எதிர்காலத்தில் அதை குறித்து பார்க்கலாம். ஆனால், உண்மையில் பரிசுத்த ஆவியினால் அபிஷேகிக் கப்படுவதற்காகவே, விசுவாசிகள் கிறிஸ்துவ ககு ஞானஸ்நானம் பெற பரிசுத்த ஆவியின் அபிஷேகத்தை பொறுத்தவரை, சரியான சிந்தனை என்னவென்றால், கவனிக்கவேண்டும். பரிசுத்த ஆவி ஒரு நபர் அல்ல, அழைக்கப்படுகிறார்கள் என்பதை நாம் ஆனால் சபைப் பெற்றிருக்கும் ஒரு வல்லமை அல்லது சக்தி. இந்த ஆசீர்வாதத்தை பெற்ற அனைவரும் கிறிஸ்துவின் சரீரமாகிய சபையில் இணையவேண்டும். இந்த ஆவி இன்றி ஒருவரும் சரீரத்தோடு ஐக்கியப்பட முடியாது. பூமிக்குரிய சபையின் அங்கத்தினர்களை அதாவது ஒரு மெத்தடிஸ்ட் சரீரம். ஒரு பிரஸ்பைடிரியன் சரீரம், லூத்தரன் சரீரம், ஒரு ரோமன் கத்தோலிக்க சரீரம் அல்லது மனித அமைப்பில் அல்லது வேறு எந்த அமைப்பிலும் உறுப்பினராக இருப்பதை நாம் இங்கு அர்த்தப்படுத்தவில்லை. அன்பின் பரிசுத்த ஆவியை பெற்றிருப்பதினால் மட்டுமே அங்கீகரிக்கக்கூடிய சபையின் அங்கத்தினர்களையே நாம் அர்த்தப்படுத்துகிறோம். மேலும் அவர்கள் பல்வேறு கனிகளால் சான்றளித்து. நாம் மேலே பார்த்ததபடி அங்கீகரிக்கப்படுகிறார்கள். யார் ஒருவர் உண்மையில் கிறிஸ்துவோடு ஐக்கியப்படுகிறதினால், கிறிஸ்துவின் சரீர அங்கத்தினரோடு உண்மையாக ஐக்கியப்படுகிறாரோ. அவர் தற்போதைய அல்லது எதிர்கால பெந்தெகொஸ்தே ஆசீர்வாதங்களுக்காக ஜெபிக்க வேண்டியதில்லை. ஆனால் கிறிஸ்துவின் மூலமாக. சபையை ஒட்டுமொத்தமாக ஏற்றுக்கொண்டதற்கு பிதா அளித்த சான்றுகள் மற்றும் தெய்விக ஏற்பாட்டுடன் அனைவரும் முழுமையாக திருப்தியடைய வேண்டும் என்பதற்கான ஆதாரமாக. ஆதியில் பெந்தெகொஸ்தே ஆசீர்வாதத்தையும். கொர்நேலியவின் ஆசீர்வாதத்தையம் மகிழ்ச்சியோடும். நம்பிக்கையோடும் திரும்பிப் பார்க்கலாம். ஏராளமான பெந்தெகொஸ்தியர்கள், தவறான எண்ணங்களுடன் தேவ சித்தத்திற்கு மாறாக, கேட்பவர்களிடம் நம்முடைய தேவன் கோபப்படுவதில்லை என்று நாம் கூறுகிறோம். அதற்கு மாறாக, அவர்களின் அறியமை மற்றும் தவறாக வழிநடத்தப்பட்ட பிரார்த்தனைகளுக்கு அவர் இரக்கம் காட்டுவார் என்று நாம் கருதுகிறோம். மேலும் அவரது சொந்த திட்டங்களையும் ஏற்பாடுகளையும் மாற்றாமல் அவர்களுக்கு ஆசீர்வாதம் கொடுக்கப்படும். ஆவியின் அபிஷேகத்திற்காக தொடர்ந்து ஜெபிக்கும் இந்த அன்பான நண்பர்கள். அப்போஸ்தலர்கள் எதிர்கால பெந்தெகொஸ்தேக்காக ஜெபிக்கவில்லை என்பதையும். ஜெபிக்கும்படி சபைக்கு அறிவுறுத்தவில்லை என்பதையும் அவர்கள் ஒருபோதும் கவனிக்கவில்லை என்ற காரியம் விந்தையாக உள்ளது. அத்தகைய நண்பர்கள் தங்களை அப்போஸ்தலர்களை விட புத்திசாலிகள் என்றும், அவர்களை விட பரிசுத்தமானவர்கள் என்றும். அல்லது அவர்களை விட ஆவியினால் நிரம்பட்டவர்கள் என்றும் எண்ணுகிறார்களா? அவர்களிடம் இதுபோன்ற அகங்காரமான மற்றும் மட்டுமீறிய தன்னம்பிக்கை உடைய கற்பனைகள் இல்லை என்றும், அவர்களின் உணர்வுகள் வெறுமனே அறியாப் பிள்ளைகளின் உணர்வுகள் போலுள்ளது என்றும் நாம் நம்புவோமாக. ஏனென்றால் அப்பிள்ளைகள் சிந்தனையின்றி மற்றும் சில சமயங்களில் அவர்களுக்கு வழங்க முடியாத தேவையற்ற மற்றும் வாக்குத்தத்தம் செய்யப்படாத ஆசீர்வாதங்கள் மற்றும் இரக்கங்களுக்காக தயையுள்ள பெற்றோரை முன்கோபத்துடன் எரிச்சலடைய செய்கிறார்கள். அவர்களுக்கு வழங்க இயலாத. தேவையற்ற மற்றும் வாக்களிக் கம்படாத ஆசீர்வாதங்கள் மற்றும் இரக்கங்களுக்காக மகிழ்ச்சியற்ற பெற்றோரை குறைவாகவும் சில சமயங்களில் கேலி செய்தாகவும் நினைப்பவர்களாக இருப்பவர்கள். அகங்காரமான மற்றும் அகந்தையுள்ள கற்பனைகள் ஏதும் இல்லை என்றும். அவர்களின் உணர்வுகள் வெறுமனே அறியாத குழந்தைகளின் உணர்வுகள் என்பதையும் நாம் நம்புகிறோம்.

F445 [1]: –

இயேசுவை பொருத்தவரை, யூதர்களிடம் யோவான் ஸ்நானகன் பேசின வார்த்தைகள் ஏற்கனவே நம்முடைய கவனத்தை கணிசமாக ஈர்த்துள்ளது. “அவர் பரிசுத்த ஆவியினாலும் அக்கினியினாலும் உங்களுக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுப்பார்.” (மத்தேயு 3:11) இவ்வாறு விசுவாசமுள்ள இஸ்ரயேலர் மீது பெந்தெகொஸ்தே ஆசீர்வாதத்தையும், தேவனுடைய கோபத்தின் அக்கினியையும் சுட்டிக்காட்டுகிறது. “அவர்கள் மேல் கோபாக்கினை பூரணமாய் வந்திருக்கிறது.” (1 தெசலோனிக்கேயர் 2:16) அந்த தேசத்தின் எஞ்சிய பகுதிகளுக்கு இது வந்தது. அக்கினியின் ஸ்நானம் ஒரு ஆசீர்வாதம் அல்ல, சில நேரங்களில் கிறிஸ்தவ ஜனங்கள் அதற்காக ஜெபிப்பதும் புத்திசாலித்தனம் அல்ல. யூத யுகத்தின் முடிவில் அந்த தேசத்தின் “பதர்கள்” மீது அத்தகைய ஞானஸ்நானம் வந்ததுபோலவே, இந்த யுகத்தின் முடிவிலும் கிறிஸ்தவமண்டலத்தின் “களை” வகுப்பாரை “அக்கினி” பட்சிக்கும் என்று நம்முடைய ஆண்டவர் குறிப்பிடுகிறார் – இது திகிலூட்டும் உபத்திரவத்தின் அக்கனி ஸ்நானம், “யாதொரு ஜாதியாரும் தோன்றினது முதல் அக்காலமட்டும் உண்டாயிராத ஆபத்துக்காலம் வரும்…” (தானியேல் 12:1)