ரோமர் 10:17 ஆதலால் விசுவாசம் கேள்வியினாலே வரும், கேள்வி தேவனுடைய வசனத்தினால் வரும்.

A102(P1) through A106: –

பல்லாயிரக்ககணக்கான அறியாப்பிள்ளைகளும், தேவபக்தியற்றவர்களும், நிச்சயமாக தொலைந்துவிடுவார்கள் என்பதை அநேக கிறிஸ்தவர்கள் நம்ப விரும்புபவதில்லை. (அவர்கள் போதிக்கப்பட்டபடி நித்திய உபத்திரவம் அல்லது நம்பிக்கையற்ற நித்திய ஆக்கினை) தேவனை அறியாமையில் உள்ளவர்களை தண்டிப்பதில்லை என்பதை தேவ வாக்கியங்களின் படி இப்போது ஒத்துக்கொள்கிறார்கள். அவர்கள் இருதயத்தில் கொண்ட சுயாதீனத்தையும் தேவனுடைய நன்மைகளை புரிந்து கொள்ளுதலையும் நாம் பாரட்டுகிறோம். ஆனால் அவர்கள் தேவனுடைய வார்த்தைகளை முழுமையாக புரிந்துகொள்ளவேண்டும். அறியாமையின் வழியாக அல்ல, அதை காட்டிலும் மேலான வழியில் தேவன் அனைவருக்கும் ஆசீர்வாதங்களைக் கொடுக்க காத்திருக்கிறார்.

(please see the studies in the scriptres, vol.1pp.102-106, for the reaminder of this reference.)

அப்போ 10:22- “அதற்கு அவர்கள்: நீதிமானும், தேவனுக்கு பயப்படுகிறவரும், யூதஜனங்களெல்லாராலும் நல்லவரென்று சாட்சி பெற்றவருமாகிய கொர்நேலியு என்னும் நூற்றுக்கு அதிபதி உம்மைத் தம்முடைய வீட்டுக்கு அழைப்பித்து, உம்மால் சொல்லப்படும் வார்த்தைகளைக் கேட்கும்படி பரிசுத்த தூதனாலே தேவயத்தனமாய்க் கட்டளை பெற்றார் என்றார்கள்”.

R 2989 (col.2 P3,4) through R 2990(col.1 P1):

பேதுரு வீட்டிற்குள் நுழைந்த போது, தேவனுக்கு பயந்த, உண்மையான புற ஜாதிகளின் கூட்டத்தைக் கண்டார். அதற்குப்பின் – “ஆகையால் நீங்கள் என்னை அழைப்பித்தபோது நான் எதிர்பேசாமல் வந்தேன். இப்போதும் என்ன காரியத்துக்காக என்னை அழிப்பித்தீர்கள்” என்று கேள்வி எழுப்பினார். (வசனம் 29) கொர்நேலியு தன்னுடைய கடந்த கால அனுபவங்களையும், தேவனுடைய ஐக்கியத்திற்காக அவர் கொண்டிருந்த விருப்பத்தையும், அவர் கண்ட தரிசனத்தையும், தேவனுக்கு தான் பிரியாமாக நடக்கக் விரும்பியதையும், அவர் கண்ட தரிசனத்திற்க்கு ஏற்றவாறு அப்போஸ்தலனாகிய பேதுருவின் வரவையும் அவர் அறிவித்தார். மேலும் “நீயும் உன் வீட்டாரனைவரும் இரட்சிக்கப்படுவதற்கேதுவான வார்த்தைகளை அவன் உனக்குச் சொல்லுவான் என்று அந்தத் தூதன் தனக்குச் சொன்னதாகவும் எங்களுக்கு அறிவித்தான்” (அப் 11:14) என்று அவருக்கு வாக்களிக்கப்பட்டதைக் கேட்பதற்கு மிகவும் ஆவலோடு எதிர்பார்த்திருந்ததையும் தெரிவித்தார். அவர் தர்மம் செய்ததினால் இரட்சிக்கப்படவில்லை, அவர் செய்த ஊக்கமான ஜெபங்களினாலும் அவர் இரட்சிக்கப்படவில்லை. ஆனால் “தேவனுடைய வார்த்தைகள்” பேதுருவின் செய்தியின் மூலம் காரியங்களை விவரித்தபோது கொர்நேலியுவும் அந்த வீட்டில் உள்ள அனைவரும் – இயேசு கிறிஸ்துவினால் கிடைக்கப்பெற்ற மிகப்பெரிய இரட்சிப்பை உணர்ந்து, அதை கருத்தோடு விசுவாசித்து அதை கவனமாக பற்றிக்கொண்டார்கள். அதனால் அவர்கள் இரட்சிக்கப்பட்டார்கள். தேவனுடைய விரோதிகளும் கண்டனத்திற்கு உட்பட்டவர்களும், பாவிகளாக இருந்தவர்களும், உடனே இரட்சிப்பை சுதந்தரித்துக்கொள்ள தகுதிப்பெற்றார்கள். இங்கு அப்போஸ்தலனாகிய பேதுருவின் பிரசங்கத்தை கூர்ந்து கவனித்தால், அது ஜீவனை கொடுக்கக்கூடிய செய்தி என்பதை நாம் தெளிவாக புரிந்துகொள்ளலாம். ஏனெனில் அவைகளினால் கொர்நேலியுவும், அவருடைய சுற்றத்தாரும் தங்களை இரட்சிக்கக்கூடிய விசுவாசத்தைப் பெற்றார்கள். நாம் கவனித்து பார்க்கும் போது பேதுரு முன்னதாகவே கொடுத்த செய்தியைத்தான் மறுபடியும் கொர்நேலியு வீட்டிலும் கொடுத்தார். “இயேசு சிலுவை மரணத்தில் அனைவரின் பாவங்களுக்காக மரித்தார். அவருக்குள் இருந்த நல்ல குணங்களையும், கீழ்ப்படிதலையும் இறுதி வரைக்கும் காத்துக்கொண்டார்.” மேலும் பிதா தன்னுடைய சர்வ வல்லமையினாலும் இயேசுவை உயிர்த்தெழுப்பினதை ஆதாரமாகக்கொண்டு, மரித்தவர்கள் அவருக்குள் உயிர்த்தெழுவார்கள் என்ற நம்பிக்கையையும் கொடுக்கக்கூடிய செய்தியாக அது இருந்தது. தேவனுடைய நீதியின்படி பாவிகளுக்காக கிறிஸ்து தம்மையே ஈடுபலியாக கொடுத்ததை தேவன் ஏற்றுக்கொண்டபடியினால், பயபக்தியோடு இயேசுவை விசுவாசித்து, தங்களால் முடிந்த வரைக்கும் நீதிக்கு கீழ்ப்படிய முயற்சிக்கும் பாவிகளை நீதிமான்களாக ஏற்றுக்கொண்டு பிதா மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறார் என்பதை இந்த செய்தி உணர்த்தியது. பேதுருவின் பழைய பிரசங்கங்கள் அநேகருக்கு சலிப்புண்டாக்கலாம், ஆனால், நேர்மையான நோக்கத்தை பெற்றிருக்கும் ஒவ்வொரு ஆத்துமாவுக்கும், பாவத்திற்கான மன்னிப்பைக்கொடுக்கும் தேவனுடைய செய்தியும், குமாரனின் மரணத்தின் மூலமாக கிடைக்கும் நீதிமானாக்கப்பட்ட நிலையைப்பெறுவதற்கான செய்தி மிகுந்த சந்தோஷத்தைத் தரக்கூடியதாக இருக்கிறது. இந்த செய்திகளையே, தேவன் தம்முடைய உண்மையான தூதுவர்கள் மூலம் இந்நாள் வரைக்கும் அனுப்பிக்கொண்டிருக்கிறார். இதைத்தவிர வேறு எந்த சுவிசேஷமும் கொடுக்கப்படவில்லை. இந்த சுவிசேஷத்தை தவிர வேறு எந்த சுவிசேஷத்தை பிரசங்கித்தாலும், தேவனுடைய ஸ்தானாதிபதிகளாகவோ, அவருடைய ஆவியைப்பெற்ற அவருடைய வாயின் வார்த்தையாகவோ, அவருடைய ஊழியக்காரர்களாகவோ இருப்பதற்கு எந்த வாய்ப்பும் இல்லை.

“எப்படியெனில், தேவ ஞானத்துக்கேற்றபடி உலகமானது சுய ஞானத்தினாலே தேவனை அறியாதிருக்கையில், பைத்தியமாகத் தோன்றுகிற பிரசங்கத்தாலே விசுவாசிகளை இரட்சிக்கத் தேவனுக்குப் பிரியமாயிற்று.” (1 கொரி 1:21) என்று அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் கூறுகிறார். அதாவது அவருடைய இரட்சிப்பின் திட்டத்தைப் பொறுத்த வரைக்கும், இவ்வகையான வழியில் செய்திகள் சென்றாலும் சரி, சொல்லப்படும் செய்தியும், கேட்கப்படும் செய்தியும் உண்மையாக இருக்கவேண்டும். ஒரே சீராக இந்தச் செய்திகள் மனிதர்கள் வழியாக மட்டுமே அனுப்பப்படுகிறது. தூதர்கள் மூலவாகவோ, மனிதர்கள் துணையின்றி பரிசுத்த ஆவியின் வல்லமையினாலோ எடுத்து செல்லப்படுவதில்லை. தேவனுடைய இவ்வழிமுறைகளில் உள்ள பாடங்களை, நாம் எப்போதும் கவனத்தில் கொண்டு, அதற்கு இசைவாக நம்முடைய அன்றாட வாழ்க்கையில், இந்த பாடங்களை செயல்படுத்த முயற்சிக்க வேண்டும். அனைவரையும் தேவன் இந்த வேலைக்கு பயன்படுத்துவதில்லை. அவரால் தெரிந்துக் கொள்ளப்பட்ட “இராஜரீகமான ஆசாரியர்களிடம்” மட்டுமே ஒப்புக்கொடுக்கிறார். ஆகவே நாம் “அசதியாயிராமல் ஜாக்கிரதையாயிருங்கள்; ஆவியிலே அனலாயிருங்கள்; கர்த்தருக்கு ஊழியம் செய்ய” (ரோம 12:11) வேண்டும்.