லூக்கா 2:1-16

“”அவருக்கு இயேசு என்று பேரிடுவாயாக: ஏனெனில் அவர் தமது ஜனங்களின் பாவங்களை நீக்கி அவர்களை இரட்சிப்பார் என்றான்.” மத்தேயு 1:21

நம்முடைய அருமையான மீட்பரைக் குறித்து, வேத வாக்கியங்களின் வெளிச்சத்தில் ஆழமாக அறியும்போது, அந்த அளவிற்கு நாம் அவரை ஏற்றுக்கொள்வோம், அன்பு செய்வோம் மற்றும் அவருடைய சாயலைப் பெற நாடுவோம். கூர்ந்து மிகவும் கவனிக்கத்தக்கதான அவருடைய வாழ்க்கையைப்போல், வேறு எவருடைய வாழ்க்கையும் இருந்ததில்லை. இப்படியாகக் கூர்ந்து கவனிக்கையில் அருமையான குணலட்சணங்களை அவரிடத்தில் காணமுடியும். ஆனால், இயேசுவின் வாழ்க்கை கூர்ந்து கவனிக்கப்பட்டதுபோல், வேறு எவருடைய வாழ்க்கையாகிலும் கவனிக்கப்பட்டால் பலவீனங்களும், பாவமும், கீழான தன்மைகளுமே காணப்படும்.

நான்கு சுவிசேஷப் பதிவுகளிலேயே, யோவான் மாத்திரம் தான், நமது கர்த்தரின் பரலோக ஜநனத்தைக் குறித்துக் கூறுகின்றார், மேலும், அவர் மாம்சமாக்கப்படுவதற்கு முன்பு அவர் ஆவிக்குரிய ஜீவியாக, பிதாவோடு, அவருடைய மகிமையில் பங்குக் கொண்டவராக, பிதாவாகிய தேவனோடு, தேவனாக இருந்தார் என்று நமக்குக் காண்பிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆனால், எல்லா சுவிசேஷகர்களும் “”அவர் மாம்சமாக்கப்பட்டார்” என்ற கருத்தில் தெளிவாக இருக்கின்றனர். மாறாக, அவர் ஓர் ஆவிக்குரிய ஜீவியாகவே இருந்துவிட்டு, மனுஷர் முன் காட்சியளிக்கத்தக்கதாக, மாம்ச தோற்றம் எடுத்ததாகச் சுவிசேஷகர்கள் கூறவில்லை. மேலும், அவர்கள் ஆவிக்குரிய ஜீவியாக இருந்த லோகோசுக்குள் இருந்த ஜீவன், மனுஷனாகிய இயேசுவின் ஜீவனாயிற்று என்றும், ஸ்திரீயினிடத்தில் பிறந்தார் என்றும், நியாயப்பிரமாணத்திற்குக் கீழ்ப்பட்டவராகவும், யூதர்களின் அனைத்துச் சூழ்நிலைகளுக்கும், நிபந்தனைகளுக்கும் கீழ்ப்பட்டவராகவும் இருந்தார் என்றும் கூறுகின்றனர். யோசேப்பின் வம்ச வரலாறை மத்தேயு அவர்கள் கொடுக்கின்றார். இயேசு, [R2555 : page 8] யோசேப்பின் குமாரன் இல்லை என்பது தெளிவானதாக இருந்தாலும், அவரை அவர் குமாரனாக தத்தெடுத்துக் கொண்டபடியால் அவர் வழியில் வந்தவர் என்று குறிப்பிடப்படலாம். மரியாள் மூலம் வந்த வம்ச வரலாறை லூக்கா அவர்கள் குறிப்பிடுகின்றார்; இப்படியாக, நமது கர்த்தர் மாம்சத்தில் நம்முடைய இனத்தோடு இணைக்கப்பட்டார், மேலும் நாத்தானின் மூலம், தாவீதுடைய இராஜ வம்சத்திற்கும் இணைக்கப்பட்டார்.

நமது கர்த்தர் பிறந்திட்ட காலம், அநேக கோணங்களில் பார்க்கும்போது சாதகமானதாக இருந்தது என்பதையும், இந்த முக்கியமான சம்பவம் நிறைவேறுவதற்கென, உலகத்தின் விஷயங்கள் ஆயத்தம் பண்ணப்பட்டதிலும் தெய்வீக ஞானம் செயல்பட்டது என்பதையும் காணலாம். என்னவெனில், (1) நேபுகாத்நேச்சரின் அரசாட்சியில் உலகத்தைக் கைப்பற்ற வேண்டும் என்று ஆரம்பித்த ஆவியானது இதற்கு அனுகூலமாயிருந்தது. அதாவது, மனுக்குலத்தின் பல்வேறு ஜாதிகள் தொடர்புக் கொள்வதற்கும், தங்கள் கருத்துக்களை விரிவாக்குவதற்கும் ஏதுவாயிற்று. (2) இதன் காரணமாக ஜனங்கள் ஒரு தேசத்திலிருந்து இடம் பெயர்ந்து, மற்றத் தேசத்திற்குப் போனது, எல்லாரையும் பரந்த நோக்கமுடையவராக ஆக்கிற்று. (3) சிறைப்பிடிக்கப்பட்டதினால், பாபிலோனுக்குள் சென்ற யூதேயா மற்றும் இஸ்ரயேல், இவ்விதமான புதிய (பாபிலோனுடையச்) சூழ்நிலைகளுக்குப் பழகிப்போனபடியால், கோரேஸ் மன்னன், அவர்கள் தங்கள் தேசத்திற்குத் திரும்பலாம் என்று வாய்ப்பு வழங்கினாலும் சொற்பமானவர்களே அதைப் பயன்படுத்திக் கொண்டார்கள். பல மில்லியன்களாக இருந்த கோத்திரத்தார்களில், 50,000 பேரே புறப்பட்டுப் போனார்கள். புறஜாதிகள் மத்தியில் இருந்திட்ட யூதர்கள் தொலைந்துப் போகவும் இல்லை, [R2556 : page 8] ஆபிரகாமின் உடன்படிக்கை மீதான தங்கள் அனைத்து நம்பிக்கைகளையும் புறக்கணித்துப் போடவும் இல்லை. மோசேயின் நியாயப்பிரமாணத்திற்கு முற்றிலும் உண்மையற்றவர்களாகவும் ஆகிவிடவும் இல்லை. எனினும், இந்த விஷயங்களிலெல்லாம், அவர்கள் கவனக்குறைவாக இருந்தனர்; ஆதாயத்தைதின் மீதே அதிகம் விருப்பம் கொண்டிருந்தனர்; உத்தம இஸ்ரயேலர்களுக்கான ஆவியை வளர்த்துவதில் ஓய்ந்திருந்தனர். எனினும், அவர்கள் குடியிருந்த தேசத்தார் மீது தங்களுடைய செல்வாக்கைப் பெற்றிருந்தனர். மேலும், ஒரே தேவன் மீதும், உலகத்தின் இரட்சகராக, தேவனுடைய குமாரனாக வரவிருக்கிற மேசியாவின் மீதுமான இஸ்ரயேலர்களின் நம்பிக்கை, மற்றவர்களுக்குச் சாட்சியாகவும் விளங்கிற்று. (4) கிரேக்க சாம்ராஜ்யம் ஜெயங்கொள்ளும் காலம் வந்தபோது, இச்சாம்ராஜ்யம் நாகரிகம் அடைந்த உலகத்திற்கு, உயரிய இலக்கியங்களை அறிமுகப்படுத்தினபடியால் அப்பொழுது கிரேக்க மொழி, நாகரிகம் அடைந்த உலகத்தின் இலக்கிய மொழியாக அமைந்தது. (5) ரோம சாம்ராஜ்யம் உலகத்தைக் கைப்பற்றி, வல்லமையின் உச்சக்கட்டத்தில் இருக்கும்போது, உலகளாவிய சமாதானம் இருந்தது. இது சுவிசேஷத்தை அறிவிப்பதற்குச் சாதகமான காலமாகவும், அதன் (சுவிசேஷத்தின்) பிரதிநிதிகள், தேசம் விட்டுத் தேசம் போவதற்குப் பாதுகாப்பாகவும் இருந்தது. (6) இஸ்ரயேலும் அறிவு ரீதியாக, ஒழுக்க ரீதியாக, மத ரீதியாக நல்ல உயரிய நிலையை அடைந்துவிட்டது; மேலும் வேத வாக்கியங்கள் மேசியாவின் வருகைக்காக அனைத்து மனுஷர்களும் காத்திருந்தார்கள் என்றும் நமக்குக் கூறுகின்றது (லூக்கா 3:15).

இந்த ஏற்றவேளையில்தான், தெய்வீக முன்னேற்பாட்டின்படி, ரோம சக்கரவர்த்தியான அகஸ்துராயர் தனது இராஜ்யபாரத்தில் வரி திட்டத்தைக் கொண்டு வந்தார். அந்த ஆணையானது, வரி விதிப்பாகக் காணப்படாமல், வரிக்கான பெயர்ப்பதிவாக இருந்தது. இன்றைய காலங்களில் வரி விதிப்பவர்கள் அனுப்பப்படுவதுபோல் அன்று இராமல், ஒவ்வொரு ஆண் குடிமகனும், தனது குடும்பத்தைப் பற்றியும் தலைமை அலுவலகத்தில், தன்னைப் பற்றியும் பதிவு செய்ய வேண்டும். இதுவே யோசேப்பும், அவருக்கு நிச்சயிக்கப்பட்ட மனைவியாகிய மரியாளும், அதாவது, இயேசுவின் தாயும், தங்களின் சொந்த பட்டணத்திற்குத் திரும்பி வருவதற்குக் காரணமாயிற்று; ஏனெனில், அவர்கள் இருவரும் தாவீதின் பட்டணமாகிய பெத்லகேமைச் சார்ந்தவர்கள் ஆவர். இவ்விதமான முன்னேற்பாடுகளின் வாயிலாக தீர்க்கத்தரிசியினால் முன்னுரைக்கப்பட்டதுபோல, தாவீதின் மாபெரும் வாரிசு பெத்லகேமில் பிறக்கும்படி, மரியாளும், யோசேப்பும் அங்குக் கொண்டு வரப்பட்டார்கள் (மீகா 5:2).

தெய்வீக ஏற்பாட்டில் நமது இரட்சகரின் பிறப்பிற்கும், சுவிசேஷ செய்தி புறப்படுவதற்கும் பண்ணின ஆயத்தங்களை இந்தச் சிறு சம்பவங்கள் மூலம் அறியும்போது, கர்த்தருடைய ஜனங்களின் விசுவாசம் பலப்படுத்தப்படுகின்றது. கடந்த காலத்தின் இந்தச் சிறு சம்பவங்களில் கூடத் தேவன் காட்டின அக்கறையை உணரும்போது, இன்னும் எதிர்க்காலத்தில் நிறைவேற போகிற அவருடைய திட்டத்திற்கான அவருடைய ஏற்பாடுகள், மற்றும் ஞானத்தின் மீதான நம்பிக்கை நமக்கு உறுதி அடைகின்றது. அதாவது, பெத்லகேமில் பிறந்த அவரில் மையம் கொண்டுள்ள மகா மேன்மையும், அருமையுமான வாக்குத்தத்தங்கள் எதிர்க்காலத்தில் நிறைவேறப் போகிறதில் உள்ள அவருடைய ஏற்பாடுகள் மற்றும் ஞானத்தின் மீதான நம்பிக்கை உறுதியடைகின்றது. மேலும், தெய்வீகத் திட்டத்தில் உள்ள பெரிய விஷயங்களில், தெய்வீக வழிநடத்துதல்களை, முன்னேற்பாடுகளைக் காண்கையில், அவருடைய ஜனங்களின் தனிப்பட்ட விஷயங்களிலும் அவருடைய வழிநடத்துதல்கள், முன்னேற்பாடுகள் இருக்கும் என்ற விசுவாசம் ஏற்படுகின்றது. நமது இரட்சகரின் பிறப்புத் தொடர்பான சிறு விஷயங்களிலும், தேவன் இவ்வளவு ஒழுங்குகள் செய்துள்ளார் என்றால், அவருடைய ஆவிக்குரிய பிள்ளைகளின் அனைத்து விஷயங்களை ஒழுங்குப்படுத்த அவர் விருப்பமும், வல்லமையும் உள்ளவராக இருப்பார் என்பதை அதிகமதிகமாக உணர்ந்து கொள்வோமாக. நாம் பாவிகளாக இருக்கும்போதே, தேவன் நம்மை இவ்வளவாக அன்புகூர்ந்து, நமது மீட்புக்காக இவ்வளவு அக்கறைகொண்டு, காரியங்களைச் செய்வாராகில், இப்பொழுது அவருக்கு அந்நியரும், பரதேசியுமாய் இராமல், அவருடைய புத்திரர்களாய், கிறிஸ்துவுடன் உடன் சுதந்தரர்களாகியுள்ள பரிசுத்தவான்களாகிய நமக்கு, இன்னும் அதிகமாய்ச் செய்வார். மேலும், அவரை அன்பு செய்கிறவர்களுக்கு, அவருடைய நோக்கத்திற்காக அழைக்கப்பட்டவர்களுக்குச் சகலமும் நன்மைக்கு ஏதுவாக சம்பவிக்கும் என்று அவர் வாக்குத்தத்தம் பண்ணியுள்ளப்படி அவருடைய அன்பிலும், அவருடைய வழிநடத்துதல்களின் மேலும் திடன்கொள்ளுவோமாக (ரோமர் 5:8-10, 8:28).

யோசேப்பையும், மரியாளையும், பெத்லகேமிற்குக் கூட்டிக்கொண்டு வந்த ராயனுடைய அதே ஆணையானது, தாவீதின் அநேகம் குடும்பங்களையும் பெத்லகேமிற்குக் கூட்டிக்கொண்டு வந்தது. ஆகையால்தான் யோசேப்பும், மரியாளும் பெத்லகேமிற்கு வந்தபோது, வழிப்போக்கர் விடுதிகளும், வாடகை அறைகளும், வாடிக்கையாளர்களால் நிறைந்திருந்ததைக் காண்கின்றோம். மேலும், பிரயாணம் செய்பவர்கள் தங்குவதற்கான ஆயத்தம் பண்ணும் (பொருட்களை) விஷயங்களைச் சொந்தமாக வைத்து எடுத்துச் செல்வது வழக்கமாக இருந்தது. மேலும், தங்களுடைய சொகுசுக்கு ஏற்ப விடுதிகளின் பிரகாரத்தில் தங்குவதற்கான அறைகளையும் ஏற்படுத்துவார்கள். ஆகையால்தான் யோசேப்பும், மரியாளும் வெளியே தங்கினார்கள். குழந்தையாகிய இயேசு பிறந்தபோது, தொழுவமானது, அவருக்கு மிகவும் சௌகரியமான இடமாயிற்று.

[R2556 : page 9]

பெத்லகேம் ஊர் இன்றளவும் இருக்கின்றது. ஆனாலும், அன்று இருந்தது போன்று இன்று இல்லை; கலாச்சாரமும் இப்பொழுது கொஞ்சம் மாறுப்பட்டுள்ளது. அங்கு இருக்கும் ஒரு குகையானது, குழந்தையாய் பிறந்த இயேசு கிடத்தப்பட்ட இடம் என்று கருதப்படுகின்றது. அங்கு இப்பொழுது ஒரு கத்தோலிக்க திருச்சபை கட்டப்பட்டு, தொடர்ச்சியாக திருப்பலி நடத்தப்பட்டு வருகின்றது. இப்படியாக, விக்கிரக வழிபாடு போன்றதாகி விட்ட விஷயங்களுக்காக அனுதாபப்படுகின்றோம். அவருடைய சரீரத்திற்குரிய பயபக்தி நம்மிடம் இருக்கின்றது என்றாலும், அவர் சரீரம் கடந்து சென்ற அனைத்து அனுபவங்கள் மீது, அதாவது, அர்ப்பணிப்பு முதல் மரணம் வரை அவர் சரீரம் கடந்து சென்ற அனுபவங்கள் மீது ஆழமான கவனம் நமக்கு இருக்கின்றது என்பது உண்மை என்றாலும்………நமது இரட்சகர் சஞ்சரித்து நடந்த பரிசுத்த பூமியின் மீதோ அல்லது அவர் குழந்தையாகக் கிடத்தப்பட்ட பரிசுத்தமான தொழுவத்தின் மீதோ அல்லது அவருடைய பரிசுத்தமான தாயார் மீதோ நமது கவனம் இருப்பதில்லை. மாறாக உயிர்த்தெழுந்த நமது கர்த்தர் மீதும், பூரணமாக்கப்பட்ட ஆவிக்குரிய புதுச் சிருஷ்டியின் மீதும், மனுக்குலம், தூதர்கள், அதிகாரங்கள் மற்றும் கர்த்தத்துவங்களுக்கு மேலாக உயர்த்தப்பட்டு எல்லா நாமத்திற்கு மேலாக உயர்த்தப்பட்டு பிதாவுக்கு அடுத்து, அவருடைய வல்லமையின் வலக்கரத்திற்கு உயர்த்தப்பட்டவர் மீதுமே அதிக கவனம் நமக்கு ஏற்படுகின்றது. “”ஆகையால், இதுமுதற்கொண்டு, நாங்கள் ஒருவனையும் மாம்சத்தின்படி அறியோம்; நாங்கள் கிறிஸ்துவையும் மாம்சத்தின்படி அறிந்திருந்தாலும், இனி ஒருபோதும் அவரை மாம்சத்தின்படி அறியோம்” (2 கொரிந்தியர் 5:16). உயிர்த்தெழுப்பப்பட்டு, மகிமைப்படுத்தப்பட்ட கர்த்தரும், இரட்சகருமானவரைப் பற்றின அறிவானது, அவருடைய பூலோக வாழ்க்கையின் விஷயங்களை காட்டிலும் மேற்பட்டதாக நமக்குக் காணப்படுகின்றது. எனினும், அவருடைய பூமிக்குரிய வாழ்க்கையும் கூட நம்முடைய கவனத்தை ஈர்க்கின்றதாகவும், நமக்கு நன்மை பயப்பிக்கிறதாகவும் இருக்கின்றது.

பெத்லகேமுக்கு வந்திருந்த ஜனங்கள், தங்களுடைய பட்டணத்தில் வந்திருப்பவர் யார் என்று தெரிந்திருந்தால், அதாவது, அவர் பரலோக வாசல்களில் இருந்து வந்தவர் என்றும், லோகோஸாகிய அவர் மாம்சமாக்கப்பட்டர் என்றும், தம்முடைய ஜனங்களுடைய பாவங்களிலிருந்து, அவர்களை விடுவிக்கும்படி வந்துள்ளார் என்றும் அறிந்திருந்தார்களானால், எவ்வளவு சந்தோஷத்துடன் அவரை, அவர்களுடைய வாடகை விடுதி அறைகளில் வரவேற்று, அவைகளில் வசதியான அறைகளை அவருக்குக் கொடுத்திருப்பார்கள். ஆனால், அவரை அவர்களுக்குத் தெரியவில்லை; ஆகவே அவருக்குப் பணிவிடைச் செய்யும் மாபெரும் இந்த வாய்ப்பை இழந்து போனார்கள். அதுபோலவே ஒவ்வொரு பட்டணங்களிலும், ஊர்களிலும் கர்த்தருடைய ஜனங்களாகிய உண்மையான பரிசுத்தவான்கள் இருக்கின்றார்கள்; இவர்களை வரவேற்று, இவர்களுக்கு மேன்மையானவைகளைக் கொடுக்கக் முடிகின்றவர்களும் அதே பட்டணங்களில்தான் இருக்கின்றார்கள். ஆனால், அவர்கள் இவர்களைப் (பரிசுத்தவான்களை) பரம பிதா மற்றும் இயேசுவின் செய்தியாளர்கள் என்று அடையாளம் கண்டு கொள்ள முடிந்ததா? இல்லை, அப்போஸ்தலர் கூறுகிறதுபோல, “”உலகம் அவரை அறியாதபடியினாலே நம்மையும் அறியவில்லை” (1 யோவான் 3:1). எந்தச் சீஷனும் கர்த்தரைக் காட்டிலும் பெரியவன் அல்ல, ஆகவே, தேவனுடைய ஸ்தானாபதிகளாக அன்பின் ஊழியங்களுக்கு நாம் செல்லும்போது, தேவனுடைய வழிநடத்துதல்கள், முன் ஏற்பாடுகள் நமக்காக செயல்படும் என்று நாம் எதிர்ப்பார்க்கலாம்; ஆனாலும், ஐசுவரியமாக இல்லாமல் எளிமையான நிலைகளிலேயே இருக்கும் என நாம் எதிர்ப்பார்க்கலாம். இப்படியான சூழ்நிலைகள் நமக்கு வரும்போது, நமது கர்த்தரின் அனுபவங்களில் கொஞ்சம் பெற்றுள்ளோம் என்று உணர்ந்து களிகூர வேண்டும். கர்த்தருடைய ஜனங்கள் தேவனுக்கு ஊழியம் செய்வதற்கெனப் பெற்றுக்கொள்ளும் சகல வாய்ப்புகளையும், தெய்வீகக் கிருபைகளாகக் கருதி, அவைகளை ஏற்றுக்கொள்ள ஆயத்தமாகும்போது, அதாவது, அது எவ்வளவு ஏழ்மையான சூழ்நிலைகளாக அனுமதிக்கப்பட்டாலும், அதற்கு ஆயத்தமாகும்போது, இதற்கு ஏற்ப ஆசீர்வதிக்கப்படுவார்கள். இங்கு யோசேப்போ, மரியாளோ, இயேசுவோ அல்லது பிறப்பின் சூழ்நிலைகளைப் பதிவு செய்திட்ட சுவிசேஷகர்களோ, சீஷர்களோ, தெய்வீக ஏற்பாட்டினால் வழங்கப்பட்ட இந்தச் சூழ்நிலைக் குறித்துக் குற்றச்சாட்டோ, அதிருப்தியின் குறிப்பைக் குறிப்பிடுவதையோ நம்மால் பார்க்க முடியாதது குறிப்பிடத்தக்கதாகும். எந்த அளவுக்கு ஒருவர் அதிருப்திக் கொண்டிருந்திருப்பாரோ, அந்த அளவிற்கு தெய்வீக ஏற்பாடுகளானது அவர்களுடைய நன்மைக்கு ஏதுவாய் இராது.

அன்று பெத்லகேமுக்கு அருகாமையில் உள்ள இடங்களில் ஆயர் வாழ்க்கை முறை இருந்தது; இன்று அவ்விடம் மந்தைகளினால் நிறைந்துள்ளன. அக்காலத்தில் மேய்ப்பர்கள், தங்கள் மந்தைகளைக் கள்வர்களிடமும், காட்டு மிருகங்களிடமும் இருந்து பாதுகாக்கும் வண்ணமாக, இரவு நேரங்களில், மந்தைகளோடு இருப்பது வழக்கமாயிருந்தது. இந்த இடத்தில்தான், இராஜா ஆவதற்கு முன்னதாக தாவீது, ஒரு மேய்ப்பனாக தனது மந்தைகளைப் பாதுகாக்கும் விதத்தில் ஒருமுறை சிங்கத்தையும், மற்றொருமுறை கரடியையும் கொன்று போட்டார். மேய்ப்பவர்கள் படிப்பு அறிவு இல்லாத ஜனங்களாக இருந்தாலும், அவர்கள் சிந்திக்கிற ஜனங்களாக இருந்தார்கள். அவர்கள் தங்கள் மந்தைகளைக் கவனித்துக் கொண்டிருக்கும் வேளைகளில், ஆலோசனைகள் மற்றும் பேச்சுச் சம்பாஷணைகளின் மூலமாக போதுமான ஞானம்/அறிவைச் சம்பாதித்து வைத்திருந்தார்கள். ஆகவே, மேய்ப்பர்கள் என்பவர்கள், அறிவாற்றல் உள்ளவர்களாகவும், சிந்திக்கிற ஜனங்களாகவும் இருந்தார்கள். வணிகம் மற்றும் இயந்திரங்களின் மேல் மூழ்கியிருப்பவர்களைக் காட்டிலும், இவர்களுடைய மனங்கள் மேலானவைகளைப் பார்க்கின்றது. தேவன் தமது நிழலான இராஜ்யத்தில், இராஜாவாக கனப்படுத்தின மேய்ப்பன் ஒரு மாபெரும் கவிஞன் (தாவீது) ஆவார்;. இவர் மந்தையை மேய்த்துக் கொண்டிருக்கையில், பெரும்பான்மையான நேரத்தை அமைதியான சிந்தனைக்குக் கொடுத்துள்ளார்; மிகவும் அருமையான இவருடைய சங்கீதங்களில் ஒன்று, பிதாவாகிய தேவன்தாமே, அவருடைய ஜனங்களுக்கு மேய்ப்பன், அதாவது, அவர் பராமரிக்கும் அவருடைய மந்தைக்கு அவர் தாமே மேய்ப்பன் என்றும் கூறுகின்றது (சங்கீதம் 23). இப்படியாக சிந்திக்கிற மனுஷர்களிடத்தில், அதாவது, தாவீதின் சங்கீதம் மற்றும் அவைகள் வெளிக்கொணரும் மேசியாவின் நம்பிக்கை பற்றி நன்கு அறிந்த மனுஷர்களிடம், கர்த்தர் தமது குமாரன் மாம்சமாக்கப்பட்ட செய்தியை, முதலாவதாக அனுப்பினார்.

தூதர்கள் தோன்றினதையும், அவர்கள் தோன்றின பிரகாசத்தினால் ஏற்பட்ட பயத்தைக் குறித்ததான விவரங்கள் இயல்பானதும், எளிமையானதுமாகும். ஆவிக்குரிய சுபாவத்தில் உள்ள தேவதூதனின் பிரசன்னத்தில் நிற்கின்றோம் என்ற எண்ணம், மனுக்குலத்தில் உள்ள எவருக்கும்/ அனைவருக்கும் பயத்தையும், நடுக்கத்தையும் கொண்டு வரும். இந்தப் பயம் நியாயமானதே; ஏனெனில், விழுகையின் மூலம் தங்களுடைய பலவீனங்களை உணர்ந்தவர்கள், தெய்வீக நீதிக்குப் பயப்படுவது நியாயமானதேயாகும். தேவனிடமிருந்து இரக்கம் வேண்டும் என்று அனைவரும் உணர்ந்துள்ளனர். ஆகவேதான், மேய்ப்பர்கள் மத்தியில் பரலோக (தூதர்கள்) வாசிகள் தோன்றினபோது பயந்தார்கள், ஆனால், தேவதூதர் கொண்டு வந்த செய்தியோ, நீதியைக் குறித்தோ அல்லது குற்றச்சாட்டைக் குறித்தோ இராமல், தெய்வீக இரக்கம் குறித்ததாக இருந்தது. “”பயப்படாதிருங்கள் இதோ, எல்லா ஜனத்துக்கும் மிகுந்த சந்தோஷத்தை உண்டாக்கும் நற்செய்தியை உங்களுக்கு அறிவிக்கிறேன்” என்று ஆறுதலாகக் கூறினார். இந்தக் கிருபையான வார்த்தைகளைக் கேட்டதினிமித்தம் அவர்களிடமிருந்த பயம் நீங்கி, சந்தோஷம் வந்தது என்று கூற முடியுமா? [R2557 : page 10] நிச்சயமாக இல்லை. அன்று முதல் இன்று வரை, புரிந்துக்கொள்ளுதலின் செவிகளினால் இந்த உண்மையான சுவிசேஷத்தின் செய்தியைக் கேட்காமல், வெறுமனே காதுகளால் கேட்பவர்களுக்கும் இதே நிலைதான்.

பல காலங்களாக/யுகங்களாக அநேக தேவனுடைய ஜனங்கள் மத்தியில் தொனித்துக் கொண்டிருக்கும் இந்தச் செய்தி எவ்வளவு தவறுதலாகவும், கவலைக்கிடமாகவும் புரிந்துக்கொள்ளப்பட்டுள்ளது. ஆனால், எவ்வளவு சொற்பமான ஜனங்கள் அதை உணர்ந்துள்ளனர்; கேட்டு மகிழ்ச்சியும் அடைந்துள்ளனர். அனைத்துப் பல்வேறு சபைகளும், அதன் ஆயிரக்கணக்கான ஊழியர்களும், பல ஆயிரம் ஞாயிறு பள்ளி ஆசிரியர்களும், தேவ தூதர்களின் இச்செய்திக்கு முற்றிலும் எதிராக இருக்கின்றார்கள் என்பது குறிப்பிடத்தக்க விஷயமாக இருக்கின்றது. இவர்களுடைய முரண்பாடுகள், இவர்களுடைய உணர்வுகளையும், இவர்களுடைய இருதயங்களையும் பாதிப்பதோடு அல்லாமல், நமது அருமையான இரட்சகரின் ஊழியத்திற்குரிய மாட்சிமையின் பத்துப் பாகத்தில், ஒன்பது பாகத்தையும் திருடிப்போடுவதோடு கூட, நம்முடைய இரக்கம் நிறைந்த பரம பிதா, கிறிஸ்து இயேசு மூலம் அருளின இரட்சிப்பை, தவறாகக் காட்டுவதன் வாயிலாக பிதாவின் நாமத்திற்கும் தூஷணமாகிவிடுகின்றது.

சுவிசேஷம் என்ற பெயரில் குருடாக்கப்பட்ட கிறிஸ்துவர்கள் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கும் பழியான/குற்றமான செய்தியைக் குறித்து ஒருவேளை சிலர் ஆச்சரியப்படலாம், அதிர்ச்சியும் அடையலாம். “”சுவிசேஷம்” என்ற வார்த்தையானது “”நற்செய்தி” என்ற வார்த்தையிலிருந்து வருகின்றது. நித்திய வேதனை என்னும் மோசமான செய்தியே, தெய்வீகச் செய்தி எனவும், தீர்ப்பு எனவும் மனுக்குலத்தின் பெரும்பாலானவர்களுக்கு, பிரகடனம் செய்தவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள், தாங்கள் மனிதர்களுக்குக் கொண்டு செல்லும் செய்திகளில் தெய்வீகக் குணலட்சணங்களும், (தெய்வீக) அரசாங்கமும் எவ்வளவு தவறாகக் காட்டப்படுகின்றது என்பதைத் தெரியாமல் இருக்கின்றனர் என்று நாம் விசுவாசிக்கின்றோம். அவர்கள் சுவிசேஷத்தை வேண்டுமென்றே தவறாய்க் காட்டாமல், அப்போஸ்தலர் குறிப்பிடுவது போன்று மாபெரும் எதிராளியானவனால் குருடாக்கப்பட்டதினாலேயே செய்கின்றார்கள். இந்தக் குருட்டுத் தன்மையானது, நமது கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்து மூலம் வெளிப்பட தேவனுடைய தயவின் மகிமையான வெளிச்சத்தை உணர்ந்து கொள்ளாதபடிக்குத் தடை செய்தது (2 கொரிந்தியர் 4:4).

நம்முடைய பாடத்தின் பத்தாம் வசனத்தை, அனைத்து உண்மையான கிறிஸ்துவர்களையும் படிக்க வைக்க முடிந்தால், அதன் முக்கியத்துவத்தின் ஆழத்தைப் பார்க்க வைக்க நம்மால் முடிந்தால், அது கிறிஸ்துவ மண்டலத்தின் போதகங்களை உடனடியாகப் புரட்சிக்குள்ளாக்கிவிடும். ஆனால், நமது கர்த்தர் கூறியிருக்கிற வண்ணம், தெய்வீகத் திட்டத்தின் சில ஆழமான விஷயங்கள் இவ்வுலகத்தின் ஞானிகளுக்கும், விவேகிகளுக்கும் மறைக்கப்பட்டுத் தாழ்மையுள்ளவர்களுக்கு, அதாவது, குழந்தைகளுக்கு மாத்திரம் வெளிப்பட்டுள்ளது. புரிந்துக்கொள்ளுதலின் கண்கள்திறக்கப்பெற்ற அனைவரும, தேவனுடைய அன்பின் ஆழத்தையும், அகலத்தையும், நீளத்தையும், உயரத்தையும் ஓரளவுக்கு புரிந்துக்கொள்ள முடிபவர்களும், இவ்விஷயத்தைப் பொறுத்தமட்டில் உலகத்திடம் காணப்படும் அறியாமையும், அவர்களைக் குருடாக்கின மாபெரும் எதிராளியானவனின் எதிர்ப்பும் தொடர்ந்து நீடிப்பதில்லை என்றும், கர்த்தருடைய ஏற்ற வேளையில் மறைந்து விடும் என்பதில் களிகூருவார்கள். அதாவது, கல்வாரியில், உலகத்தின் மீட்பிற்காக மரித்தவர், பழைய சர்ப்பமாகிய பிசாசை, சாத்தானை, ஆயிரம் வருட அரசாட்சியில் ஜாதிகளை மோசம் போக்காதபடிக்கு கட்டி, தமது மகிமையான இராஜ்யத்தை ஆரம்பிக்கும்போது, இவைகள் அனைத்தும் மறைந்து விடும் என்பதில் களிகூருவார்கள். அக்காலத்தில் அனைவரும் தெளிவாகக் காண்பார்கள். இக்காலத்தில் சிலர் மாத்திரமே தெய்வீகக் குணநலன் மற்றும் திட்டம் குறித்துப் பார்க்கும் வாய்ப்புப் பெற்றுள்ளனர் என்று அனைவரும் அக்காலத்தில் உணர்ந்து கொள்வார்கள். மேலும், தேவதூதர் மூலம் கொடுத்திட்ட செய்தியின் ஒவ்வொரு வார்த்தையும் மெய் என்று அக்காலத்தில் உணர்ந்துக் கொள்வார்கள். பெத்லகேமில் பிறந்த இரட்சகரின் மூலம் ஏற்படும் பிரம்மாண்டமான விளைவுகள், மாபெரும் பிதாவினால் அனுப்பப்பட்ட செய்தியை உறுதிப்படுத்தியது என்று உணர்ந்துக் கொள்வார்கள். மகா சந்தோஷத்தின் நற்செய்தியானது இறுதியில் ஜனங்களுக்கு உரியதாகும். ஜனங்கள் வெளிச்சமூட்டப்படுவதற்கும், ஆசீர்வதிக்கப்படுவதற்கும் எவ்விதமான தடையும் இல்லாமற்போவதினால், அனைவரும் சத்தியத்தை அறியும் அறிவிற்குள் வருவார்கள்; மேலும், நமது கர்த்தராகிய இயேசுவின் ஈடுபலியின் நிமித்தம் உண்டான மாபெரும் இரட்சிப்பினால் அனைவருக்கும் அருளப்படும் கிருபையையும், இரக்கத்தையும் மற்றும் சமாதானத்தைப் பெற்றுக்கொள்ளுவதற்கான வாய்ப்பையும் அனைவரும் பெற்றுக்கொள்வார்கள்.

தேவதூதன், தான் கொண்டு வந்த மாபெரும் நற்செய்தியை இன்னுமாக விளக்கினார்; அதாவது இரட்சகரும், மேசியாவுமானவர் பிறந்துள்ளபடியால், உரைக்கப்பட்ட அனைத்து நற்செய்திகளும் நிறைவேற போகின்றது என்றார். இஸ்ரயேலால் நீண்ட காலமாய் எதிர்ப்பார்க்கப்பட்டவரும், ஆபிரகாமின் வாக்களிக்கப்பட்ட சந்ததியுமானவருக்குள் இஸ்ரயேல் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டு, கனத்திற்கும், மேன்மைக்கும், கூட்டுறவிற்கும் உயர்த்தப்படுவதோடு, அவருக்குள் பூமியன் குடிகள் அனைத்தும் ஆசீர்வதிக்கப்படும். தேவதூதர் முன்வைத்த செய்தியின் வரிசையானது, தெய்வீக ஏற்பாட்டின்படியே என்பதை கவனிக்கக்கடவோம். ஆகவே இதே வரிசையைத்தான், சபையை அழைக்கும்படி கர்த்தரால் ஸ்தானாதிபதிகளாக பயன்படுத்தப்பட நாடுபவர்கள் பயன்படுத்த வேண்டும். முதலாவதாக சந்தோஷத்திற்குக் காரணமான தெய்வீகக் கிருபை/தயை மற்றும் ஆசீர்வாதம் பற்றியதான அறிவிப்பும் மற்றும் இறுதியில் இவ்வாசீர்வாதமும், சந்தோஷமும் ஒவ்வொரு சிருஷ்டிக்கும் உரியதாகும் என்று முன்வைக்கப்படுகின்றது. இரண்டாதாக, இவைகள் அனைத்தும் சம்பவிக்கும் விதம் விசேஷமாக விவரிக்கப்பட்டுள்ளது; அதாவது, ஓர் இரட்சகர், ஒரு விடுவிக்கிறவர் மூலம் சம்பவிக்கும் என்று விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. தமது ஜனங்களைப் பாவத்தின் சம்பளமாகிய மரணத்திலிருந்து விடுவித்து, நித்திய ஜீவன் மற்றும் ஆசீர்வாத்திற்குள்ளும் கொண்டு வர வேண்டுமெனில், அவர் முதலாவதாக அவர்கள் அனைவரையும், அவர்களின் பாவங்களிலிருந்து விடுவிக்க வேண்டும். நமது பாவங்களிலிருந்து நமக்கு வரும் இரட்சிப்பானது, ஆதாமின் பாவத்தின் விளைவாக வந்த தண்டனைக்கு, நம்பொருட்டாக கடன் திருப்பிச் செலுத்தப்பட்டதை மாத்திரம் குறிக்காமல், அதைத் தொடர்ந்து மனிதன் நீதியான விஷயங்களினால் போதிக்கப்பட்டு, பாவத்திலிருந்து தூக்கி எடுக்கப்படுவதையும் குறிக்கின்றது. இப்படியாகப் பாவத்திலிருந்து தூக்கிவிடப்படுவதற்கு, ஒவ்வொரு மனுஷனும் தன்னால் முடிந்த மட்டும், விருப்பத்துடன் ஒத்துழைக்க வேண்டும் என்பது எதிர்ப்பார்க்கப்படுகின்றது.

ஆகவே மனுக்குலத்திற்கு வரும் அனைத்துக் கிருபை தொடர்பான போதனைகளும் இரட்சிப்பின் தத்துவத்தோடு இசைந்திருக்க வேண்டும்; அதாவது இரட்கசகர் மாம்சமாக்கப்பட்டார் என்றும், மாம்சம் நம்முடைய பாவங்களுக்காகப் பலிச் செலுத்தப்பட்டது என்றும், இரட்சகர் மகிமையடைந்தார் என்றும், அவருடைய சபை தெரிந்துக்கொள்ளப்பட்டு பின்னர், ஏற்ற காலத்தில் தெய்வீகத் திட்டத்தின்படி இரட்சகர் தமது சபையோடு நீதியின் இராஜ்யத்தை ஸ்தாபிப்பார் என்றும், விழுகையின் மூலமாகவும், அதைத் தொடர்ந்து மனுக்குலத்தை மாபெரும் எதிராளியானவன் குருடாக்கி, தவறாய் நடத்தியதின் மூலமாகவும், அவர்கள் கடந்து சென்ற அறியாமை, மூடநம்பிக்கை [R2557 : page 11] மற்றும் இழிவுகளிலிருந்து அவர்களைத் தூக்கியெடுப்பதற்கு இரட்சகர் தமது நீதியின் இராஜ்யத்தை ஸ்தாபிப்பார் என்றும் உள்ள இரட்சிப்பின் தத்துவத்தோடு கிருபை தொடர்பான அனைத்துப் போதனைகளும் இசைந்திருக்க வேண்டும். நமது கர்த்தருடைய நாமமாகிய இயேசுவின் அர்த்தம் இரட்சகர் என்றும், சபையாகத் தெரிந்துக்கொள்ளப்படும் அனைவரும் மணவாளனின் ஆவியைப் பெற்றுக்கொள்ள/பெற்றிருக்க வேண்டும் என்றும் நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். தம்மையே பலிச்செலுத்தும் அளவிற்கு, பாவத்தை வெறுத்த தன்மையே, அவருடைய ஆவியாக இருந்தது. நாமும் “”பாவத்திற்கு விரோதமாய் போராடுகிறதில் இரத்தஞ்சிந்த (மரிக்க) வேண்டும்” (எபிரெயர் 12:4).

பின்னர் தேவதூதுர், மேய்ப்பர்களிடம், இந்த மாபெரும் பூமியின் இராஜா எவ்வளவு எளிமையான சூழ்நிலைகளில் பிறந்துள்ளார் என்பதையும் தெரிவித்தார்; அதாவது, துணிகளில் பொதிந்துக் குழந்தையானது முன்னணையில் கிடத்தப்பட்டிருக்கும் என்றார். இது இயேசுவை அடையாளம் கண்டு கொள்ள மாத்திரமாகச் சொல்லப்படாமல், பிரமாண்டமான மாபெரும் இறுதி பலன்கள், எளிமையான ஆரம்பத்தைத்தான் கொண்டிருந்தது என்பதை எடுத்துக்காட்டி சொல்லப்பட்டது. தெய்வீகத் திட்டத்தின் ஒவ்வொரு பாகமும் இப்படியாக இருக்க, நம்முடைய பறைசாற்றுதலும் இப்படியாகவேதான் இருக்க வேண்டும். நாம் எதிர்கால மகிமை, மகத்துவம் மற்றும் பிரமாண்டத்தை மாத்திரம் அறிவிக்காமல், தற்கால தாழ்மையான, அவமானமான சூழ்நிலைகளையும் நாம் எடுத்துக் கூற வேண்டும். நமது இரட்சகர் நமது பாவங்களுக்காக மரிக்கும் பொருட்டு, மனுஷர் மத்தியிலே மனுஷனாக, எளிமையான கோலம் எடுத்தார் என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுவதோடு, “”தெரிந்துக்கொள்ளப்பட்டவர்களும்” அவருடைய அடிச்சுவடுகளில், அவரைப் போன்ற அவமானத்தின் சூழ்நிலை மத்தியில் கடந்து செல்ல வேண்டும் என்பதையும் நாம் சுட்டிக்காட்ட வேண்டும்; அதாவது, அவரோடுகூட ஆளுகை செய்ய வேண்டுமெனில், அவரோடு கூடப் பாடுபட வேண்டும்; அவரோடுகூட ஜீவிக்க வேண்டுமெனில், அவரோடுகூட மரிக்க வேண்டும் என்பதையும் சுட்டிக்காட்ட வேண்டும். இவ்வாறே தீர்க்கத்தரிசிகளும், கிறிஸ்து (தலை + சரீரம்) மகிமை அடைய வேண்டுவதற்கு முன்பு, அவர் படவேண்டிய பாடுகளைக் குறித்துக் கூறியிருக்கின்றார்கள் (1 பேதுரு 1:11). “”சிலுவை இல்லையெனில் கிரீடம் இல்லை” என்பதே கேட்கச் செவியுள்ள யாவருக்கும் உரிய பாடமாகும். ஆகவே, நாம் நம்மையே தாழ்த்தி, அவருடைய பலத்தக் கரத்திற்குள் அடங்கி, அவமானத்தின் ஒவ்வொரு அடிகளிலும் களிகூருவோம்; இதினிமித்தம் ஏற்றக்காலங்களில் நாம் நமது தேவனுடைய குமாரனாகிய நமது கர்த்தரின் மகிமையில் பங்கடையத்தக்காகவும், பூமியின் குடிகளை ஆசீர்வதிப்பதற்கான மாபெரும் வேலையில் கர்த்தரோடு பங்கடையத்தக்காகவும் நம்மை உயர்த்துவார்.

எல்லா ஜனங்களுக்கும் மிகுந்த சந்தோஷத்தை ஏற்படுத்தும் நற்செய்தியைத் தேவதூதன், மேய்ப்பர்களுக்கு கூறின பின்பு, தேவதூதன் புறப்பட இருக்கையில், பரம சேனையும் தோன்றி, “”உன்னதத்திலிருக்கிற தேவனுக்கு மகிமையும், பூமியிலே சமாதானமும், மனுஷர் மேல் பிரியமும் உண்டாவதாக” என்று பாடினது அருமையான காட்சியாகும். இது ஏற்கெனவே கொடுக்கப்பட்ட சுவிசேஷச் செய்தியை மீண்டும் கூறினதாகும். அந்தப் பாடல் குழந்தையாக இப்போது பிறந்திருக்கிறவர், நிறைவேற்றப்போகிற வேலையானது, பிதாவாகிய தேவனுக்கு மேலான கனத்தையும், மகிமையையும் சேர்க்க உதவும் என்று அறிவிக்கிற விதமாக இருந்தது; மேலும் இயேசுவினால் இந்த வேலை நிறைவேற்றப்படும்போது, நன்மையான தெய்வீகச் சித்தம் பூமியில் வரும் என்றும், இதைத் தொடர்ந்து சமாதானம் வரும் என்றும் அறிவிக்கும் விதத்தில் இருந்தது. மேலும் இவைகள் அனைத்தும் நித்திய ஜீவனைப் பெற்றுக்கொள்வதற்கான வாய்ப்பாகவும், திரும்பக்கொடுத்தலின் ஆசீர்வாதமாகவும் அமையும். ஆனால் இவைகளுக்கெல்லாம், முரண்பாடாக, கிறிஸ்துவ மண்டலத்தில் தவறான கூற்றுகள் காணப்படுகின்றது. கிறிஸ்துவ மண்டலத்தின் போதனைகள் நமது கர்த்தரால் கொடுக்கப்பட்ட ஈடுபலியையும், அதைப் பிதா ஏற்றுக்கொண்டு, மனுக்குலத்தின் மீதான தீர்ப்பு மாற்றப்பட்டதையும் கருத்தில் கொள்ளாமல், பெரும்பான்மையான மனுக்குலம் நித்திய காலம் வரையிலும் தேவனுக்கு எதிராகத்தான் இருப்பார்கள் என்றும், அவர்கள் வாதிக்கப்படுவதினால், தேவனுடைய நாமத்தைத் தொடர்ந்துத் தூஷிக்கிறவர்களாகவும் இருப்பார்கள் என்றும், இரட்சகரை அறிந்துக்கொள்வதற்கோ அல்லது அவருடைய இரட்சிப்பை ஏற்றுக்கொள்வதற்கோ முழுமையான மற்றும் நியாயமான வாய்ப்பு ஒருபோதும் கொடுக்கப்படாது என்றும் போதிக்கின்றார்கள். இப்படியான ஒரு திட்டம் உன்னதத்தில் உள்ள தேவனுக்கு மகிமை சேர்க்கும் என்று நினைப்பது எவ்வளவு விநோதமாக இருக்கின்றது!

மனுக்குலத்தில் உள்ள ஒவ்வொருவரும், சத்தியத்தை அறிந்துக்கொள்வதற்கும், பாவத்தை விட்டுவிடுவதற்கும், புதிய உடன்படிக்கையின் கீழ் நீதிக்கேதுவான புதிய ஜீவினை ஏற்றுக்கொள்வதற்கும், கிறிஸ்துவின் வாயிலாக தேவனிடமிருந்து, வாய்ப்பு பெற்றுக்கொள்வார்கள் என்றும், யாரெல்லாம் இந்த நீதியின் ஒழுங்குகளுக்குத் தங்களை ஒப்புக்கொடுக்க மறுக்கின்றார்களோ, அத்தகையவர்கள் ஜனத்தில் இராதபடிக்கு இரண்டாம் மரணத்தில் அழிக்கப்படுவார்கள் என்றும் தெளிவாக வேதவாக்கியங்கள் காட்டும் விஷயங்களை ஒருவர் ஏற்றுக்கொள்ள மறுப்பது எவ்வளவு விநோதமான காரியமாகும். பாவத்தில் ஜீவிப்பிதற்கும், தேவனுக்கு எதிராக செயல்பட்டு இருப்பதற்கும் அக்காலத்தில் ஒருவரும் அனுமதிக்கப்படுவதில்லை. அப்பொழுது மனுஷர் மத்தியில் முழுமையான சமாதானம் காணப்படும்.

சமாதானத்தைக் கொண்டுவருவதற்காக, தேவன் கொடுக்கும் ஒரே வழி, அவருடைய இராஜ்யத்தை ஸ்தாபிப்பதாகும். இதற்காகவே நமது அன்பான மீட்பர், “”உம்முடைய இராஜ்யம் வருவதாக உம்முடைய சித்தம் பரமண்டலத்தில் செய்யப்படுகிறதுபோல பூமியிலேயும் செய்யப்படுவதாக” என்று நமக்கு ஜெபிக்கக் கற்றுக்கொடுத்துள்ளார். இது முழுமையான [R2558 : page 11] சமாதானத்தைக் குறிக்கின்றது. எந்த மனுஷனையும் கட்டாயப்படுத்தாமல், நித்தியஜீவன் மற்றும் சமாதானம் பெற்றுக்கொள்வதற்கான வாய்ப்பு கிறிஸ்து மூலம் அளிக்கப்படும் அல்லது இந்தத் தெய்வீகத் தயவை ஏற்றுக்கொள்ள ஒருவன் மறுத்தால் அவன் இரண்டாம் மரணத்தில் சங்கரிக்கப்படுவான் என்றே வேதவாக்கியங்கள் கூறுகின்றது.

தேவனுடைய கிருபையைக் குறித்து, மேய்ப்பர்கள் கேட்டபோது, இரட்சகரைச் சந்தித்து, மரியாதை செலுத்தினதின் மூலம் அக்கிருபையின் மீதான தங்களுடைய விருப்பத்தை வெளிப்படுத்தினார்கள். அதைப் போலவே தேவனுடைய கிருபையைக் கேட்டு, அதை ஏற்றுக்கொள்ளும் இருதயம் உடையவர்கள், கர்த்தரை நாடி, அவருக்கு பயபக்தியாய் இருந்து, தங்களுக்கு அறிவிக்கப்பட்ட கிருபையின் செய்தியைப் பறைச்சாற்றி, அவருடைய நோக்கங்களுக்காக ஊழியம் செய்வார்கள். நம்மில் ஒவ்வொருவரும் இப்படியாகச் செய்து, கர்த்தருடைய சந்தோஷத்தையும், அவருடைய மாபெரும் சுவிசேஷத்தின் புரிந்துக்கொள்ளுதலையும் அதிகதிகமாய் நம்முடைய இருதயத்தில் பெருக்கிக்கொள்வோமாக.”