““என்னால் என்ன செய்யமுடியும்? என்னுடைய ஜீவியம் மிகவும் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டுள்ளதாய் இருக்கின்றது; மேலும் சத்தியத்திற்காய்ச் சாட்சிபகர்வதற்கும், அவருடைய மந்தைக்குப் போஷிப்பதில் ஆண்டவருக்கும், அவரது வார்த்தைக்கும் பாடுபடுவதற்குமான எனது வாய்ப்புகள் மிகவும் குறைவாய் இருக்கின்றபடியினால் பலி செலுத்துகிறவர்களில் ஒருவனாக நான் இல்லவே இல்லையென்று அஞ்சுகின்றேன். இப்படியாக இருக்குமோ?”” என்று சிலர் கேட்கலாம். அன்புக்குரிய சகோதரரே உங்கள் சூழ்நிலை என்னவென்று எங்களுக்குத் தெரிவியுங்கள் என்று நாங்கள் கேட்கின்றோம். நீங்கள் பின்வருமாறு: “”நான் ஒரு சுரங்கத் தொழிலாளி; என் குடும்பத்தில் நான் மாத்திரம் வேலை செய்கின்றேன்; ஞாயிற்றுக்கிழமைகளையும் மற்றும் சாயங்கால வேளைகளையும் [R943 : page 4] மாத்திரமே ஓய்வாக நான் பெற்றிருக்கின்றேன்; என்னுடைய அயலார்கள் அறியாமையில் காணப்படுகிறவர்களாகவும், அஞ்ஞானிகளாகவும் காணப்படுகின்றனர்”” என்று கூறுகின்றீர்கள். எங்கள் பதில் பின்வருமாறு: “”சரி, நீங்கள் பெற்றிருப்பதான வாய்ப்புகளைப் பயன்படுத்துவதின் மூலம் துவங்குங்கள்; போகப்போக பிரயோஜனத்திற்கேதுவான பெரிய மற்றும் அகலமான கதவுகளை உங்கள் முன்னே திறப்பார் என்று தேவனிடத்தில் விசுவாசங்கொள்ளுங்கள். முதலாவதாக மகா சந்தோஷத்தின் நற்செய்தியைக்குறித்து நீங்களே சிந்தித்துப்பாருங்கள்; அது உங்கள் சொந்த இருதயத்தில் நிரம்பி, பொங்கி வழிந்தோடுவதாக. பிற்பாடு நீங்கள் பெற்றிருப்பதான சமாதானமும், சந்தோஷமும் உங்களது சக மனிதர்களுக்கு எத்தகைய நன்மைகளைச் செய்திடும் என்பதைச் சிந்தித்துப்பாருங்கள். அது அவர்களுக்கு எவ்வளவு தேவை என்றும், அது அவர்களது ஜீவியங்களின் எதிர்காலத்தினை எத்தனை இலகுவாக்கிடும் மற்றும் இன்பமாக்கிடும் என்றும் சிந்தித்துப்பாருங்கள். பாவத்திற்காகக் கொடுக்கப்பட்ட மாபெரும் ஈடுபலி விலைக்கிரயம் குறித்தும், ஏற்படுத்தப்பட்ட முழுப்பாவ நிவாரணம்குறித்தும், அதைப் பின்தொடரும் பிரம்மாண்டமான பின்விளைவுகள்குறித்தும், தேவனுடைய தூதுவர்களென உங்களது அயலார்களிடம் சொல்வதற்கும், இக்காரியங்களைக்குறித்து ஆராயவும், ஏற்றுக்கொள்ளவும் மற்றும் தேவனோடு ஒப்புரவாகவும் நீங்கள் வலியுறுத்திடுவதற்குமான சிலாக்கியம்குறித்துச் சிந்தித்துப்பாருங்கள். பின்னர் தேவன் உங்களுக்குக் கொடுத்துள்ளதான சிலாக்கியத்தினைப் பயன்படுத்திடுவதற்கான ஞானத்திற்காகத் தேவனிடம் ஜெபம்பண்ணிடுங்கள். இத்தருணத்தில் தேவனுடைய பிரதிநிதியென உங்கள் வேலையில் உங்கள் இருதயமானது அன்பினாலும், அனலினாலும், வைராக்கியத்தினாலும் முழுக்க நிறைந்திருக்கும்; மேலும் பயமும், வெட்கமும் உங்கள் இருதயத்திலிருந்து வெளியேறிடும். படிப்படியாக வேத ஆராய்ச்சியின்மூலமாகவும், கவனமாய் இருப்பதின்மூலமாகவும் சத்தியத்தை முன்வைத்திடும் விஷயத்தில் நீங்கள் சர்ப்பத்தைப்போல வினா உள்ளவர்களாகவும், புறாவைப்போலக் கபடற்றவர்களாகவும் இருப்பதற்குக் கற்றுக்கொள்வீர்கள்; உங்கள் ஊழியமானது அங்கீகரிக்கதாய்க் காணப்படுகின்றது என்பதற்கான நிரூபணத்தைச் சீக்கிரத்தில் உங்கள் ஊழியத்தினால் உண்டாகும் பலன்களில் கண்டுகொள்வீர்கள். சிலர் சுவாரசியமடைந்து நீங்கள் கூறுவதை மகிழ்ச்சியோடு கேட்பார்கள்; ஆனால் அநேகர் உங்களை நிந்தித்துச் சத்தியத்தின் நிமித்தமாக உங்களுக்கு எதிராய்ப் பல்வேறு விதங்களில் தீமையாய்ப் பேசிடுவார்கள்; ஏனெனில் உலகம் அவரை அறியாததுபோல உங்களையும் அறிந்திடாது (1 யோவான் 3:1). உங்களது உண்மைக்கான இந்தச் சாட்சிகளுக்காகவும், வாக்களிக்கப்பட்ட இந்தத் தற்காலத்துப் பலன்களுக்காகவும் களிகூர்ந்து சந்தோஷப்பட்டு மகிழுங்கள்; ஏனெனில் பரலோகத்தில் உங்கள் பலன் மிகுதியாய் இருக்கும். தகுதியற்ற நேரத்தில் ஞானமற்ற விதமாய் உங்கள் செய்தியைக்கொண்டு திணிக்காதீர்கள், சாதுரியமில்லாமல் கடுமையாய்ப் பேசிடாதீர்கள், கடினமான வார்த்தைகளில் பேசிடாதீர்கள். மாறாக உங்கள் வார்த்தைகள் கிருபையினால் சாரமேறின ஞானமான வார்த்தைகளாய் இருப்பதாக.””

ஒருவேளை பெரிய குடும்பத்தைப் பெற்ற நிலையிலும் வறுமையான சூழ்நிலைமையிலும் காணப்படும் தாயானவள் பின்வருமாறு கேட்கலாம்: “”என்னால் என்ன செய்யமுடியும்? கர்த்தருடைய ஊழியத்தில் பலி செலுத்துகிறதற்கான எந்த வாய்ப்பினையும் என்னால் காணமுடியவில்லை. என்னுடைய இல்லத்தையும், பிள்ளைகளையும் – அதாவது அவர்களது ஒழுக்கத் தேவைகளையும், சரீரத் தேவைகளையும் பராமரிப்பதிலேயே என்னுடைய முழு நேரமும் போய்விடுகின்றது”” என்று சொல்லலாம். ஆ! சகோதரியே எப்படி நீங்கள் பலி செலுத்துகின்றீர்கள் மற்றும் யாருக்காகப் பலி செலுத்துகிறீர்கள் என்பது பெரிதும் முக்கியத்துவமானது ஆகும். பலி செலுத்துதல் என்றால் என்ன என்பது குறித்துப் பெரும்பான்மையான தாய்மார்கள் நன்கு அறிவார்கள். ஒரு குடும்பத்தை முறையாய் வளர்த்துவது என்பது எவ்வளவுக்குச் சுயத்தைப் பலி செலுத்துதலை உள்ளடக்கும் என்பதை ஒவ்வொரு நல்லத் தாயும் அறிவாள். நீங்கள் உங்கள் ஆரோக்கியத்தையும், சௌகரியத்தையும், உங்கள் நேரத்தையும், இரவும் பகலுமாகச் சுகவாழ்க்கைகளையும் பலி செலுத்துகின்றீர்கள். இப்படியாகவே அர்ப்பணம்பண்ணின அல்லது அர்ப்பணம்பண்ணாத அனைத்து நல்லத் தாய்மார்களும் காணப்படுவார்கள். ஆனால் பின்வரும் வித்தியாசம் ஒன்று இருக்கின்றது: பெரும்பான்மையானவர்கள் இப்படியாகப் பெருமை மற்றும் சுயநலமான நோக்கத்தின் நிமித்தம், தங்களுடைய பிள்ளைகளுடைய கனம், மற்றும் ஆடம்பரத்தில் கனமடைவதற்கான ஆசையில் செய்கிறவர்களாக மாத்திரம் காணப்படுகின்றனர். ஆனால் அர்ப்பணிக்கப்பட்ட தாயானவளோ காரியத்தினைப் பின்வருமாறு சிந்தித்திட வேண்டும்: “”நான் என்னையும், என் குடும்பத்தையும் தற்காலத்திலும், எதிர்காலத்திலும் தேவனுக்காகக் கொடுத்திருக்கின்றேன்; அவருடைய மகிமைக்காக என்னுடைய கணிப்பின்படி இந்த அநேகமான தாலந்துகளைப் பயன்படுத்துகிறதற்காகவும், செயல்படுத்திடுவதற்காகவும் ஒரு பொறுப்பினை அவர் என்னிடத்தில் கொடுத்திருக்கின்றார்; என் பிள்ளைகள்மீதே என் முதலாம் பொறுப்புக் காணப்படுகின்றது என்று அவரது வார்த்தைகள் எனக்குத் தெளிவாய்ப் போதிக்கின்றது: மேலும் பிள்ளைகளுடைய மற்றும் சமுதாயத்துடைய பிரயோஜனத்திற்காக பிள்ளைகளை என்னால் முயன்றமட்டும் நான் பயிற்றுவிப்பது தேவனுடைய சித்தமாக இருக்கின்றது”” என்பதேயாகும். தேவனுக்கு ஏறெடுக்கப்படும் உங்களது பலியினுடைய இப்பாகமானது – அர்ப்பணிப்பு அல்ல, எனினும் உங்கள் விஷயத்தில் அது நீங்கள் உங்கள் தாலந்துகளைக் கர்த்தருக்கு உண்மையில் பலிசெலுத்தினதாகவும், இதை நீங்கள் அவருக்கே நேரடியாய்ச் செய்தது போலவும் இருக்கும். இது நீங்கள் வெளியே புறப்பட்டுச் சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கிக்கச் செல்கையில் உங்கள் சிறுபிள்ளைகளைக் களைகள்போன்று வளரவிடுவதைக் காட்டிலும் கர்த்தருக்கு மிகவும் அங்கீகரிக்கத்தக்கதாய் இருக்கும்.

ஒருவேளை உங்கள் பிள்ளைகளுக்காய் நீங்கள் செய்யும் அனைத்திற்குமான பின்னணியில் சுயநலத்துடன்கூடிய பெருமையிராமல், அர்ப்பணிப்பின் ஆவிதான் காணப்படுமானால் பின்வருமாறு காரியங்கள் காணப்படும்: அவர்களது மேலான நன்மைக்கடுத்த விஷயங்களில் நீங்கள் அக்கறையும், கவனமும் கொண்டிருக்கும்போது உங்கள் விஷயத்தில் இருப்பதுபோலவே உங்களது பிள்ளைகளுடைய வஸ்திரங்கள் முதலானவைகள் விஷயத்திலும், பெருமையைத் திருப்தி செய்வதற்குரிய உரிமை உங்களுக்கு இல்லை என்று நீங்கள் நினைவில்கொள்வீர்கள்; உங்கள் பிள்ளைகளைச் சுத்தமாக நீங்கள் வைத்திருப்பினும், உங்களது அயலாரில் சிலர் பெருமையினாலும், ஆடம்பரத்தினாலும் தங்கள் பிள்ளைகளைக் கவனித்துக்கொள்வதுபோன்று உங்கள் பிள்ளைகள் ஆடம்பரமாய் வஸ்திரம் அணியாதவர்களாகக் காணப்பட வேண்டும் என்றும் நீங்கள் நினைவில்கொள்வீர்கள். உங்கள் விஷயத்திலும் சரி, உங்கள் பிள்ளைகள் விஷயத்திலும் சரி வஸ்திரங்களுடைய காரியங்களில் கர்த்தருடைய பணத்தையும், நேரத்தையும் சிக்கனப்படுத்திக்கொள்ள நாடுவீர்கள்; மேலும் உங்களுடைய அர்ப்பணிப்பானது உங்களை வழிநடத்திடுவதுபோன்று உங்கள் பிள்ளைகளும் இவைகளையெல்லாம் பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்று இயல்பாகவே எப்போதும் விரும்பமாட்டீர்கள். நீங்கள் பின்வருமாறு: “”இவை கர்த்தருடைய நேரமாகவும், பணமாகவும் இருக்கின்றது; அது வீணடிக்கப்படக்கூடாது. என் பிள்ளைகளை நான் பராமரிக்கும்படிக்கு அவர் விரும்புகின்றார்; மாறாக அவர்களை அறிவற்றவர்களாக்கிடக்கூடாது; அவர்களில் பெருமையினை விதைத்திடக்கூடாது. அவர்களது பண்புகளைக் கெடுத்தும், தற்காலத்திலும்சரி, எதிர்காலத்திலும்சரி மெய்யான சந்தோஷத்தை அனுபவிப்பதற்கும், பிரயோஜனம் உள்ளவர்களாகக் காணப்படுவதற்கும் தகுதியற்றவர்களாக்கிடவும் கூடாது”” என்று [R943 : page 5] உங்களுக்குள்ளே சொல்லிக்கொள்வீர்கள். இப்படியாக அனைத்தையும் கர்த்தருக்குச் செய்வதுபோல் செய்கையில் சத்தியத்திற்கு மிகவும் நேரடியாய் ஊழியம் செய்வதற்குப் பயனாகும் விதத்தில் நேரம் முதலானவைகளை உங்களால் மிச்சப்படுத்த முடிகிறதைக்குறித்துச் சீக்கிரத்தில் கண்டுகொள்வீர்கள்; உங்களால் சிந்திக்கும் அயலானிடம் பேசுவதற்கு அல்லது நண்பருக்குச் செய்தி எழுதிடுவதற்கு, கிருபை பொருந்தின வார்த்தைகளுள்ள கட்டுரைகளைக் கொடுப்பதற்கு அல்லது அனுப்பிவைப்பதற்கு நேரமும், விருப்பமும் உடையவர்களாக உங்களைக் கண்டுகொள்வீர்கள். இப்படியாகத் திரளான ஜனங்களுக்குப் பொதுவில் பிரசங்கிப்பதற்கென ஒவ்வொரு நாளையும் செலவிடும் ஒரு நபர்போலவே, உங்கள் ஜீவியமும் உண்மையாய் அர்ப்பணிக்கப்பட்டதாகவும், கிறிஸ்துவுக்குள் தேவனால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டதாகவும் காணப்படும். ஆகையால் இம்மாதிரியான சந்தர்ப்பங்களில் நாம் வைக்கப்பட்டாலும் – நாம் பெற்றிருப்பதான வாய்ப்புகளை, ஆண்டவருக்கு மகிமை சேர்க்க வேண்டும் என்ற ஒரே நோக்கத்தில், மிகவும் பிரயோஜனமாய்க் காணப்படும் என்ற நமது சிறந்த கணிப்புகளின் அடிப்படையில் பயன்படுத்துவோமானால், நம் காரியம் – மாபெரும் வாய்ப்புகளைப் பெற்றிருப்பவர்களின் உண்மைதன்மையையும், மாபெரும் விளைவுகளையும் ஆண்டவர் அங்கீகரிப்பது போலவே, அங்கீகரிக்கப்படும். உண்மையுள்ள ஒவ்வொருவனும் தன் வாய்ப்புகளையும், ஊழியங்களையும் பெருக்கிக்கொள்ள முடிகிறவனாய் இருப்பான் மற்றும் இப்படியாகத் தன் சந்தோஷங்களையும் பெருக்கிக்கொள்வான் (1 கொரிந்தியர் 7:20-22).