“அதற்கு முடம் குருடு முதலான யாதொரு பழுது இருந்தால், அதை உன் தேவனாகிய கர்த்தருக்குப் பலியிட வேண்டாம்.” – ( உபாகமம் 15:21)

மோசேயின்கீழ்ப் பணிவிடை வீட்டாருக்காய்க் கொடுக்கப்பட்ட இத்தகைய கட்டளையானது, அநேகரால் கருதப்படுவதைப் பார்க்கிலும் கிறிஸ்துவின்கீழ்க் காணப்படும் புத்திரர் வீட்டாருக்கு அதிகம் அவசியமானதாய் இருக்கின்றது (எபிரெயர் 3:5-6). மற்ற அநேகம் விதங்களில் நன்மைக்கேதுவாய்ப் பயன்படுத்த வாய்ப்புள்ளதான சிறந்த காரியங்களைப் பலிசெலுத்துவது என்பது பரிதாபத்திற்குரியது என்று நம் கூடவே பிறந்துள்ள சுயநலமானது பொதுவாகவே யோசனை கொடுக்கின்றதாயிருக்கும். மேலும் இப்படி நம்மையும் அறியாமலேயே இன்று செய்யப்பட்டுவருவதினால், இவ்விஷயத்தைக்குறித்து – உண்மையுள்ள இருதயமுடையவர்களுக்கு இப்பிரச்சனையினின்று விடுதலைப் பெறத்தக்கதாக உதவும் கண்ணோட்டத்தில் இப்பொழுது நாம் இங்குக் கலந்துரையாடுகின்றோம். உண்மைதான் நம்முடைய இருதயங்கள் மகா திருக்குள்ளதாகவும், அவைகளின் உண்மையான நோக்கங்களைக்குறித்து, எப்போதும் கவனிக்க வேண்டியதாகவும் உள்ளது; சிலசமயங்களில் இருதயங்களானது அதன் உண்மையான நோக்கங்களை நேர்மையான இருதயங்கொண்டிருக்கும் தேவனுடைய புத்திரர்களிடமிருந்துகூட ஒளித்துவைத்துக்கொள்கின்றது.

கர்த்தரையும், அவரது நோக்கங்களையும் அன்புகூர்ந்திடும் கிறிஸ்தவ பெற்றோர்கள், கர்த்தருடைய ஊழியத்தில் சுறுசுறுப்பாய்ப் பங்கெடுப்பதற்கான தங்கள் சொந்த இயலாமைக்குறித்து அவ்வப்போது வருந்துகிறவர்களாய் இருக்கையில் – தொகுதி விநியோகிக்கும் வேலையில் சகோதர சகோதரிகளுடைய பலிகளைக்கண்டு ஆசைப்படுகிறவர்களாகவும், அதை மதிக்கிறவர்களாகவும் இருக்கையில், தங்களுக்கே பாதகமாய் அமையும் வகையில், தங்கள் சொந்தக் குமாரர்களையும், குமாரத்திகளையும் கொடுக்க தயங்குகிறதை நாம் அடிக்கடி காணமுடிகின்றது. இப்பெற்றோர்கள் சுவிசேஷகரென, தொகுதி விநியோகிப்பவரென வேலை செய்வது என்பது கல்வியறிவு இல்லாதவர்களுக்கு அல்லது திறமையற்றவர்களுக்குரிய வேலையென எண்ணுவதாகத் தெரிகின்றது; தங்கள் பிள்ளைகள் வாழ்க்கையில் உயர்ந்த இலட்சியம்கொண்டிருக்கச் செய்கின்றனர்; இவர்கள் கர்த்தருடைய கொடைகளை ஏற்றுக்கொண்டு, அவற்றைப் பிள்ளைகள் கல்வி பெற்றுக்கொள்த்தக்கதாகப் பிள்ளைகளுக்காய்ச் செலவழிக்கின்றனர்; மேலும் பிள்ளைகளுக்கிருக்கும் திறமைகளுக்கும், கல்வியறிவிற்கும் மருத்துவத்துறையை அல்லது சட்டத்துறையை அல்லது இலக்கியத்துறையை அல்லது பள்ளிக்கூடத்தில் ஆசிரியத்துறையைக் கனமுள்ள மற்றும் இலாபகரமான துறைகளென அவர்களுக்குச் சுட்டிக்காண்பித்துக்கொடுக்கின்றனர்.

எவ்வளவு பெரிய தவறு! எத்துணைக் கவலைக்குரிய தவறு! இத்தகையவர்கள் ஒருவேளை எப்படியோ இராஜ்யத்திற்குள் பிரவேசித்து, தங்கள் பாதையைத் திரும்பிப்பார்ப்பார்களானால், இந்தத் தற்காலத்தில் தேவனுடன் உடன் வேலையாட்களாய் இருக்கும் அருமையான சிலாக்கியத்தினைத் தாங்கள் எத்தனை சாதாரணமாய்ப் பார்த்துள்ளனர் என்று கண்டுகொள்கையில் எவ்வளவு அவமானம் அடைவார்கள்! அக்காலங்களில் மருத்துவத்துறையின், சட்டத்துறையின், பள்ளிக்கூடங்களின், இலக்கியங்களின், திருமணத்தின் முக்கியத்துவம் குறித்த இவர்களது கண்ணோட்டங்களானது எவ்வளவாய்ப் பெரிதும் வித்தியாசப்பட்டுக் காணப்படும். நலிந்துபோனதும், ஊனமானதும், குறைவுள்ளதும் கர்த்தருக்குப் பலிசெலுத்திட போதுமானவைகள் என்று தாங்கள் எண்ணினது குறித்து – அதாவது “உலகப்பிரகாரமான வளமைக்குத்” திராணியில்லாதவர்கள் தவிர, வேறு எவருமே தொகுதி விநியோகிக்கும் ஊழியத்தைக்குறித்துச் சிந்தித்துப்பார்க்கவேகூடாது என்று தாங்கள் சிந்தித்தவைகள்குறித்து எவ்வளவு அவமானம் அடைவார்கள்.

அர்ப்பணம்பண்ணியுள்ளதான பெற்றோர்கள் தங்கள் முதற்பேறானவர்களை மாத்திரமல்லாமல், தங்கள் பிள்ளைகள் அனைவரையுமே கர்த்தருக்கென்று அர்ப்பணித்திட வேண்டும்; மேலும் திவ்விய ஊழியத்திற்கென்று கூடுமானமட்டும் அதிகளவில் தங்களை அர்ப்பணிப்பதே தேவனுடைய ஜனங்கள் அனைவருக்குமான ஏற்ற நடக்கையாய் இருக்குமெனப் பிள்ளைகளுடைய மனதிலும், இருதயத்திலும் குழந்தைப் பருவம் முதற்கொண்டு பதிய வைத்திட வேண்டும். தங்களுடைய அனைத்தையும் தங்களால் முடிந்த மட்டும் அவர் ஊழியத்தில் செலவிடும் கண்ணோட்டத்தில் ஜீவியத்தின் காரியங்கள் அனைத்தையும் பார்த்திட பிள்ளைகள் கற்பிக்கப்பட வேண்டும்; தங்கள் நேரம், திறமை, செல்வாக்கு ஆகியவற்றைக் கர்த்தர் ஏற்றுக்கொள்ளவும், இவை அனைத்தையும் அவர் ஊழியத்தில் – அதாவது கற்பனைபண்ணிப் பார்க்கமுடியாத அளவுக்கு மிகவும் கனமுள்ளவைகளாயிருக்கும் மற்றும் இறுதியில் உயர்வாய்ப் பலனளிக்கப்படப் போகின்றதுமான அவர் ஊழியத்தில் கர்த்தர் பயன்படுத்தவும் வேண்டி ஜெபிப்பதற்குப் பிள்ளைகளுக்குக் கற்பிக்கப்பட வேண்டும். திருமணம் குறித்த அப்போஸ்தலனின் போதனைகளானது (1 கொரிந்தியர் 7:27-40), திருமணத்திற்கான கண்டனமாய் இராமல், மாறாக கர்த்தருடைய ஊழியத்தில் மிக முழுமையாகப் பயன்பட வேண்டும் என்று வாஞ்சிப்பவர்களுக்குரிய முக்கியமான பலிகளில் ஒன்று என்ற கருத்தினை உடையதாய் இருக்கின்றது என்று பிள்ளைகளுடைய கவனத்திற்குக் கொண்டுவரப்பட வேண்டும்.

இதுமாத்திரமல்லாமல் தற்கால சத்தியத்தினை அறிந்துகொள்ளும் கிறிஸ்தவ பெற்றோர், மேற்கல்விக்காய் நாட வேண்டாம் என்று தன் பிள்ளையை ஊக்குவிக்கிறது மாத்திரமல்லாமல், இன்னுமாகப் பள்ளிப்படிப்புடன் மனநிறைவுகொள்ளவும் ஊக்குவித்திட வேண்டும்; ஏனெனில் (1) ஒரு துறைக்கென்று பிள்ளையைத் தகுதியாக்கிடுவது என்பது ஜீவியக்காலம் முழுவதும் அவனைச் சோதனைக்குள்ளாக்கும் திசையில் அவனை நிறுத்திடுவதாய் இருக்கும்; (2) கல்லூரிகள் அனைத்திலும் இன்றைய நாட்களில் வழங்கப்படுகின்றதான மேல்படிப்புகளானது அதிகமாய்ப் பரிணாமக் கோட்பாடுகளினாலும், நுட்ப பிழைக்காணும் திறனாய்வுகளினாலும் நிரம்பிக் காணப்படுவதால், பிள்ளைக் கர்த்தரிடத்தில் கொண்டிருக்கும் ஈடுபாட்டினைக் கொன்று போட்டுவிடும் சந்தேகங்களில் பிள்ளையானவன் விழுந்து போவான்; மேலும் ஒருவேளை கனமிக்க ஸ்தானமும், நல்லச் சம்பளமும் அவனுக்கு மத ஈடுபாட்டிற்குப்பதிலாக நல்லொழுக்கத்தைக் கொடுத்தாலும், அவனை வெளித்தோற்றத்திற்காகிலும் கர்த்தருக்கு ஊழியஞ் செய்திட தூண்டிடமுடியாது.

மாறாக தற்கால சத்தியத்தினை அறியும் வாய்ப்பினால் கர்த்தரிடமிருந்து கிருபைப் பெற்றுக்கொள்ளும் ஒவ்வொருவனும், ஒவ்வொருவளும் உடனடியாக [R3148 : page 53] உண்மை சூழ்நிலையினைக்குறித்து உணர்ந்துகொள்ள வேண்டும்; அதாவது மிகவும் திறமிக்ககவர்களும், மிகுந்த கல்வியறிவுள்ளவர்களும் கர்த்தருடைய பலிபீடத்திற்குப் பாத்திரமற்றவர்கள் என்றும், கர்த்தருடைய ஊழியம்புரிவதற்கென ஏற்றுக்கொள்ளப்படுவதற்குப் பாத்திரமற்றவர்கள் என்றும் உணர்ந்துகொள்ள வேண்டும்; இன்னுமாக ஒவ்வொருவனும் தன்னில் பெற்றிருக்கும் சிறந்தவற்றை, தன்னால் முடிந்ததை மிகுதியாகக் கர்த்தருடைய ஊழியத்திற்கென்று தினந்தோறும், மணிநேரங்கள் தோறும் அர்ப்பணித்திட வேண்டும், அதுவும் தேவனுடன் உடன் வேலையாட்களாக இருப்பது என்பது தேவதூதர்களுக்கு அல்லது மனிதர்களுக்கு அளிக்கப்படும் மாபெரும் சிலாக்கியமென உணர்ந்து அர்ப்பணித்திட வேண்டும். இப்படியாகக் காரியத்தினைச் சரியாய் உணர்ந்துகொள்ளும் சிலர் மருத்துவத்துறையினையும், வியாபாரத்தையும், பள்ளிக்கூடங்களையும் விட்டுவிட்டு, மிகவும் பிரம்மாண்டமான, மிகவும் முக்கியமான சுவிசேஷஊழியத்தில், தொகுதி விநியோகிப்பாளரென – சுவிசேஷகர்களென ஊழியம்புரிந்திடுவதற்கு – மகா சந்தோஷத்தின் நற்செய்தியின் அச்சடிக்கப்பட்ட பக்கங்களைக் கேட்கும் செவிகளுள்ள யாவருக்கும் சுமந்துசெல்வதற்கு வேண்டி கடந்துவருகின்றனர். இவர்கள் இராஜாதி இராஜனுக்கு ஸ்தானாபதிகளென ஊழியம்புரிவதாகிய மிகவும் கனம் பொருந்தின ஊழியத்திற்குத் தங்களுக்குப் போதுமான கல்வியோ, திறமைகளோ இல்லை என்றும், ஒருவேளை தாங்கள் எதையேனும் பெற்றிருந்தார்களானால், அது அவ்வேலைக்காகவே பயன்பட வேண்டும் என்றும் சரியாய் உணர்ந்துகொண்டிருப்பவர்களாய் இருக்கின்றனர்.

ஒரு வாலிபன் அல்லது வாலிபப் பெண்மணி தற்கால சத்தியத்தினை ஏற்றுக்கொண்டு விட்டார்கள் என்பதற்காகவும், அவர்கள் தொகுதி விநியோகிக்கும் வேலைக்கு வரத் தாங்கள் வலியுறுத்துவதற்காகவும் வேண்டி, தற்கால ஜீவியத்தின் இலட்சியங்கள் மற்றும் வாய்ப்புகள் அனைத்தையும் அவன் அல்லது அவள் தவிடுபொடியாக்கிப் போட்டுவிட்டு, தொகுதி விநியோகிக்கும் வேலைக்கு வந்துவிட வேண்டுமா என்று கேட்கின்றீர்களா? நிச்சயமாக இல்லை இத்தகைய எண்ணம் உடையவர் யாரும் இவ்வேலைக்குள் பிரவேசிக்க வேண்டாம். இத்தகையவர்களைத் தம்முடைய வேலைக்காகவும், தம் பிரதிநிதிகளாய் இருப்பதற்காகவும் கர்த்தர் நாடி தேடுவதில்லை ஆகையால் இத்தகையவர்களை நாங்களும் அவருடைய நாமத்தில் தேடுகிறதில்லை. அவருக்கு ஊழியஞ்செய்வதை, அதுவும் எதைப் பலிசெலுத்தியும் அவருக்கு ஊழியஞ்செய்வதைச் “சந்தோஷமாகக் கருதுபவர்களையே” கர்த்தர் தேடுகின்றார். தங்களுடைய சித்தத்திற்கு மாறாக / விருப்பமில்லாமல் ஊழியத்திற்கு வருபவர்கள், சந்தேகத்திற்கிடமின்றி ஆக்கப்பூர்வமாய் வேலை செய்யாதவர்களாய் இருந்து, சீக்கிரத்தில் சத்தியத்தினின்று விழுந்துபோய்விடுபவர்களாக இருப்பார்கள்.

ஆனால் ஒருவேளை போதுமானளவுக்குச் செல்வம் உடைய மனுஷன் – உதாரணத்திற்கு ஒரு வியாபாரியாக இருப்பவன், தன் சொந்த வியாபாரத்தினை விட்டுவிட்டு, தொகுதி விநியோகிக்கும் வேலைக்குச் செல்வதை – அதுவும் தன்னுடைய பணத்திற்கான வட்டியிலோ அல்லது அசலிலோ தன் தேவைகளைச் சந்தித்து இவ்வூழியத்திற்குச் செல்வதை நீங்கள் வரவேற்பீர்களா என்று கேட்கின்றீர்களா? நிச்சயமாக! “என் பிதாவுக்கடுத்தவைகளில் / mu father’s business நான் இருக்க வேண்டியதென்று அறியீர்களா” என்ற நமது ஆண்டவரின் வார்த்தையில் வெளிப்படும் அவரது ஆவியினை நாம் அனைவரும் பெற்றிருக்க வேண்டுமல்லவா? கர்த்தருடைய உண்மையான பரிசுத்தவான்களுக்குச் சொந்தமாக வியாபாரம் இருக்கலாம், ஆனால் “சொந்தம்” என்று அதை உரிமைக்கொண்டாட எதுவும் அதில் இருப்பதில்லை ஏனெனில் அவர்கள் தங்கள் அனைத்தையும் கர்த்தருக்கென்று அர்ப்பணிப்பின்போது கொடுத்துவிட்டார்கள். இவர்கள் தங்கள் வியாபாரங்களை, கர்த்தருக்கான நிர்வாகிகளென நிர்வகிக்கின்றவர்களாய் இருக்கின்றனர் – இவர்கள் தங்கள் மரணத்தின்போது வளமையான நிலைமையில் வியாபாரத்தினைப் பிள்ளைகளுக்கோ அல்லது நண்பர்களுக்கோ பாதகம் உண்டாக்கும் விதத்தில் பிள்ளைகளுக்கு அல்லது நண்பர்களுக்குக் கொடுப்பவர்களாய் இருப்பதில்லை. மரணத்திற்கு முன்னதாக இவைகள் பரிசுத்தவானால் நிர்வாகியென அவன் அறிந்திருக்கிற மட்டும் ஞானமாய்ப் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும்; ஏனெனில் நிர்வகிக்கும் காலம் முடிவடைகையில், அவன் தன் கணக்கை ஒப்புவிக்க வேண்டியவனாய் இருப்பான் (மத்தேயு 25:14-30; லூக்கா 19:12-26). தன்னைச் சார்ந்து இருப்பவர்களுக்கு அவனால் தற்கால ஜீவியத்திற்கடுத்த சௌகரியங்களைக் கொடுக்க முடிகிறதென்றால், இதைக்காட்டிலும் அதிகமாய் அவர்களுக்கு அவன் ஏன் செய்திட வேண்டும்? அல்லது அவனுக்கு முன்பாக “இருளினின்று நம்மைத் தம்முடைய ஆச்சரியமான ஒளியினிடத்திற்குக் கொண்டுவந்தவருடைய புண்ணியங்களை அறிவித்திடும் விஷயத்திற்கான” வாய்ப்புகளானது சிறந்த விதத்தில் திறந்திருக்க, வேறு ஏதேனும் காரணங்களுக்காய் அவன் ஏன் தாமதித்துக்கொண்டிருக்க வேண்டும்? அந்தோ தங்களிடத்தில் நிர்வாகம்பண்ண கர்த்தர் கொடுத்துள்ளதை அடையாளம் கண்டுகொண்டுள்ள சொற்பமான சிலபேர்களே, அதற்கு உண்மையுள்ளவர்களாய் இருந்து, சந்தோஷத்தோடு தங்கள் கணக்கை ஒப்புவிக்க முடிகிறவர்களாகவும், “நல்லது உண்மையும், உத்தமும் உள்ள ஊழியக்காரனே!” என்று கர்த்தர் சொல்வதைக் கேட்கமுடிகிறவர்களாகவும் இருப்பார்கள்!

“அறுப்புக்காலம் சென்று, கோடைக்காலமும் முடிந்தது” என்றாகுவதற்கு முன்னதாக, அருமையான சகோதர சகோதரிகளே நம்முடைய சிலாக்கியங்களுக்கும், வாய்ப்புகளுக்கும் நாம் விழித்துக்கொண்டு, இவைகளை நன்றியோடு பயன்படுத்திடுவோமாக. நடைமுறைக்குச் சாத்தியமாகாத கடினமான காரியத்தைச் செய்யும்படிக்கு நாங்கள் கட்டளையிடுவதாகத் தவறாய்ப் புரிந்துகொள்ளப்பட வேண்டாம். தங்கள் சொந்தத் தேவைகளைச் சந்திப்பதற்கும் மேலாக அதிகமாய்ச் செய்திடுவது என்பது, அதாவது தொகுதி விநியோகிப்பாளர்களுக்குக் கொடுக்கப்பட்டுள்ள மிகவும் தாராளமான நிபந்தனைகளுக்கும் மேலாக அதிகமாய்ச் செய்திடுவது என்பது விதிவிலக்கான சிலரால் மாத்திரமே முடிகிற காரியமாகும்; “தன் சொந்த வீட்டாரை விசாரியாதவன் அவிசுவாசியிலும் கேடானவனாய் இருக்கிறான்” என்று அப்போஸ்தலன் கூறுகின்றார். குடும்பச் சூழ்நிலைகளினால் தடைப்பண்ணப்படுபவர்கள் தங்கள் அன்பையும், அர்ப்பணிப்பையும் வேறு ஏதேனும் விதமான பலியின்மூலம் காண்பித்திட வேண்டும்.

இந்த ஊழியத்தில் ஈடுபட்டிருக்கும் சில எளிமையான மற்றும் சிறு தாலந்துடையவர்களுக்குச் சிலவற்றைக் கூறி இங்கு நிறைவுசெய்கின்றோம். இத்தகையவர்கள் அநேகமாக நம்முடைய ஆதார வசனத்தில் ஏற்றுக்கொள்ளப்படாது என்று கூறப்படுகின்ற முடமான, பழுதுள்ள வகுப்பாரில் தாங்கள் அடங்குவதாக எண்ணிடக்கூடும். அன்புக்குரிய சகோதரரே அப்படியல்ல; இயேசு கிறிஸ்துவின இரத்தமானது நம்மைப் பாவங்கள் அனைத்தினின்றும் சுத்திகரித்து, நம் இயல்பான குறைகள் யாவற்றையும் மூடிப்போட்டு, நம்மைப் [R3149 : page 53] பிரியமானவருக்குள் தகுதியானவர்களாகவும், ஏற்றுக்கொள்ளப்படத்தக்கவர்களாகவும் ஆக்குகின்றது. பூஜ்யம் தனித்திருந்தால் அதற்கு மதிப்பில்லை ஆனாலும் அது ஒன்று எனும் எண்ணோடுகூட வருகையில், அதற்கு வல்லமை இருக்கின்றது; இப்படியே நாமும் இயேசுவோடுகூடக் காணப்படுகையில் இருக்கும் – அவரது புண்ணியமானது அவரோடுகூட நமக்கு உறவையும், கூட்டுறவையும் கொடுக்கின்றது; மேலும் தேவனுக்காகவும், அவரது நோக்கங்களுக்காகவும் நமக்கு மதிப்பையும், செல்வாக்கையும், வல்லமையையும் கொடுக்கின்றது. “அவருக்குள் நீங்கள் பரிபூரணமுள்ளவர்களாய் இருக்கிறீர்கள்;” “பிரியமானவருக்குள் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டிருக்கின்றீர்கள்.”