R3273 [col.1 P2,3]

ஒரு காலத்தில் நாமும் ஒரு பகுதியாக இருந்த இந்த உலகத்தைப் பார்க்கும்போது, “மற்றவர்களைப் போலவே நாமும் கோபாக்கினையின் பிள்ளைகளாக” இந்தோம். அதன் போராட்டங்கள் அனைத்தும் ஏதோ ஒரு நோக்கத்திற்காக இருப்பதைக் காண்கிறோம். அரசியல்வாதி ஊதியத்திற்காகவும் சில சமயங்களில் கௌரவத்திற்காகவும் போராடுகிறார், வணிகர் செல்வம் மற்றும் செல்வத்திற்காக பாடுபடுகிறார். பொதுவாக சமூக அரங்கில் நடக்கும் போராட்டங்கள் இடத்திற்காகவும் செல்வாக்கிற்காகவுமே நடக்கிறது. இவைகள் அவர்களின் பரிசுகள், மற்றும் அவர்களின் இலட்சியங்களை அடைவதற்கான அவர்களின் முயற்சிகளில் பலவிதமாக சகிக்கக்கூடிய தியாகங்கள், பல ஆபத்துகளை கடக்கின்றனர், பல இரவு விழிப்புகள் மற்றும் கவனமாக திட்டம் வகுத்தல் மற்றும் சதித்திட்டங்கள். ஆயினும்கூட, முயற்சி செய்பவர்களில் சிலர் தங்கள் இருதயத்தின் விருப்பங்களை அடைய எப்போதும் முயற்சிக்கிறார்கள். பரிசு அவர்களின் பிடியைத் தவிர்க்கிறது. மேலும் பரிசுகளைப் பற்றிக் கொள்ளும் ஆர்வமுள்ளவர்களுக்கு, வெற்றியுடன் தொடர்புடைய கசப்பு அதிகம் இருப்பதைக் கண்டறிகிறார்கள். உலகத்தின் இந்த பூமிக்குரிய லட்சியங்களை தேவனுடைய படைவீரர்களின் உயர்ந்த இலட்சியங்களுடன் அப்போஸ்தலர் ஒப்பிடுகிறார். பூமிக்குரிய விஷயங்களில் பாடுபடுபவர்கள், ஓட்ட பந்தய வீரர்கள் அல்லது பூமியில் போராட்டமான எந்தவொரு துறையிலும், பரிசுக்காக போராடுபவர்கள், தங்கள் இலட்சியங்களை அடைவதற்கான முயற்சிகளில் பொறுமை, சகிப்புத்தன்மை மற்றும் சுய மறுப்பு ஆகியவற்றின் சில சோதனைகளுக்கு தங்களைத் தாங்களே ஈடுபடுத்துகிறார்கள் என்று அவர் சுட்டிக்காட்டுகிறார், மேலும் சிலுவையின் வீரர்கள், நல்ல போராட்டத்திற்காக நாம் அழைக்கப்பட்ட மாபெரும் பரிசாகிய நித்திய ஜீவனை உயர்வாக மதிக்க வேண்டும் என்று அவர் குறிப்பிடுகிறார். “பந்தயத்திற்குப் போராடுகிற யாவரும் எல்லாவற்றிலேயும் இச்சையடக்கமாயிருப்பார்கள். அவர்கள் அழிவுள்ள கிரீடத்தைப் பெறும்படிக்கு அப்படிச் செய்கிறார்கள், நாமோ அழிவில்லாத கிரீடத்தைப் பெறும்படிக்கு அப்படிச் செய்கிறோம்.” என்று அப்போஸ்தலர் கூறுகிறார். பூமிக்குரிய பரிசுகளுக்காக பாடுபடுபவர்கள் மிகவும் நிச்சயமற்ற நிலையில் அவ்வாறு செய்கிறார்கள். ஒவ்வொரு அரசியல்வாதியும் தனது தோல்வியின் வாய்ப்புகளை வலுவாக ஒப்புக்கொள்கிறார், செல்வத்தைத் தேடும் ஒவ்வொருவரும், அதற்கான தனது போராட்டத்தில் தோல்வியடையும் வாய்ப்பை உறுதியாக ஒப்புக்கொள்வார், ஆனால் சிலுவையின் போர் வீரர்கள் அப்படி அல்ல. இந்த பரிசு மிகவும் பெரியதும், அழியாதது மட்டுமல்ல, அது ஒரு நிச்சயமான பரிசு அப்போஸ்தலர் மேலும் கூறுவது போல், “ஆதலால் நான் நிச்சயமில்லாதவனாக ஓடேன், ஆகாயத்தை அடிக்கிறவனாகச் சிலம்பம் பண்ணேன்.” நம்முடைய இரட்சிப்பின் அதிபதியை பின்பற்றும் விசுவாசத்தின் விளைவாக, நமக்கு மட்டும் அல்ல, ஆண்டவரின் முன்னேற்பாட்டின் கீழ், இந்த பூமியிலுள்ள முழு குடும்பங்களுக்கும் ஆசீர்வாதங்களை கொண்டுவருவார்கள், இந்த நிச்சயமான பார்வையில், நம்முடைய பங்கில் நற்பலன்களை தருவதற்கு, பூமிக்குரிய கிரீடங்கள் மற்றும் பரிசுகளுக்காக பாடுபடுபவர்களை விட நித்தியமான கனத்தை பெறக்கூடிய, சிலுவையின் போர் வீரர்களாகிய நாம் அதிகமான கடினத்தன்மையையும், சுய கட்டுபாட்டையும். இடையூறுகளையும் சகித்துக்கொள்ள தயாராக இருக்கவேண்டும் என்று அப்போஸ்தலர் தெரிவிக்கிறார். மேலும் அவர்கள் சுயத்தை வெறுத்தல் மற்றும் ஒழுங்கு முறைகளை தாமதமாகவும், சீக்கிரமாகவும், சரியான பருவத்திலும், பருவத்தை தாண்டியும், வசதியாக இருக்கும்போதும், வசதியில்லாமல் இருக்கும்போதும், சில போட்டிகளுக்காக உணவு மற்றும் பானங்கள் ஆயத்தப்படுத்தும் போதும் அல்லது அரசியல் அல்லது வியாபாரத்திற்காக வசதிகள் மற்றும் இன்பங்களைப் பயன்படுத்தினாலும், நாம் நம்முடைய வேலையில் சோம்பேறிகளாகவும், ஓட்டத்தில் நிச்சயம் இல்லாதவர்களாகவும் இராமல், நிச்சயமான நித்திய ஜீவனைப் பற்றிக்கொண்டு ஆவியில் தீவிரமாகவும், விசுவாசத்தின் நல்ல போராட்டத்தை போராடி, கர்த்தருக்கு ஊழியம்செய்யவேண்டும். இந்த கருத்தை அப்போஸ்தலரும் இவ்வாறு பயன்படுத்துகிறார். “மற்றவர்களுக்குப் பிரசங்கம் பண்ணுகிற நான்தானே ஆகாதவனாய்ப் போகாதபடிக்கு, என் சரீரத்தை ஒடுக்கிக் கீழ்ப்படுத்துகிறேன்.” (1 கொரி 9:25-28)

R2355 [col.2 P3]

இந்த நிதானம், மிதமான, சுயக்கட்டுப்பாடு மற்றும் அதனுடன் இணைந்த இரக்கம் மற்றும் மென்மையின் ஆவி எல்லா இடங்களிலும் தேவை. கடைகள், விற்பனைக்கூடம் பயணங்களில், விஜயம் செய்வதில், குடும்பத்தின் பல்வேறு உறுப்பினர்களுடன், அனைத்திற்கும் மேலாக தேவனுடைய குடும்பமான சபையில், விசவாச வீட்டாரிடமும் காணப்படவேண்டும். எல்லாவற்றிலும் இந்த கிறிஸ்தவ நிதானத்தை வளர்க்கும்போது, இந்த உலகில் நாம் தேவனுடைய பிரதிநிதிகள் என்பதையும் நம்முடைய ஆண்டவராம் இயேசு கிறிஸ்துவின் பிரதிநிதிகள் என்பதையும் நினைவில் கொள்ள, உதவி செய்யும். நாம் அவருடைய தூதுவர்கள். மேலும் நிதானம் மற்றும் தெய்வபக்தி அல்லது தேவபக்தியற்ற நம்முடைய வாழ்க்கை எதுவாக இருந்தாலும், நாம் தொடர்பு கொள்ளும் எல்லா மனிதர்களாலும் அறியப்பட்ட மற்றும் வாசிக்கப்படும் வாழும் நிருபங்களாக இருப்போம் நம் இருதயத்தின் எண்ணங்கள் மட்டுமல்ல, நம் உதடுகளின் வார்த்தைகளும், வாழ்க்கையின் அனைத்து செயல்களும் தேவனுடைய பார்வையில் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடியதாகவும், இருளில் இருந்து ஆச்சரியமான ஒளியினிடத்திற்கு அழைத்து வந்தவரை புகழை வெளிப்படுத்துவதே நாளுக்கு நாள் நம்முடைய கட்டாயமான கடமையின் ஒரு பகுதியாகும்

(a) ஜெபத்தினால்

F149 [P1,2]
இந்த நிலைமைக்கு என்ன பரிகாரம்? வெறும் உடன்படிக்கை செய்தவர்களாக, பூமிக்குரிய கரியங்களை வெறுத்து மாம்சத்தின்படி நடவாமல், ஆவியின்படி நடப்பவர்கள் புது சிருஷ்டிகளாக உருவாக்கப்படமாட்டார்கள் என்பதை தெளிவாக புரிந்துகொள்ளவேண்டும் என்று நாம் பதில் அளிக்கிறோம். ஆனால் விசுவாசத்தினாலே, தங்களுடைய இருதயத்தில், இந்த உடன்படிக்கையை காத்துக்கொள்ளும் விருப்பத்தோடு முயற்சிப்பவர்கள், ஜெயங்கொண்டவர்களாக எண்ணப்படுவார்கள். உடன்படிக்கை செய்யப்பட்ட அனைவருக்கும் முறையான வழி என்னவெனில், குமாரனால் விடுவிக்கப்பட்டு, தெய்விக தயவுக்கான அனைத்து ஆசீர்வாதங்களையும் அடைய அவர்கள் மிகவும் வாஞ்சையுள்ளவர்களாக, அவர்கள் தானாக முன்வந்து பிணைப்பு ஊழியர்களாக (bond servants) மாறுவதற்கு, அவர்களின் வார்த்தைகள் நடத்தைகள், சிந்தைகள் பொறுத்தவரையில் சில கட்டுப்பாடுகள், வரம்புகள், அடிமைத்தனம் போன்றவைகளில் தங்களை கீழ்ப்படுத்தி, “என் கிருபை உனக்கு போதும், உன் பலலினங்களில் என் பலன் பூரணமாய் விளங்கும்” என்று அப்போஸ்தலர் தம்முடைய வார்த்தைகளில் வெளிப்படுத்தியது போல, தேவன் வாக்களித்த உதவிக்காக ஜெபத்தில் தீவிரமாக விரும்பவேண்டும் என்று அவர்கள் அறிவுறுத்தப்பட வேண்டும். ஒவ்வொரு முறையும் தாங்கள் மீறுவதைக் கண்டறிந்தால், காயப்பட்டவர்களுக்குப் பரிகாரம் செய்வது மட்டுமின்றி, விசுவாசத்தின் மூலம் அவருடைய மன்னிப்பைப் பெற வேண்டும். அவர்கள் எதிர் காலத்திற்காக விடாமுயற்சியோடு இருப்பதற்கு அதிகமாக உறுதியளிக்க வேண்டும். மேலும் அவர்களின் சமீபத்திய தோல்வியால் உறுதிசெய்யப்பட்ட பலவீனமான வழிகளில் அவர்களின் சுதந்திரங்களின் வரம்புகளை அதிகரிக்கவேண்டும்.

இவ்வாறு விழித்திருந்து ஜெபித்து, வாழ்க்கையின் செயல்கள் மற்றும் வார்த்தைகள் மீது காவலர்களை அமைத்து, “எந்த எண்ணத்தையும் கிறிஸ்துவக்குக் கீழ்ப்படியச் சிறைப்படுத்துகிறவர்களாக….” இருக்கவேண்டும். (2 கொரி 10:5) அவர்கள் தங்களையும், தங்கள் சகோதரர்களையும் தங்கள் இருதயத்தின் நேர்மையைப் பொருத்தவரை, அனைவரும் பகுத்தறியும் வகையில் வாழ்க்கையில் கவனமாக நடக்கும் வரையில் இந்த காலம் நீடிக்கும். மேலும் அவர்கள் இயேசுவோடு இருந்ததோடு மட்டுமல்லாமல், அவரிடமிகுந்து கற்றுக்கொண்டு, அவர்களின் பலவீனங்களை வெற்றிகொள்ள, அவருடைய உதவியை நாடி, பயன்படுத்துவார்கள், அத்தகைய சகோதரர்கள் அல்லது சகோதரிகளின் காரியங்கள், அப்போஸ்தலர் கூறுகிறபடி, “ஒழுங்கற்ற முறையில் நடப்பதாக” இருக்கும். இவர்கள் ஆண்டவர் மற்றும் அப்போஸ்தலர்களின் முன்மதிரியின்படி நடப்பவர்கள் அல்ல, மற்றொரு அதிகாரத்தில், மாம்சத்தில் பலவீனமானவர்கள், கர்த்தருடைய காரியத்தில் அவமதிப்பு மற்றும் இழிவை ஏற்படுத்துபவர்கள் சகோதரர்களால் நடத்தப்பட வேண்டிய விதத்தை பொருத்தவரையில் ஆண்டவரின் வழிக்காட்டுதலை காண்போம்.

(b) தேவடைய வார்த்தைகனை படிப்பதன் முலம்

R3090 [col.1 P1,6,7]

அத்தகைய நல்லொழுக்கமுள்ள ஒரு குணத்தில் நாம் இன்னும் முழுமையாகப் பின்பற்றுவதற்கு, தேவனுடைய குணாதிசயத்தைப் பற்றிய அறிவையும், மேலும் அவருடைய போதனைகளுக்கு முழுமையாக இணங்குவதற்கும், அறிவு, நிதானம், மிதமான தன்மை, சுயக்கட்டுப்பாடு போன்ற எல்லா விஷயங்களிலும் தேர்ச்சி பெற அவருடைய சத்தியத்தையும் சேர்க்க அறிவுறுத்தப்படுகிறோம். “உங்கள் சாந்தகுணம் எல்லா மனுஷருக்கும் தெரிந்திருப்பதாக.” நாம் அவசரப்பட்டு கோயிக்கக்கூடாது, கடுமையாக நடந்துகொள்ளக்கூடாது, சிந்தனையற்றவர்களாக இருக்கக்கூடாது. ஆனால் நாம் சமச்சீராகவும், சிந்தனையுடனும், கரிசனையுடனும் இருக்க முயற்சி செய்யவேண்டும். நம்முடைய ஆண்டவரின் மகிழ்ச்சியையும், நாம் அவருடைய பொறுப்புள்ள பிரதிநிதிகளாக இருக்கிறோம் என்பதையும் நம்முடைய சக மனிதர்களின் தீமைக்காக அல்ல எப்போதும் நன்மைக்காகவே நம்முடைய நோக்கம் இருக்கவேண்டும் என்பதையும் நம்முடைய முழு நடத்தையின் கவனமாக இருக்கவேண்டும். பேதுரு உண்மையில் மிக அன்பான ஒரு பாத்திரத்தைப் பற்றி விவரிக்கிறார். ஆனால் ஒருவர் அதை அடைவதற்கு வாழ்நாள் முழுவதும் செலவிடவேண்டும் என்பதை உணராமல், யார் அதைக் கருத்தில் கொள்ள முடியும். அதை ஒரு நாளிலோ ஒரு வருடத்திலோ நிறைவேற்ற முடியாது. அதற்கு முழு வாழ்க்கையையும் அர்ப்பணிக்க வேண்டும். மேலும்நாளுக்கு நாள் நாம் விசுவாசமுள்ளவர்களாக இருந்தால், கிருபையிலும், கிறிஸ்தவ குணத்தின் வளர்ச்சியின் அளவையும் நாம் உணர வேண்டும். நாம் சத்தியத்தை அறிந்து, அதை அநீதியாக பிடித்து கொள்வதில் திருப்தி அடைவதுமுறையற்றது. சத்தியம் நல்ல மற்றும் நேர்மையான இருதயங்களில் பெறப்பட்டால், நாம் ஒரு போதும் விழுந்துவிட மாட்டோம் என்றும், சரியான நேரத்தில் நம்முடைய கர்த்தரும் இரட்சகருமான இயேசு கிறிஸ்துவின் இராஜ்யத்தில் நாம் ஏற்றுக்கொள்ளப்படுவோம் என்றும் அப்போஸ்தலரின் உறுதிமொழி நமக்கு உள்ளது. ஆகவே, நாம் ஏற்கனவே விசுவாசத்தில் நிலைநிறுத்தப்பட்டிருந்தாலும், ஆண்டவரின் அறிவுரைகளையும், கட்டளைகளையும் எப்போதும் நம் மனதில் புதிதாக வைத்திருப்பதன் அவசியத்தையும், அதன் ஊக்கமளிக்கும் ஆவியில் ஆழமாக உட்கொள்வதன் அவசியத்தையும் காண்கிறோம். விசுவாசத்தில் நிலைநிறுத்தப்படுவது ஒரு விஷயம், ஆனால் கிறிஸ்தவ குணத்திலும், ஆவியின் அனைத்து கனிகளிலும் நிலைநிறுத்தப்படுவது முற்றிலும் வேறு காரியம்.

(c) மேலும் மேனும் பரிசுத்த ஆவியால் நிரப்பப்படுவதன் முலம்

R3070 [col.2 P1,2]

இவ்வாறு பிரவேசித்த பிறகு, நாம் மாம்சத்தின் ஆசைகளால் தேவனை விட்டும், அவர் குறிப்பிட்ட பாதையில் இருந்தும் நாம் வழிவிலகி போகாதபடிக்கு, நாம் கிறிஸ்துவின் ஆவியால் நிரப்பப்பட வேண்டும் என்று அப்போஸ்தலர் இப்போது வலியுறுத்துகிறார். பின்னர் நம்முடைய சரீரம், மனுஷ இயல்பு, நமக்குள் இருக்கும் கிறிஸ்துவின் சிந்தையாகிய புதிய சிந்தையின் கட்டுப்பாட்டிற்குள் இருக்கவேண்டும். மாம்சத்தின் விருப்பம், இலக்கு, இலட்சியங்கள் ஆசைகள் பின்னாக வைக்கப்படவேண்டும். இதை செய்வதற்கு ஒரே வழி, ஆவியினால் நிரப்பப்பட வேண்டும். “ஆவிக்கேற்றபடி நடந்துகொள்ளுங்கள், அப்போது மாம்ச இச்சையை நிறைவேற்றாதிருப்பீர்கள். (கலாத்தியர் 5:16) நாம் ஆவியினால் நிரப்பப்பட்டிருந்தால் இயேசு கிறிஸ்துவில் இருந்த அதே சிந்தை நமக்கும் இருந்தால் – நாம் அதே நோக்கத்தில் செயல்படுவோம்:- பிதாவின் சித்தம் செய்வதே நம்முடைய போஜனமாக இருக்கும். உற்சாகமூட்டும் பரிசை நம்முடைய ஓட்டத்தின் முடிவில் பெற்றாலும், நாம் அவருடைய வேலைகளை செய்ய விரும்புவதால் அதில் நாம் ஈடுபடுகிறோம். கிறிஸ்து மனித நேயத்தால் நிரம்பியவராகவும், முழுமையாக பிதாவுடன் ஒரேமனதாகவும் இருந்ததினால், அவர் தனது வாழ்க்கையை மற்றவர்களின் நன்மைக்காக அர்ப்பணிப்பதைத் தவிர வேறு எதையும் அவரால் செய்யமுடியவில்லை. ஆயினும் அவருடைய எல்லா வேலைகளிலும் தெய்வீகத் திட்டத்தைக் கண்டிப்பாகக் கடைப்பிடித்தார். குறித்த காலம் இன்னும் வராததினால், பிதாவைப் போலவே, அவர் உலகம் முழுவதையும் நேசித்தாலும் தனது ஊழியத்தில், அவர் இஸ்ரயேலைத் தாண்டி புறஜாதியார்களை ஆசீர்வதிக்கவில்லை.

E252 [P2]

கிறிஸ்தவர்களின் நியாயத்தீர்ப்பை சரிசெய்வதற்கும், ஒரு நல்ல சிந்தையுள்ளவராக மாறுவதற்கு பரிசுத்த ஆவியின் பங்களிப்பு எப்படி அல்லது எவ்வாறு உதவுகிறது? என்ற கேள்வி எழுகிறது. தெய்வீக சிந்தை பூரணமானது, இந்த சிந்தையைப் பெறுவதன் விளைவாக கிறிஸ்தவர்கள் எந்த அளவிற்கும், எல்லா விஷயங்களிலும் தங்கள் சொந்த சிந்தையையோ, தீர்ப்புகளையோ ஒதுக்கி வைத்து, அதற்கு பதிலாக தெய்விக சிந்தையும், தீர்ப்பும், அவர்களின் வாழ்க்கையைக் கட்டுப்படுத்தும் போது, அவர்கள் அந்த அளவிற்கு ஒரு நல்ல ஆவியைப் பெற்று, தேவனுடைய சிந்தையைப் பெறுவார்கள். இதனால் கிறிஸ்தவர்களின் மூளையின் செயல்பாட்டில் இயற்கையான ஒழுங்கில் மாற்றம் ஏற்படுத்துவதோ அல்லது செயல்பாடுகள் தலைகீழாக மாறுவது என்று அர்த்தப்படுவதில்லை, ஆனால் பரிசுத்த ஆவி மற்றும் சத்தியத்தின் ஆவியின் கீழ், அவர்கள் முன் வரும் பல்வேறு கேள்விகள் தொடர்பாக அவர்களின் சொந்தத் தீர்ப்புகளில் உள்ள தவறுகளை சரிசெய்ய படிப்படியாக கற்றுக்கொண்டு, தேவனுடைய வார்த்தையின் வழியாக வரும் பரிசுத்த ஆவியின் உபதேசத்திற்கு இசைவாக தங்களை பொருத்தி கொள்கிறார்கள். இதை விளக்குவதற்கு தம்மிடம் நேரத்தை சரியாக காண்பிக்காத, ஒரு மோசமான கடிகாரம் இருந்தால், அதாவது ஒவ்வொரு இருபத்தி நான்கு மணி நேரத்திற்கும் முப்பது நிமிடங்களை இழக்கக்கூடியதாக இருந்தால், ஒவ்வொரு இருபத்தி நான்கு மணி நேரத்திற்கும் ஒரு முறை அதை எவ்வாறு சரிசெய்வது என்பதை நாம் கற்றுக்கொள்ளவேண்டும். மேலும், அந்த நாவின் எந்த நேரத்திலும் அதன் பிழையை எவ்வாறு மதிப்புடுவது என்பதையும் கற்றுக்கொள்ளவேண்டும். அதேபோல நம்முடைய தீர்ப்புகளிலும், பல்வேறு விஷயங்களிலும் இப்படியாகவே சீர்பொருந்தவேண்டும். அவற்றை சரியான தரத்துடன் அளவிடும் போது, நமது சிந்தை மற்றும் சரீரத்தின் உணர்வுகள் மிக வேகமாகவோ அல்லது மிக குறைவாகவோ, மிக பலவீனமாகவோ அல்லது மிக வலுவாகவோ இருப்பதை நாம் காணலாம். மேலும் நம்முடைய சிந்தனை மற்றும் செயல் முறைகளை மாற்றியமைக்க முடியாத நிலையில், பரிபூரணமாகவும் முழுமையாகவும் இருக்கக்கூடிய இயேசுவின் தராதரங்களோடு இசைந்திருப்பது எப்போதும் இயலாத காரியமாகிவிடும். இந்த பரிபூரணமான தரத்திற்கு ஏற்ப நம்முடைய தரநிலையை சரிசெய்வதற்கு விரும்பாதவர்கள், அதை புரிந்துகொள்ளவோ, பாராட்டவோ, அதை நடைமுறைப்படுத்தவோ என்றுமே முயலமாட்டார்கள்.

E260 [P1,2]

பரிசுத்த ஆவியினால் பெறப்பட்ட நல்ல சிந்தை, அனைத்து நல்ல வழிகளிலும் அதன் தன்மையை விரிவுப்படுத்தி, அதை ஆழமாக்குகிறது. அதை உடையவரைப் பற்றிய சரியான பார்வைகளை எடுத்துக்காட்டுவதோடு, அவரது சக கூட்டாளிகளின் சீரழிவு பற்றிய சரியான பார்வைகளை எடுத்துகாட்டவும் உதவுகிறது. இது அவர்கள் மேலுள்ள அனுதாபத்தையும் அதிகரிக்கிறது. வீழ்ச்சியினால் அவர் தனது சொந்த மனது மற்றும் உடலின் குறைபாட்டிற்கு தேவையான இரக்கத்தையும், திருத்தத்தையும் உணர்வதோடு, இந்த முழு மனுக்குலத்தின், இது போன்ற சீர்குலைவு மற்றும் திருத்தத்திற்கான அவசியத்தையும், பொதுவான தேவைகளையும் அவர் உணர்கிறார். அவர் தனது சொந்த மனதின் குறைபாடுகளையும் ஏற்றத்தாழ்வுகளையும் சரிசெய்யக் கற்றுக் கொள்ளும்போது, இந்த ஒழுங்கான கொள்கையை ஏற்றுகொள்ளாத மற்றவர்கள் மேல் அதிகமாக அனுதாபம் காட்டுகிறார். ஏனெனில், இயேசுவின் முகத்தில் உள்ள தெய்விக நன்மையின் மகிமையான ஒளி இவர்களுடைய மனதில் பிராகாசிப்பிக்காமல் “இந்த உலகத்தின் அதிபதியாகிய” சாத்தான் அவர்களுடைய மனக்கண்களைக் குருடாக்கி, இந்த நீதியான கொள்கைகளை அவர்கள் ஏற்றுகொள்ளாதபடிக்கு தடைச்செய்திருக்கிறான். (2 கொரி 4:4)

“கிறிஸ்து இயேகவுக்குள் ஒரு புது சிருஷ்டியாக” அவர் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டதன் நிமித்தமாக பெற்ற பரிசுத்த ஆலியின் விகிதாச்சாரத்திற்கு ஏற்ப வளர்ச்சி அடையும்போது, அதன் செயல்பாட்டினால், படிப்படியாக அதிக பொறுமையாகவும், இரக்கமுள்ளவராகவும், தயானமானவராகவும், அன்பானவராகவும் – தேவனைப் போலாவார். இந்த நற்குணங்கள் அவரது வாழ்க்கையின் வெளிப்புற செயல்களை மட்டுமல்ல, அவரது வார்த்தைகள் மற்றும் அவரது எண்ணங்களிலும் மாற்றங்களை ஏற்படுத்தும். அவர் பெற்ற பரிசுத்த ஆவிக்கு ஒரு அவமதிப்பு அல்லது நேர்மையற்ற செயலை எந்த அளவிற்கு விலக்குகிறாரோ, அதே விகிதாச்சாரத்தில் அது நண்பர்கள் அல்லது அண்டை வீட்டாரை அல்லது எதிரியைப் பொறுத்தமட்டில் ஒரு அவமரியாதை அல்லது நேர்மையற்ற வார்த்தையை எதிர்க்கும். மேலும் இது போன்ற சிறிதளவு அநீதி அல்லது கருணையின்மையை அகற்றிவிடும்.

(d) உபவாசத்தினால்

R2260 [col.2 P3]

ஞானமாகவும், சரியான நோக்கத்துடன் செய்யப்படும் உபவாசம் போதுமானதாக இருக்கும். ஆனால் அதை ஒரு சம்பிரதாயமாக, அல்லது சடங்காக அல்லது நாம் பரிசுத்தமுள்ளவர்கள் என்று மனிதர்கள் காணவேண்டும் என்று செய்யும் போது அது பயனற்றதாக இருப்பதோடு மிக மோசமானதாகவும் ஆகிவிடும். தேவனுடைய ஜனங்கள் ஆவிக்குரிய வாழ்க்கையில் தங்களை குறைவுள்ளவர்களாக காணப்பட்டாலோ அல்லது உலகம், மாம்சம் மற்றும் பிசாசின் கடுமையான சோதனைகளுக்கு ஆளாக நேரிடும் சமயங்களிலோ, உபவாசம் சிறப்பானது. ஏனெனில் உடல் சக்தி மற்றும் உயிர்ச்சக்தியை ஏழ்மைப்படுத்துவதன் மூலம், அது எல்லா திசைகளிலும் நம்முடைய சுய கட்டுப்பாட்டை அதிகரிப்பதற்கு உந்தக்கூடியதாக இருக்கிறது. பெரும்பான்மையான கிறிஸ்தவர்கள் எப்போதாவது உபவாசிப்பதன் மூலம் பயன் அடையவார்கள் என்பதை நம்புகிறோம். அதாவது ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு முழுமையாக மது விலக்காமல் எளிமையான உணவுகளை புசிப்பது. ஆனால் மனிதர்களால் காணப்படவேண்டும் என்றும் அறியப்படவேண்டும் என்றும் அல்லது நம்முடைய பங்கில் நம்முடைய பக்திக்கு அடையாளமாக இருப்பதாக நம் மனதில் கற்பனை செய்வதும் உண்மையில் நமக்கு தீங்கை விளைவிக்கும். ஆன்மீக பெருமை மற்றும் வெளிவேஷத்திற்கும் இது வழிவகுக்கும்.